Submitted by प्रतिक सोमवंशी on 24 March, 2019 - 09:39
रोज रात्रीला असते, एक गजल उश्याला
ती फक्त माझीच, सांगू तुम्हास कश्याला
तशी ती अजूनही होती तशीच आहे
जशी कोरत असते लाट त्या किनाऱ्याला
मी तिच्यात राहून करतो हलके ओझे
ती वाहते घेऊन तिला लिहिणाऱ्याला
दावताना वाट चालते मला घेऊन
संपतो मीही क्षितिजावर पुन्हा उदयाला
नसला कुणी वाली हा ‛प्रति’ उभाच आहे
ती नाहीच साद घालत कुणा दुसऱ्याला
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
