चारचाकी चालवणेः एक (भीषण) 'अनु'भव

मीही देशपांडे काकांकडेच शिकले. पण गिअरवाली, क्लचवाली गाडी चालवणे मला कायम अवघड गेले <<
बस्के... नो ऑफेन्स पण आश्चर्य आहे..

>>> तसं नसतं, तर इतर बॅकग्राउंड कॉन्फ्लिक्ट्स आणि पूर्वग्रह हे सगळे मनात असतं ना दोन्ही बाजूंच्या !! त्यामुळे ड्रायव्हिंगमधली चूक ही साधी चूक वाटत नाही आणि चुकीबद्दल टीका ही पण तेवढ्यापुरती वाटत नाही दोघांना एकमेकाची वाक्यं काही भलत्याच सबटेक्स्टसकट ऐकू येतात <<<
परफेक्ट...

आवडले !

हा हा हा... वाट लागली हसुन हसुन... मस्तच लिहिलयस... मी ड्रायव्हींग क्लास लावणार होते.... पण असच काही ऐकाव लागेल, अस दिसतय...

दोघांना एकमेकाची वाक्यं काही भलत्याच सबटेक्स्टसकट ऐकू येतात >>> अगदी!!

>>दोघांना एकमेकाची वाक्यं काही भलत्याच सबटेक्स्टसकट ऐकू येतात <<
हो बरोबर; सुरुवातीच्या बाँडिंगच्या काळात जरा जास्तच. लोणचं मुरल्यावर मात्र - शब्दावाचुन कळले सारे...

अगं ऑफेन्स वगैरे काय. मी गाडी चालवायचेच, अगदी व्यवस्थित घाटाबिटातून, मंडईच्या गर्दीतून इत्यादी. पण ऑटोमॅटीक चालवायला लागल्यावर कळतं आता की तेव्हापेक्षा आत्ताची गाडी चालवणे मला आवडते. तेव्हा ताण यायचा गिअर अन क्लचचा.
बर्‍याच जणांना ती स्टिक शिफ्ट गाडी म्हणजेच खरी गाडी असे वाटते. उदा माझा नवरा. पण मला नाही.

बस्के, चिमटा. गिअरवाली मलापण सोपी वाटते चालवायला.

अगं सुनिधी चिमटा चुकला. मला गिअरवाली गाडी सोपी वाटत नाही.

लेख फर्मास आहेच पण प्रतिक्रियांची भट्टीपण चांगली जमलीय...असा निवांत शुकुरवार मिळावा आणि ही गप्पांची मैफिल तसं काही...

बस्के, बर्‍याच जणांना ती स्टिक शिफ्ट गाडी म्हणजेच खरी गाडी असे वाटते. याबद्दल आम्ही दोघंही नाय बा वर असलो तरी मायदेशात गेलो की "तीच खर्रीखुर्री" गाडी नं गं? मग जे अपंगत्व येतं त्यावर मात कशी करायची यावर मी प्रत्येक वेळी तिकिट काढलं की विचार करते आणि मग पोहोचलो की पुन्हा आपले त्या मेरूच्या माथी पैशे मारते...एकंदरीत जे इतरवेळी कॉस्ट ऑफ लिविंग नसतं ते निव्वळ स्टिक शिफ्ट येत नाही म्हणून होऊन जातं..

पण अजुनही मी बाइक चालवू शकते. फक्त मला कुणी देत नाहीत. आणि त्यांच्या गाड्या घेणं मला सोसणार नसतं.

आश्चर्याची गोष्ट म्हणजे माझा नवरा पण स्टिक शिफ्ट (पुन्हा) शिकायला मागत नाही. माझं देशातलं लायसन्स असून मी ही पांगळीच....(एकद्म कोतबो विषय)

उसगावात लायसन्स काढलं होतं तेव्हाच एकदा चालवली होती आटिकमाटिक. बाकी गियरवालीच चालवलीये.
गियरला जो कंट्रोल असतो तो आटिकमाटिक ला मिळत नाही असं वाटतं.
मी टू व्हिलर पण गियरची आणि गियरलेस चालवलीये. (कैक वर्ष हमारा बजाज.. म ८०). आता गियरच्या टू व्हिलर्स फक्त बाइक्सच असतात बाकी स्कूटर, मोपेडस नाहीत पण आजही स्कूटरमधे हॅण्डल क्लच, ३ / ४ गियरवाली स्कूटर(बजाजची स्ट्राइड होती काही काळ) काढली कुणी तर मी घेईन.

ऑटोमॅटीक ची सवय लागल्यावर गियर वाली चालवता येत नाही का??
( गियर वरून ऑटोमॅटीक घ्यावी का अशा विचारात आहे.?)

ऑटोमॅटीक ची सवय लागल्यावर गियर वाली चालवता येत नाही का??

>> नाही. ऑटोमॅटिक मधला सुटसुटीतपणा पाहुन पुन्हा गियरवाली चालवावीशी वाटत नाही. विशेषतः ज्यांना क्लच गियरचे तंत्र कटकटीचे वाटते त्यांना. पण शिकतांना मात्र गियरवालीच शिकावी हेमावैम.

-ऑटोमॅटिक गियरवाल्या रेवाच्या प्रेमात पडलेली पियू

धन्यवाद पियू

गाडी आटो असो वा मॅन्युअल असो , भान ठेवुन चालवता आली पाहीजे . मागे एक बया, गाडीच्या फ्युएल टँकला अडकलेला गॅस नोझल पाईपसहित, फरफटत चालवताना पाहिलं .

मैत्रेयी खतरनाक अ‍ॅनॅलेसिस जामच पटलं

मस्त खुसखुशीत लेख.

माझं हॅन्ड आणि आय को-ऑर्डिनेशन चांगलं नाहीये आधीच सांगते. >>>>> दाद.

मै .... सॉल्लिड!!

नविन नविन गाडी चालवायला शिकले असताना माझ्या डोळ्यातून आत शिरलेला समोरच्या काँक्रिट्च्या खांबाचा सिग्नल डायरेक्ट डोळ्याकडून मेंदूकडे असा न जाता आख्ख्या शरीरभर भटकून, प्रत्येक अवयवाची विचारपूस करून मग मेंदूत शिरला होता. भक्त जसा पांडुरंगाकडे ओढीनं धाव घेतो त्याच इंटेन्सिटीनं मी त्या खांबाकडे धाव घेतली. ब्रेक! ब्रेक!! असे नवर्‍याचे शब्द मला का कोण जाणे पण अ‍ॅक्सलरेटर! अ‍ॅक्सलरेटर!! असे ऐकू आले आणि मी त्या हुकमाची त्वरीत अंमलबजावणी केली. नवर्‍याने हँडब्रेक जोरात ओढला आणि खांबाच्या भेटीचे माझे मनसुबे धुळीस मिळाले. त्यानंतर मी शांतच होते पण नवरा पाच मिनिटं घाम पुसत बसला होता.

लई हसले. थँक्यु.

मस्त लिहिलय, आमचे असेच झालेले संवाद वाचून खूप हसू आलं. माझी धाकटी मुलगी माझ्याबरोबर गाडीत एकटी बसायला तयार नसायची , बाबा आले की बाहेर जाऊ..... असं मला इनडायरेक्ट्ली सांगायची ते आठवून मजा वाट्ली.

मामी अख्खा प्रसंग इमॅजिनला मी

ब्रेक ऐवजी अ‍ॅक्सलरेटर असं ऐकू आले आणि मी त्या हुकमाची त्वरीत अंमलबजावणी केली. >>>.:हाहा:

बेक्कर हस्तेय हा बाफ वाचून. स्वतःच्याच अनूभवांची उजळणी झाल्यासारखं वाटतंय. मज्जा आली.

मला खूपच आवडलं हे.... नवर्याला पहिले वाचायला दिल.... निदान आता तरी त्याला माझ्या भावना पोहोचतील...

<< आस्सा हात ष्टेरिंग वर अल्लाद, आस्सं ष्टेरिंग गच्च न पकडता नुस्ता वर हात वर सरळ ठेवून आस्सं गर्रा गर्रा फिराया पायजेल ष्टेरिंग >>

अरे वा! तुम्ही पॉवर स्टीअरिंग वाले (स्वयंशक्ती वाले सुकाणू चक्र असलेलेले) वाहन चालविलेले दिसतेय. मी टेम्पो ट्रॅक्स टाऊन अ‍ॅण्ड कन्ट्री (१९९६ मॉडेल) आणि त्यानंतर ओम्नी (२०१० मॉडेल) चालवलंय (तशी इतरही वाहने चालवलीत, पण ही दोन जास्त प्रमाणात). या दोन्ही वाहनांची सुकाणू चक्र फिरवायला इतकी प्रचंड ताकद लागते की, तुम्ही अवजड वाहनच चालवताय असा भास व्हावा. विशेषतः तुमचा वेग ताशी २० किमी पेक्षा कमी असेल तेव्हा म्हणजे अर्थातच शहरातील जास्त गर्दीच्या वेळी आणि वाहनतळावर वाहन उभे करताना. सुरुवातीला तर हे सुकाणू इतकं घट्ट असतं की वाहन चालकाला रात्री दोन्ही खांद्यांना आयोडेक्स लावूनच झोपावं लागणार. पुढे वाहनाचा बर्‍यापैकी वापर झाला म्हणजे हे सुकाणू चक्र मोकळे होतात आणि तुलनेने कमी ताकद लावूनही फिरविता येतात.

या वाहनांच्या तुलनेत पॉवर स्टीअरिंग वाहने चालविणे हा बराच सुखद अनुभव आहे. पण गंमतीची गोष्ट म्हणजे तुम्ही महामार्गावर असताना जर तुमचा वेग ताशी ९० किमी अथवा अधिक असेल तर पॉवर स्टीअरिंग ची अनेकांना भीतीही वाटू शकते. कारण तुमच्या वाहन प्रशिक्षकाने सांगितल्याप्रमाणे सुकाणू चक्राला अगदी बोटांनी दिलेला हलकासा धक्का देखील वाहनाची दिशा एकदम बदलून टाकतो.

या समस्येवर उपाय म्हणून नवीन नॅनो ट्विस्ट मध्ये वाहनाचा वेग ताशी ४० किमी च्या पेक्षा जास्त झाल्यावर पॉवर स्टीअरिंग आपोआप निष्क्रीय (डिअ‍ॅक्टिव्हेट) होऊन मॅन्युअल स्टीअरिंग मध्ये रुपांतरित होते आणि संभाव्य धोका टळतो.

मस्त लिहीलय. मस्त आणि माहीतीपुर्ण धागा .मलापण घरचे मागे लागलेत गाडी शिक म्हणुन ,लहाणपणी कशी वेगात सायकल चालवायचीस आता का घाबरतेयस?(घरचे इतर) ट्रक सुद्धा चालवशील (भावाचे असे प्रोत्साहन .) आता काय सांगु (त्यांना) माझ्या जीवापेक्षा मी दुसर्याला उडवेन याचीच मला जास्त भीती .त्यातनं आयुश्यात खुप काही करायचय ?पण ते गळ्यात हात बांधुन नाही किंवा जेल मधे तर नाहीच नाही .त्यामुळे गाडीघोडं अडलय माझं.
पण इतर वाहनांची वाट पाह्ताना कधीतरी मनात येतेच की गाडी यायला पाहीजे .त्यात काय कठीण आहे ? गाडी चालवायला आली तर कुठेही बिनधास्त फिरता येईल .क्वीन पाहील्यापासुन तर जास्तच. आशा करा की कधीतरी तुमच्या गाडी शेजारी सिग्नल वर उभी असलेली गाडी माझी असेल आणि ती मीच चालवत असेन. .

मला माझी साधं स्टीअरिंग वाली गाडी अगदी व्यवस्थित चालवता येते पण नवरा त्याच्या पॉवर स्टीअरिंग वाल्या गाडीमुळे फार शायनिंग मारतो.. आणि मला तितकी नाही आवडत पॉवर स्टीअरिंग वाली गाडी चालवायला......
त्यावरून टक्के-टोणपे, टोमणे, तु.क. इ. ची देवाण घेवाण चालू असते आमची..

<< मला माझी साधं स्टीअरिंग वाली गाडी अगदी व्यवस्थित चालवता येते >>

मारूती ८०० आहे का? या वाहनात रॅक अ‍ॅन्ड पिनिअन प्रकारातलं स्टीअरिंग आहे जे हाताळायला अतिशय सुलभ आहे.

मी उल्लेख केलेल्या मारुती ओम्नी आणि टेम्पो ट्रॅक्स टाऊन अ‍ॅन्ड कन्ट्री या वाहनांत स्टीअरिंग गीअर बॉक्स असतो ज्यामुळे कमी वेग असताना स्टीअरिंग हाताळणं बरंच अवघड होत जातं. अर्थात वाहन २५ ते ३० हजार किमी चालवून झालं की स्टीअरिंग गीअर बॉक्स फ्री होतो.

<< पण नवरा त्याच्या पॉवर स्टीअरिंग वाल्या गाडीमुळे फार शायनिंग मारतो.. आणि मला तितकी नाही आवडत पॉवर स्टीअरिंग वाली गाडी चालवायला >>

खरं तर पॉवर स्टीअरिंग हाताळणी सोपीच आहे ताशी ८० किमी वेगापर्यंत. त्यानंतर थोडीशी गडबड होऊ शकते. अर्थात तुम्ही मॅन्युअल स्टीअरिंग च्या सवयीप्रमाणे जास्त ताकद लावून हाताळायला जाल तर कमी वेग असताना देखील तुम्हाला गैरसोयीची वाटू लागेल.

पण याउलट जर तुम्ही एकदा का पॉवर स्टीअरिंगला सरावलात तर तुमचे नेहमीची मॅन्यूअल स्टीअरिंग वाहन चालविणे त्रासदायक असल्याचे जाणवेल. मी गेल्या महिन्यात जवळपास १५०० किमी इतके अंतर इंडिका विस्टा वाहन चालविले तर त्यानंतर मला अचानक माझे नेहमीचे मारूती ओम्नी वाहन जास्तच अवघड जाणवले.

तुम्हाला जे वाहन नेहमीकरिता वापरायचे आहे त्याचीच सवय असल्यास जास्त सोयीस्कर राहील.