'इर्शाद'च्या निमित्ताने...

वा! छान लिहीलं आहे. आमच्याकडे हा कार्यक्रम होता तेव्हा काही कारणाने बघता आला नाही.
कार्यक्रमाची ओळखही अतिशय काव्यात्मक झाली आहे
(पण इतक्या काव्यात्मकतेची मला तर भितीच वाटते! )

वाह! सुंदर ओळख करुन दिलीत. आता कार्यक्रम बघायची इच्छा निर्माण झालीये.

छान ओळख.
जायला हवं होतं. बघू परत कधी येतोय...

मस्त. इतर कोणी त्यांच्या कविता वाचल्या का?

त्याचंही तंत्र असतं, त्यालाही रियाज लागतो, व्हॉइस मॉड्युलेशन लागतं, त्यातही प्रेक्षकाची नस आणि त्यावेळचा मूड पाहून आयत्यावेळी बदल करण्याइतकी लवचिकता लागते. <<< अगदी बरोबर, स्वाती. चांगलं लिहिलं आहेस. पूर्वी दूरदर्शनवर 'क कवितेचा' या कार्यक्रमात विंदांनी केलेल्या त्यांच्या कवितांचं वाचन मी जेंव्हा पहिल्यांदा आणि चुकून ऐकलं तेंव्हा मी चकीत झालो होतो अक्षरश:. तेंव्हाच्या कृष्णधवल पडद्याच्या टीव्हीवर ऐकलेलं ते कवितावाचन कितीतरी वेळ मनावर गारूड करत राहिलं होतं. एरवी आपण वाचतानाची कविता आणि कवीने स्वतः सादर केलेली कविता यात प्रचंड फरक असतो, हे तेंव्हा अगदी भिडलं. ("अरे! हे याच्याशी खातात, बरे का! " सांगितल्यागत.)

मस्त! कार्यक्रम सुंदर झालेला दिसतोय! आवडला असता बघायला, मिस केला.

सुरेख लिहिलंय! इथेही पुण्यात जेव्हा जमेल तेव्हा जायला हवं कार्यक्रमाला.

मस्त लिहिलं आहेत इबा.

छान लिहिले आहे, अगदी भरभरून..
पण कवितेला आपला दुरूनच बाय बाय असतो..
मायबोलीवर देखील एक बी सोडले तर कधी कोणाच्या गझल कवितांच्या वाट्याला गेलो नाही..
पण असं काही कानावर आले वा वाचले तर वाटते, श्या आपल्याला का नाही कवितांची आवड

कार्यक्रम खरच फार छान झाला!! ४ तास कसे निघून गेले कळलेच नाही. यानिमित्ताने वैभवची आणि स्वाती तुझीही प्रत्यक्ष भेट झाली.
कार्यक्रमाची लिंक पाठवल्याबद्दल आणि विपुतून रिमायंडर पाठवल्याबद्द तुझे मनापासून आभार!!

वाह! सुंदर ओळख करुन दिलीत. आता कार्यक्रम बघायची इच्छा निर्माण झालीये >> बुवांना अनुमोदन. इथे आला तर नक्की जमवेन.

मी सहसा कविता वाचत/ ऐकत नाही! पण स्वाती, तू एव्हढं भरभरून लिहीलं आहेस की इथे कधी संदीप वैभवाचा कार्यक्रम असला तर चुकवणार नाही.

कविता आवडणं, त्यांचं सादरीकरण अनुभवणं आणि ते समूहात बसून भोगणं या तिन्ही एकमेकांशी संबंधित आणि तरीही भिन्न गोष्टी आहेत. तिसरीचा अनुभव क्वचित घेतलाय आणि त्यामुळे ती आवडेल की नाही याबद्दल शंकाच अधिक आहे.

त्यामुळे तुम्ही हे इतकं सुरेल लिहिलंय ते प्रत्यक्षाहुनी प्रतिमा उत्कट असंच वाटतंय;
आयुष्यावर बोलू काही टीव्हीवर पाहिल्यावर - "हेच का ते ज्याबद्दल लोक इतकं बोलताहेत?" असं झालेलं.
अर्थात यात आपणच रेखून घेतलेल्या सीमारेषांत अडकून पडणार्‍या माझाच दोष अधिक आहे.

बोलगाणीतली पहिली कविता याबद्दलच आहे.

सादरीकरणातल्या मेहनतीचं, विचाराचं आणि कौशल्याचं कौतुक आहे, पण त्याला मर्यादाही असतील किंवा तिथे विशिष्ट प्रकारच्या कविताच अधिक असतील असं वाटत राहतं.

कवीच्या आवाजात कविता ऐकलेली असण्याचा एक फायदा म्हणजे पुढे जेव्हा कधी तो कवी वाचायला घेतो, तेव्हा प्रत्येक कविता त्याच्या आवाजात ऐकू येते.

"त्यानंतर जवळपास पंधरावीस वर्षं कविताच केंद्रबिंदू असलेला असा इतर कुठला प्रयोग झालेला निदान माझ्या माहितीत नाही."
पुल आणि सुनीताबाई काव्यवाचनाचा कार्यक्रम करायचे.
आणखी एक प्रा विसुभाऊ बापट यांचा कुटुंब रंगलंय काव्यात नावाचा एक कार्यक्रमही खूप गाजला होता. अर्थात या दोहोंत कविता असला तरी स्वतः कवी नाही.

सध्या इथे उर्दू शायरी आणि हिंदुस्तानी मौसिकीवर 'सुखन' नावाचा कार्यक्रम चर्चेत आहे.

बाकी मागेच लिहिलेलं एक वाक्य थोडं वाढवून पुन्हा लिहितोय - तुम्हाला लेखनाला निमित्त लागतच असेल, तर ते वरचेवर मिळो.

स्वातीजी , छान लिहिले आहे तुम्ही.

तुमच्या माहितीसाठी : मधल्या काळात श्री सुधीर मोघेजींनी कवीतांच्या संदर्भातले खूप सुन्दर कार्यक्रम केले होते . ते तुमच्याकडून कसे "मिसले" ....
"उत्तररात्र" हा रॉय किणीकरान्च्या कवितेच्या वाचनाचा / गायनाचा उत्तम प्रयोग होता. मोघे बंधू ; सातभाई पती-पत्नी , वीणा - विजय देव पती पत्नी यात सहभागी होते. सुधीर्जींनी काही कविता अप्रतीम्पणे स्वरबद्ध केल्या होत्या आणि तितक्याच सुन्दर गायकीत ते सादर करायचे. हा कार्यक्रम youtube वर उपलब्ध आहे.('Uttararaatra' by Roy Kinikar - Part 1 of 5 - YouTube https://www.youtube.com/watch?v=-ni-ltPX5pU)

तसेच "कविता पानोपानी " हा स्वतःच्या कवितांचा स्वैर सादरीकरणाचा प्रयोगही दर्जेदार होता.

मोजक्याच शब्दात सुंदर लिहिले आहेस स्वाती!!

भरत यांचा प्रतिसाद पण आवडला.

मला वैभवाचा पहिलावहिला "सोबतीचा करार" कार्यक्रम आठवला. आम्ही पुण्यातील मायबोलीकर मंत्रमुग्ध झालो होतो.

जियो वैभव!!

छान लिहीले आहे. आमच्यासारख्यांना हे कार्यक्रम बघण्यात इण्टरेस्ट निर्माण करणारे लेखन!

भोजनाच्या आस्वादात अन्नाच्या चवी/दर्जाइतकाच जेवणार्‍याच्या भुकेचाही भाग असतोच - मी त्या सांस्कृतिक वर्तुळापासून लांब राहात असल्यामुळे माझी भूक मोठी म्हणून समाधानही मोठं - असंही असेल. >> अ‍ॅनॅलिसिस आवडला.
आय एफ नंतर खाण्यातली मजा यावर आत्ताच सईचा प्रतिसाद वाचल्याने आणखी गम्मत वाटली.

सुरेख लिहिलंय.

अगदी सुंदर आणि खर्रीखुर्री ओळख या कार्यक्रमाची !
इथे सादर झाला तेव्हा मी खूपच कमी अपेक्षा ठेवल्या होत्या. आणि वैभवाला भेटायचे एवढ्यासाठी गेलो होतो.

कार्यक्रम इतका रंगला , इंटरेक्टीव्ह असल्याने आणि सादरीकरणामुळे. त्यातही वैभवच्या काही ओळींनी जाम गारूड केले. ६:३० ला संपणारा कार्यक्रम, वेळेचे काटे किती भर्र्कन धावले आणि ८:३० पर्यंत चालला कळलेच नाही.

स्वाती, खूप सुंदर लिहिलयस.
हे असं काही वाचलं ,ऐकलं की वाटतं... वी आर ब्लेस्ड...

हे असच राहू दे. ईर्शाद भारतात ऐकायला मिळाला नाहीये. इथे (सिडनीत) व्हावा(च)..

छान ओळख !

छान लिहिलंय! आवडलं!

छान लिहिलंय! आवडलं!

"आपण दिपून गेलो हेही प्रेक्षकाला कळत नाही कारण तो त्या उजेडाचा भाग झालेला असतो." >>> व्वा !

कार्यक्रमामुळे भारावून गेलेल्या असूनही किती संयत शब्दांत मांडलंत सारं.
सुंदर लेखन.

"तुम्हाला लेखनाला निमित्त लागतच असेल, तर ते वरचेवर मिळो." >>> भरत यांना अनुमोदन.

छान उत्कट लिहिलेय .अजूनपर्यंत हा कार्यक्रम पाहिलेला नाही . तुमच्या लिखाणामुळे आता एकदा बघावा लागेल असे दिसतेय . बघून इथेच अपडेट देईन

भिडेकाका!! किती दिवसांनी दर्शन दिलेत... कसे आहात?

खूप छान लिहीलं आहेस स्वाती. अजूनही वाचायला आवडेल.
हा कार्यक्रम आमच्या गावात येणार नाहीये. तेव्हा भारतवारीच्या लिस्टीत टाकून ठेवते.