चारचाकी चालवणेः एक (भीषण) 'अनु'भव

सही लिहिलंयत. अगदी रिलेट करु शकले.

गाडी शिकत असतानाचे दिवस, मागच्या गाडीतील पुरुष ड्राइवरांचे तु.क. ,स्लोपवर जर ट्रॅफिक जॅम असेल, तर हाफ क्लचवर गाडी उचलणे म्हणजे महान दिव्यातून जाणे....सारे सारे आठवले.

अर्थात पुरुषांना ह्या गोष्टी आपोआप येतात बहुतेक एवढं शिकवावं नाही लागत <<<
असं पुरूषमंडळी दाखवतात गं फक्त.
असं काही नसतं..

मी गाडी शिकले ते देशपांडे काका भन्नाट होते. शिकणार्‍याच्या गाडीवरच शिकवायचे. डबल स्टेअरिंग वगैरे भानगड नाही. केवळ हॅण्डब्रेकवर हात असायचा. असे असूनही शिकताना कुणी गाडी ठोकलीये किंवा तत्सम भानगडी कधी नाहीत.
एकूण ५-६ दिवस, दीडदोन तास प्रत्येक दिवशी असे ते शिकवतात. इतर कोणी गाडीत नसते. एकच सूत्र पाळायचे त्यांच्या शिकवणीमधे ते म्हणजे ते सांगतील ती कमांड आंधळेपणाने फॉलो करायची. क्लच म्हणलं की क्लच, ब्रेक म्हणलं की ब्रेक. सहा दिवसात तुमचा रिदम बसून जातो. बेसिक प्रॅक्टिस झाल्याने रिफ्लेक्सेसही बसायला लागतात..
दुसर्‍या दिवशीच मला त्यांनी फरासखाना ते स्वारगेट अशी गाडी चालवायला लावली होती. सहा दिवसांचे कुठल्या भागात शिकवायचे कुठपर्यंत जायचे वगैरे ठरलेले असते त्यांचे.

तुम्हाला सहा दिवसांनंतर व्यवस्थित गाडी चालवता आली नाही तर तुमच्या मेंदूत सिरीयस बिघाड आहे हे समजायला हरकत नाही असला प्रकार.
त्यांच्यामते बायका शिकत असताना जास्त घाबरून शिकायला सुरू करतात आणि बाप्ये न घाबरता त्यामुळे बाप्ये कधीकधी पटकन शिकतात. पण योग्य इंस्ट्रक्टर नसेल तर मग तेच ड्रायव्हिंग बेदरकारही होते.

त्यांच्यामते बायका शिकत असताना जास्त घाबरून शिकायला सुरू करतात आणि बाप्ये न घाबरता त्यामुळे बाप्ये कधीकधी पटकन शिकतात. पण योग्य इंस्ट्रक्टर नसेल तर मग तेच ड्रायव्हिंग बेदरकारही होते.

>> पटलं.

माझा दुचाकी (स्कुटी) चालवण्याचा अनुभव ही असलाच मजेशीर आहे. मी आशाच सोडुन दिलीये स्कुटी चालवण्याची. तुमचा लेख वाचुन जाणवलं मी एकटी नाहीये या अनुभवात

अगदी...नवर्‍याच्या बडबडीला कंटाळून्, त्यावरुन भांडण करून "तू मला अजिबात गाडी शिकवायची नाही" असं सांगितलंय. आता भावाकडून शिकतेय. पाहूया त्याचे पेशन्स

मस्त !

मस्त लेख!
मलापण स्कुटी शिकताना असाच रोज नव-याचा ओरडा मिळत असे म्हणुन २ दिवसांनी सरळ एका लेडी इंस्ट्रक्टरकडे जाऊन शिकले. आता ४ चाकी शिकायची आहे पण नवरा शिकवतो बोलतोय पण मीच जात नाही नाहीतर आदितीचा अमेरीकन कलिग जे म्हणतो ते व्हायचं

आली, आली, अनु आली!
>>नवरे सुधारतील
लैच आशावाद

आम्ही अठराव्या वाढदिवसानंतर पहिलं काम लर्निंग लायसन्स काढलं आणि गाडी शिकलो. लगेच परमनंट लायसन्स सहा महिन्यांनी घेतलं. त्यामुळे असल्या मौलिक क्षणांना मुकलो की काय? माझी करीअर महत्त्वाकांक्षा रिक्षाचालक होणे, ट्रक ड्रायव्हर होणे वगैरे होत्या.

हिंजेवाडीत गाडी चालवणं म्हणजे एक दिव्यच...

Peak hours मधे U turn तर बोलूच नये.

मी 2 वेळा कार घेऊन फेज 3 मधे officeला गेलो होतो, पण हौस फिटली. म्हटलं गड्या आपली बाईकच बरी

लेख फर्मास एकदम.

एवढबी अवघड नै ये ओ.
मेन्टल ब्लॉक काढुन टाका.
सोप्प आहे.
हाफ क्लच मागे न जाउ देता गाडी उचलणे (हा शब्द बोली भाषेतील) हा प्रकार रात्री साडे नौ ते दहा ह्या वेळेत कमी गर्दीच्या एखाद्या चढाच्या रस्त्यावर नेउन तीन चार दिवसात मजबुत प्रॅक्टिस होते.

मस्त

मनस्मि + १. ऑटोमॅटिक गाडी बेश्ट !

सही, सर्वच अनुभव रिलेट होतायेत फक्त पात्र चेंज झालेत.
माझा ड्रायव्हींग ईंस्ट्रक्टर तर भयानक होता. मेल्याने क्लच आणि ब्रेक कंट्रोलच करून दिला नाही. बहुतेक ड्रायवर कार चालवताना एक हात गिअरवरच ठेवतात, मी ठेवला तर त्याने उचलून परत स्टीअरींगवर ठेवला. तस करून देखील पटापट गिअर बदलण्याची कसरत,
शेवटी व्हायचे तेच झाले, लायसन्स पक्क करण्याच्या वेळेस गाडी क्लच-ब्रेक कंट्रोल करत टर्नच घेता आला नाही आणि फेल
त्या दिवशी त्याच्या २० ट्रेनी पैकी १३ जणांची विकेट उडाली.
असो, असे काहीतरी वाचले की या जगात आपण एकटेच नाही, याची खात्री मिळते
मी गाडी शिकले ते देशपांडे काका भन्नाट होते. शिकणार्‍याच्या गाडीवरच शिकवायचे. डबल स्टेअरिंग वगैरे भानगड नाही. केवळ हॅण्डब्रेकवर हात असायचा @ निधप, नशीबवान आहात तुम्ही

एवढबी अवघड नै ये ओ.
मेन्टल ब्लॉक काढुन टाका.
सोप्प आहे. << +१०००

मस्तय.

भारी लिहिलयं.

काही काही संवाद एकदम पटलेत...

मस्त लिहिले आहे!!

नी, मीही देशपांडे काकांकडेच शिकले. पण गिअरवाली, क्लचवाली गाडी चालवणे मला कायम अवघड गेले. अटुक्मटुक बेस्टे..

मी ह्या लेखाची प्रिन्टाआउट काढून बायकोला वाचायला दिली काल
तिला गाडी शिकवताना काय होते कोण जाणे पण उगाचच जास्त चिडचिड होते हे खरे.

हाहाहा..मज्जा आली वाचताना!

लेख फर्डा जमलाय. अनेक ठिकाणी पती-उवाचला.. अगदी अगदी होत राहिलं.

मी नवर्‍याकडे शिकले... आधी स्कूटर मग गाडी. (अजून त्याच नवर्‍याबरोबर आहे )
पहिले दोन दिवस स्कूटर फक्तं चालू करायला आणि थांबवायला शिकवली. म्हणजे अ‍ॅक्सिलरेटर त्याच्या हातात, क्लच आणि ब्रेक माझ्या कडे. सॉलिड रोमँटिक दिसत होतं ते इतरांना...
म्हणजे सुरुवातीला मलापण तसच वाटलं.. रोमँटिक वगैरे. मग त्याच्या चेहर्‍यावर फक्तं इन्स्ट्रक्टर धरू शकतात असले'च' भाव बघितल्यावर मी पण जाम स्टूडन्टगिरी केली. एकुणात वैतागच झाला तो त्याला, मला आणि घरातल्यांनाही..
पण घरातली स्कूटर आणि मोटरबाईक खुणावत होती... तेव्हढ्यासाठी 'असली जवळीक' सहन केली
मोटरबाईक चालवणे म्हणजे स्वर्गसूख होतं. अजूनही मला भारतात गेल्यावर बाईक चालवायचा आत्मविश्वास आहे.. गाडी नाही
विशिष्टं अंतरात स्कूटर थांबायला'च' हवी. इंजिनच्या आवाजावरून गियर, क्लच, ब्रेक चा रिदम जमवायचं शिकवलं नवर्‍यानं.
माझं हॅन्ड आणि आय को-ऑर्डिनेशन चांगलं नाहीये आधीच सांगते... म्हटल्यावर नवर्‍यानं फिरवलेले डोळे अजून आठवतायत.

माझ्य लेकाला मी शिकवली गाडी त्यामुळे त्याच्या चुकांचं खापर दादा गुरुंच्या डोक्यावर सुखनैव फोडते मी.

ह्या लेखानं काय काय आठवणी जाग्या केल्अनू, अनू... मजा आया.

वॉव.. मस्त!!!
हहपुवा!!!

यातली खूपशी स्वगत मी उघड बोलले आहे... नवर्‍याने मी हिला बघायला नक्की कुठे गेलो होतो असा चेहरा करुन माझ्याकडे दया या भावनेशी समानार्थी सगळ्या नजरांनी माझ्याकदे बघितल होत...

अगदी.. नवर्याकडुन गाडी शिकताना एक तार गाडी चालवण्याशी तरी नाही तर नवर्याशी तरी कायमची फरकत होते!

मस्त लिहिलंय. माझ्या बायकोलापण असाच अनुभव यायचा जेव्हा मी तिला चारचाकी शिकवायचा प्रयत्न केला. दर सेशन मधे नुसते वाद. मग शेवटी एक जोशी काका instructor यांचा पत्ता लागला (वर सान्गितलेल्या देशपांडे काकांसारखेच). त्यांनी २० दिवसात अशी काही गाडी शिकवली बायकोला की आता एकदम फर्स्ट क्लास चालवते ती. Long drive ला आम्ही आलटून पालटून गाडी चालवतो. मला फुल्ल कॉन्फिडंस आहे आता.

पण "मेन्टल ब्लॉक काढुन टाका" हा खरच योग्य सल्ला आहे. "हाण तिच्या मारी" अश्या आविर्भावात गाडी चालवल्यास काहीही त्रास होत नाही!!

मस्त. सगळ्या आठवणी जाग्या झाल्या.
नवर्याकडून गाडी शिकायचा प्रयत्न " आयष्यात कधी तुझी गाडी चालवणार नाही " अशी प्रतिज्ञा करूनच सोडला होता. रोज अक्कल निघायला लागल्यावर माझा नाईलाज झाला. होता.

एका driving school ला donation देवून झाल्यावर फक्त licence पदरात पडले होते. ( कस ते विचारू नका) गाडी येताच नव्हती.

शेवटी एक instructor भेटले . डबल स्टेअरिंग वगैरे भानगड नाही. अक्षरशः पायाला हात लावून कल्च कधी किती सोडायचा ते शिकवले. पण ते गाडी चालवताना चप्पल नाही घालू द्यायचे. ते तोंडानी सांगायचे आपण त्या प्रमाणे करायचे. ८-१० दिवसात स्वताची गाडी घेवून त्यावर प्रक्टिस.

१५ दिवसात गाडी चालवायचा शिकले होते

छान लेख.
गाडी शिकायला नवराबिवरा या भागडीत पडु नये. शिकवायला सरळ खर्‍याखर्‍या गाडीगुरुजीनाच बोलवावे.

समस्त नवरे मंडळी बायकोला जातीने गाडी शिकवताना स्ट्रेस्ड असतात कारण त्यांना गाडीबरोबरच, रहदारीतल्या लोकांची आणि स्वतःच्या बायकोच्या सेफ्टीची चिंता/काळजी असते...

तसं नसतं, तर इतर बॅकग्राउंड कॉन्फ्लिक्ट्स आणि पूर्वग्रह हे सगळे मनात असतं ना दोन्ही बाजूंच्या !! त्यामुळे ड्रायव्हिंगमधली चूक ही साधी चूक वाटत नाही आणि चुकीबद्दल टीका ही पण तेवढ्यापुरती वाटत नाही दोघांना एकमेकाची वाक्यं काही भलत्याच सबटेक्स्टसकट ऐकू येतात

दोघांना एकमेकाची वाक्यं काही भलत्याच सबटेक्स्टसकट ऐकू येतात >>> अगदी!!