Submitted by आनन्दीआनन्द on 21 November, 2018 - 01:52
तोडली मी नाळ जेव्हा प्राक्तनाची
जन्मली जाणीव तेव्हा जिंकण्याची
सोडला निःश्वास मी आता सुखाने
रीत लागे मज कळाया जीवनाची
बंद दाराने दिली का साद मजला
काय होती खूण ती मज थांबण्याची
पत्थराला पूजिले तू नेहमी रे
याद आली ना कधी तुज माणसाची
सारले मी दूर थोडे त्या बटांना
आस होती चंद्र माझा पाहण्याची
आनंद खांदेवाले
शब्दखुणा:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
