कविकल्पना - ३ - मृगजळ

धावतो पाठी कधीचा, ते न हाती लागते...
भासते फुलपाखरु हे मृगजळाच्या सारखे!
—सत्यजित

वा

मस्तच सत्यजित्जी

जिंदगी ही केधवा समृद्ध अडगळ वाटते
कोणती नाही नशा पण,'शुद्ध' मृगजळ वाटते!
—सत्यजित

वाट तिची वेगळी जिची करतो मी आस
माहीत असुनी पुन्हा का फसतो मृगजळास

सत्यजितजी मस्तच

सकाळी आईने हसत हसत उठवलं
अंघोळ झाल्यावर बहिणीने गोडाचा शिरा दिला
बाबांनीही न चिडचिड करता पॉकेट मनी दिली
दादाने गाडीची किल्ली न मागता दिली
तीही कालची भांडण विसरून स्वागताला गेटवर उभारलेली
मटेरिअल्सच लेक्चर कॅन्सल झालेलं
मायबोलीकरांनीसुद्धा कवितेला भरभरून दाद दिलेली
एवढ्या गोष्टी मनासारख्या कश्या घडू शकतात
माझा काशावरच विश्वास बसत न्हवता
म्हणून काढला स्वतःला चिमटा
आणि अंगावर पाणी पडलं रात्र सरली
तशी ती माझ्या कडून वेळ हि हिरावली,
होत सार एक मृगजळ, एक स्वप्न ते
पुन्हा तो दिवस नव्याने सुरू झालेला...

माझी फँटसी, माझी सुखद स्वप्नं
आहे एक मृगजळ.
पण तेच देतं मला,
वास्तवाशी लढण्याचं बळ.

मस्त अक्षय सत्यजितजी

प्रत्येकवेळी त्यांनीच, त्यांनीच घ्यायची माघार
पायदळी तुडवला जातो नेहमी त्यांचाच संसार
सरकार देते तुटपुंजि मदत आणि सहानुभुतिचि झालर
सुखाची स्वप्ने पाहणे त्यांनी म्हणजे मृगजळ

आपापल्या मनात एक मृगजळ घेउन फिरतोच की आपण सारे
कुणाची भागते तहान; तर कुणाच्या नशिबी फक्त खारे वारे!

तो दिसत राहतो, देत राहतो हाळी
वाटेत पसरतो काट्यांच्याही ओळी
तो नसो खरा, पण ओढ खरोखर असते
ती असते तोवर जगणे सुंदर असते!

न ठरावी तुझी आस ही, मृगजळ फसवे

तुझ्या भावरंगांत मी चिंब हा भिजलो
तुझ्या सोबतीनं पहा रे मी कधी वाढलो
तुला शोधण्यास कंगाल फकिरही झालो
न ठरावी तुझी आस ही, मृगजळ फसवे
तुझ्यासाठी रे, तुझ्या हाताने मी घडावे

कुणा आवडला रे तो सोपा भक्तियोग
कुणी बनला महान, आचरूनी कर्मयोग
कुणासाठी शास्त्रविचार बनला ज्ञानयोग
कुणी धरीला,सख्या कृष्णा तुझा हव्यास
मी संन्यस्त झालो, सोबतीला हा वनवास

न ठरावी तुझी आस ही, मृगजळ फसवे

अपुर्ण.

―₹!हुल /२९.८.१७

(घरदार सोडून इश्वराच्या शोधार्थ संन्यास घेणार्यांची मनोवस्था मांडण्याचा माझा एक अल्पसा प्रयत्न! जमला नाही जमला, माहीत नाही )

आहाहा सुंदर कविता स्वाती आणि स्वरूप!

स्वाती, सुंदर रचना

अंजू, छान!
सर्व लेखन सुंदर!

मी स्वप्न जयाचे बघते
ते जागृतीत न मिळते,
मन हे तळमळते
अन मृगजळ खोटे कळते.

कळले नव्हते कधीच मला, प्रेम तुझे होते मृगजळ
राहिला नाहीस तू माझा आज, तरी मी तुझीच आहे केवळ

व्वा सुमुक्ता!

मस्त !!!

आपापल्या मनात एक मृगजळ घेउन फिरतोच की आपण सारे
कुणाची भागते तहान; तर कुणाच्या नशिबी फक्त खारे वारे!
Submitted by स्वरुप on 28 August, 2017 - 20:57
>>>>> मस्त

रानात कोसळे झाड
साक्षी कोणी नाही
परि त्याचा नाद
दूर दूर निनादत राही

शुष्क् तापल्या वाळूवर
आग ओकती किरणे
वाळवंटी मृग नुरे कोणी
मृगजळ खुणावत राही

आधी स्वप्नं खुणावतात
नंतर उमेद टाच मारते
मग गरजा दुणावतात
पुढे येते जबाबदारीची झूल

कुठे जातोय, का जातोय
कसे जातोय, कळेस्तोवर
पायांना पडते गतीची भूल

ऐकून सारं माहीत असतं
अनुभवूनही झालेलं असतं
विवेकाला चकवून, चुकवून
वारा पित जायचंच असतं

त्राण सरताना, भान येताना
रेतीच्या रणात कोसळताना
मृगजळ, मात्र निमित्त, असतं

* * * * * * * * * * *

हवेहवेसे नितांत काही
संपे कधी न प्रवास हा
तप्त रणी बळ देत राही
जरी ओलावा, आभास हा

क्या बात है कारवी!

मेधा मस्त!

Submitted by कारवी on 30 August, 2017 - 20:52>>> अप्रतिम ग्रेट आहात तुम्ही

कारवीताई मस्तच झालीय कविता

सर्वच सुंदर.