कुर्ग सहल - भाग ६ ( अंतिम )

कुर्ग - प्राथमिक माहिती http://www.maayboli.com/node/60600

कुर्ग सहल - भाग १ http://www.maayboli.com/node/60628

कुर्ग सहल - भाग २ http://www.maayboli.com/node/60630

कुर्ग सहल - भाग ३ http://www.maayboli.com/node/60635

कुर्ग सहल - भाग ४ http://www.maayboli.com/node/60648

कुर्ग सहल - भाग ५ http://www.maayboli.com/node/60649

संध्याकाळी घरी आलो तर गरमागरम कॉफीने स्वागत झालेच. हवा एकदम गार झाली होती. पावसाची लक्षणे
दिसत होती. काका म्हणाले चल आमची बाग फिरवून आणतो. काकांच्या मागे डोंगर उतरताना माझी धांदल !
काका कोयता घेऊन भराभर पुढे जाऊन वाटेतली झाडे साफ करत होते. आणि झाडी एवढी दाट कि मी जरा
रेंगाळलो असतो तर हरवलो असतो.

शेवटी एका पेरूच्या झाडाखाली मी थांबलोच. किती दोडे पेरू खाल्ले त्याला गणतीच नाही. मग संत्र्याच्या
झाडाखाली पण तसेच. एवढे करून परत केळी खायचा आग्रह. तो घड झाडावरच पिकला होता. मग काकांनी
तो घडच तोडून घेतला.

पावसाची लक्षणे होती म्हणून मी कॅमेरा घेतलाच नव्हता. घरी आलो तर राजेंद्र म्हणाला कि तूझी चप्पल रक्ताने भरलीय, काटा लागला का बघ. बघितले तर एक जळू होती. ती त्याने काढली पण रक्त थोडा वेळ वहात राहिले.
विना वेदनेचे असे रक्त वाहताना बघून मजा वाटत होती... ( असो तिथे दाट जंगलात शिरत असाल, तर काळजी
घ्या. )

काका दिवसभर बाहेर असायचे, पण दिवसभरात रोहिणीने काहितरी शिकार केली असावी कारण एका पक्ष्याच्या
नख्या, दोरीला टांगून वाळत घातल्या होत्या, मागे त्या पक्ष्याची पिसे पण वाळत घातली होती
तिथले लोक असेच लढवय्ये आणि शूर आहेत. हसतमुख आणि अगत्यशील असले तरी रोजच्या आयूष्यात त्यांना
असे प्रसंग फेस करावेच लागतात. रस्त्यावर फारसे लाइट्स नाहीत आणि अंधार पडत आला होता तरी तिने,
आपल्या मुलाला काहीतरी आणायला बाईकवरुन पिटाळलेच ( मुलाचे वय १५/१६ असावे )

तेवढ्यात लाईट गेले. सगळीकडे पांढरा अंधार भरून राहिला. धुके जमू लागले होते. इमर्जन्सी लाईट आणून दिला
तिने पण मी तो रुम मधे ठेवला आणि वातावरणाचा आनंद घेत राहिलो.
थोड्याच वेळात जेवण आले. जेवणात सुरणाची भाजी होती आणि एक खास लोकल प्रकार होता. तिथे एका
वेगळ्या प्रकारचे आंबे होतात. त्याला ते लोक वाईल्ड मँगो म्हणतात, मीठात मुरवलेले ते आंबे मला तिने आणून
दिले. आपल्याकडच्या मीठात मुरवलेल्या कैर्‍यांपेक्षा फारच वेगळी चव होती त्याची. आंबट गोड असा तो
प्रकार होता. मी परत विचारले तर म्हणाली कि फक्त मीठच घातलेय त्यात.

मी जेवताना तिचा मुलगा माझ्या आजूबाजूला वावरत होता, कारण अंधारात तिथे मोठे मोठे पतंग आणि टोळ
वावरत होते. तो त्यांचे मोबाईलने फोटो काढत होता ( कि माझे रक्षण करत होता ? )

दुसर्‍या दिवशीची सकाळ, खुपच प्रसन्न होती.

१)

२)

३)

४)

५)

६)

७)

८)

९) कुठल्याही दिशेने गेलो कि असेच ओढ लावणारे रस्ते..

१०)

११) कॉफीची पाने

१२)

१३)

माझा पाय तिथून निघतच नव्हता. मी तिला सांगितले कि तूझ्या हातच्या जेवणाची चव मी कधी विसरणार नाही.
तिने पण नक्की परत ये, असे सांगितले.

मग दहाच्या दरम्यान आम्ही निघालो. राजेंद्र मला कावेरी नदीच्या किनारी घेऊन गेला.

१४) इथे प्रवाह संथ दिसला तरी जवळच उतार आहे आणि तिथे राफ्टींग ची सोय आहे.

१५) नदीच्या पलिकडच्या किनार्‍यावर दूबारे एलिफंट कँप आहे. तिथे बोटीने नेतात.

पण ते मला जरा भंपक वाटले कारण म्हैसूर ला होणार्‍या विजयादशमीच्या सोहळ्यासाठी तिथले बहुतेक हत्ती नेले
होते आणि तशी कुठलीही सूचना तिथे देत नव्हते. पार्किंग, बोटींग आणि त्या कँपचे मात्र पैसे घेत होते.

१६)

१७)

१८) तिथे विस्तीर्ण जागा आहे आणि हत्ती असतील तर त्यांच्याशी खेळायची ( ?) सोय आहे

१९)

२०)

काल घेतलेले मसाले मला पुरेसे वाटले नाहीत म्हणून परत एकदा शॉपिंग केले. काचुमपल्ली नावाचे खास व्हीनीगर
घेतले. ( १ रुपया प्रति ग्राम ) स्थानिक चॉकलेट्स घेतल्या. मराटी मुग्गा नावाचा एक वेगळाच मसाला घेतला.
( तो वापरला कि त्याचा फोटो टाकतो )

मला सिल्क च्या साड्या घ्यायच्या होत्या. तिथल्याच एका सरकारी दुकानात त्या उत्तम प्रतीच्या मिळाल्या.
बहिणीला घेतलेली साडी इतकी तलम आहे कि काडेपेटीत मावेल ( मोठी काडेपेटी ) आणि किमती ३/४
हजारातच होत्या. १५ मिनिटात ४ साड्या खरेदी केल्या मी

चंदनाची खोडे पण तिथेच मिळाली.

२१) परत निघताना खरेच उदास वाटत होते.

२२)

२३) वाटेत मात्र खुपच ट्राफीक लागले. जोडून आलेल्या रजा, म्हैसूरचा महोत्सव यामूळे लोक बाहेर पडत होते. राजेंद्र बँगलोरचाच रहिवासी असल्याने त्याने गल्ली बोळातून मला हॉटेल वर आणून सोडले.
परत यायच्या वेळेची खात्री नसल्याने मी त्या संध्याकाळचे तिकिट काढले नव्हते. बँगलोर विमानतळाजवळ एक
हॉटेल बूक केले होते. ते मात्र तितके चांगले नव्हते. शिवाय आणखी एक घोळ आहे. त्या विमानतळावरून
परतताना १२० रुपयांचा टोल द्यावा लागतो आणि आपल्याकडूनच तो वसूल केला जातो ( आमच्या मुंबईत
नाही हो असले काही. ) त्यामूळे १० किमी पेक्षा कमी अंतरासाठी मला तब्बल ५५० रुपये द्यावे लागले.

बॅंगलोर ला ही फुले दिसली.

२४) विमानतळावर दसर्‍यानिमित्त अशी सजावट होती

२५)

मी जशा साड्या विकत घेतल्या होत्या तश्याच साड्या विमानतळावर ६ ते ८ हजारात होत्या !! त्या विमानतळा बाहेर
एक मोठ्या दगडांची टेकडी पुर्वी बघितली होती, ती पण आता हळू हळू नष्ट होत आहे.

पण एकंदर कुर्ग ची सहल अविस्मरणीय झाली. माझ्या आयूष्यात कुठल्याच ठिकाणी परत जायचे योग सहसा येत
नाहीत.. पण कुर्ग अपवाद ठरावा हि ईच्छा !

राजेंद्रचा फोन नंबर +९१ ९९८०९३८८९
तो बंगलोर चाच आहे. कुर्ग किंवा बंगलोर ला जायचे असेल तर तो सर्व व्यवस्था करू शकतो.

रोहिणीचा नंबर + ९१ ८७६२२ ८००३०

स्पाईस मॉल ने सांगितलेय कि ते मसाले कुरीयर ने पाठवू शकतात. त्यांचे नंबर वसंत + ९१९४४८५४८६३७ ते लोक मसाल्यांच्या मळ्यातही नेऊ शकतात ( संपर्क पवन + ९१९४८२१८४४३२ )

सर्व जण उत्तम हिंदी बोलतात.

तेव्हा नक्की विचार करा कुर्ग ला जायचा.

समाप्त