'अजि मी ब्रह्म पाहिले' एक गारुड...

अगदी अगदी.

काही रचना अशा असतांत त्यांत गुंफलेले शब्द, लावलेली चाल, आणि गाणार्‍याचा स्वर, लय , ताल या सर्वांचे मिळून असे काही अजब रसायन बनते की ती रचना अजरामर होऊन रहाते.

गीत रामायण हे याचे एक उदाहरण ठरावे.

हे अभंगही तसेच एक. केवळ ऐकणं हा ही एक स्वर्गीय अनुभव ठरावा.

लहानपणापासून हे गाणे माझ्यावर जादू करतेय. अगदी शाळेच्या आठवणी वगैरे येतात, हे गाणे ऐकले कि. मला शब्दात सांगणे कठीण आहे. त्यामूळे हे वाचून खुप छान वाटले.

काल हे वाचल्यावर घरी जाऊन गाणं ऐकण्याशिवाय दुसरा पर्याय नव्हताच. चार पारायणं झाली.

नंतर त्याच फोल्डरमध्ये असलेल्या 'कानडा राजा पंढरीचा'ची २ पारायणं झाली. वसंतराव आणि बाबूजी! एकदम भीन्न प्रकारचे आवाज... पण त्यानेच त्या गाण्याची लज्जत वाढवली आहे. माडगुळकरांचे शब्द सुंदर आहेतच.

सुंदर वर्णन! माझे अत्यंत आवडते गाणे! कितीही वेळा ऐकले तरी गोडी कमी होत नाही हे अगदी खरे आहे. विशेषतः चोख्यासंगे ढोरे च्या कडव्याची चाल अतिशय आवडते.

रसद पटवली - चा संदर्भ काय आहे? त्याचा अर्थ समजला नाही.

दुसरे म्हणजे ते "अगणित सूरगण" असे असायला हवे बहुधा. "देव" (सूर) ज्याचे वर्णन करतात अशा अर्थाने आहे ना ते? संगीतातील सूर व देव या अर्थाने सूर यांचे उकार वेगळे आहेत का माहीत नाही.

.

surekh liheelee aahe.

काही रचना अशा असतांत त्यांत गुंफलेले शब्द, लावलेली चाल, आणि गाणार्‍याचा स्वर, लय , ताल या सर्वांचे मिळून असे काही अजब रसायन बनते की ती रचना अजरामर होऊन रहाते.>> +1

>>लहानपणापासून हे गाणे माझ्यावर जादू करतेय. अगदी शाळेच्या आठवणी वगैरे येतात, हे गाणे ऐकले कि. मला शब्दात सांगणे कठीण आहे. त्यामूळे हे वाचून खुप छान वाटले.

दिनेशदा, सेम सेम, मला पण ही अशी गाणी ऐकली की शाळेचे दिवस आठवतात. सकाळी सकाळी रेडिओच्या तालावर आवरा आवरी चालायची. भक्तीगीते झाली की शेवटी एक हिंदी गीत असायचे.

शशांक, धन्यवाद. तो "तत्वता" शब्दही पहिल्यांदाच वाचला तसा. नेहमी "तत्त्वतः" असा वाचलेला आहे. पण इथे वेगळ्या अर्थाने असावा असे वाटते. तत्वता हे विशेषण आहे की काय कोणास ठाउक.

'हरीनाम मुखी रंगते' हे आशा भोसलेचे असेच अवीट गोडीचे गाणे. त्याचेही असे वर्णन वाचायला आवडेल. मीरेच्या भूमिकेतून लिहीलेले इतके प्रसन्न गाणे दुसरे आठवत नाही.

वा.. किती छान लिहीलय. प्रतिसाद ही छान्च.

अवीट गोडीचे अत्यंत आवडते गाणे. ! खूप छान मांडलंस शशांक.

माझे खूप आवडते गाणे! लेख आणि नंतरचे प्रतिसाद दोन्ही आवडले.

अगदी माझ्या मनातलंच लिहिलंय. आज सकाळपासून हेच गाणं मनात घोळतंय आणि आता हा लेख इथे पाहिला. फार सुंदर संगीत आणि गायनसुद्धा तितकंच सुंदर. मलाही 'चोखोबाची ढोरे ओढिता' हे कडवं अतिशय आवडतं. कधीही फुरसतीच्या वेळी हा अभंग मनाच्या तळातून उसळी मारून वर येतो.
जाता जाता : रसीद हा शब्द हिंदीत 'पावती' या अर्थाने वापरला जातो आणि तो रिसीट या इंग्लिश शब्दावरून आला असावा असे अंदाजे वाटते. आपल्याकडच्या जुन्या मराठीतही तो पावती, हुंडी या अर्थाने वापरला गेलेला दिसतो. हुंडी पटवली म्हणजे ऑनर केली. कदाचित दामाजीने स्वतःकडे पैसे नसताना बादशहाला पैसे देण्यासाठी हुंडी काढली असेल आणि विठूरायाने त्या पोकळ हुंडीवर राजदरबारात पैसे भरले असतील. कदाचित हा सगळा हुंडीचा लटका बनाव विठू महारानेच भक्तरक्षणासाठी रचला असेल.
पण रसीद हे उघड उघड 'रिसीट'चे रूपान्तर वाटते. कान्होपात्रेच्या काळात इंग्लिश शब्दांची ओळख मराठीला झाली होती असेल का हा प्रश्नच आहे. किंवा फारसी/उर्दू मध्ये असा शब्द असेल किंवा 'रिसीट'चेच मूळ कुठेतरी दुसरीकडे असेल.

अवीट गोडीचे अत्यंत आवडते गाणे. ! खूप छान मांडलंस शशांक >> मानुषी , + 111

सुरेख!

खुपच सुंदर पुरंदरे काका! गाणं मस्तच आहे!

उभे राहिले', 'पाणी वाहिले', 'गाणे गाईले'.. असे काही लज्जत वाढवतात की क्या कहने...>>>>> ती जयजयवंती ची स्पेशल जागा आहे. प-रे अशी!