पळसदरी पावसात

फोटो
इथे खालीआहेत.

आज
सकाळपासूनच पाऊस कोसळत होता .तसा सात जूनपासून थांबलेलाच नाही पण आजचा
काही वेगळाच वाटला . नऊपर्यंत दोनतीनदा चहाही झाला .सौने 'व्हेजपराठे'
करायला घेतले होते .
"असे चमचमीत पराठे पावसात कुठेतरी खायला मजा येते",मी .
"चला ,तर आजच जाऊया" .
घड्याळाकडे पाहिले .आता लोणावळा (ट्रेनने)काही
शक्य नव्हते .लोकलचे टाईमटेबल १०.२४ची कर्जत मिळेल हे सांगत होते
."पळसदरीला जाऊन येता येईल ",मी जाहीर केले .तिकडून काहीच उत्तर आले नाही
पण पराठे बनवायचा वेग अचानक वाढल्याचे जाणवले .बाहेर पावसाचा जोरही वाढला
.टिव्ही लावून सेंट्रल रेल्वेचा अंदाज घेतला ,म. रे. बद्दल काहीच बातमी नव्हती
.लगेच तयारीला लागलो .

झटपट छ्त्र्या घेऊन स्टेशन(डोंबिवली) गाठले .बुधवार आणि दहा वाजले असल्याने गर्दी नव्हती .कर्जत गाडी चार मिनीटे अगोदरच आली ! बदलापूरपासून बाहेरचं दृष्य एकदम बदललं . उजवीकडे डोंगराची रांग अधुनमधून दिसत होती आणि रुळाजवळून वाहणारे चहाच्या रंगाचे ओढे .गाडीत काही माथेरानचे मुलामुलींचे ग्रुप होते .बहुतेक टपालवाडीच्या धबधब्यावर जाणार .

गेल्या पंचवीस वर्षांत चारपाच वेळातरी गेलो आहे पण प्रत्येक वेळेचा उत्साह आणि मिळणारा वेळ बदलत गेला हे जाणवतंय .पूर्वी दिवसभर रेंगाळायचो आता झटपट जाऊन परतण्याचा विचार येतो . साडेअकराला कर्जतला आलो .अजून खोपोली शटल यायला अर्धा तास होता .वेळेचा सदुपयोग कर्जत स्टेशनला काय असणार ?नाईलाजाने गरम समोसे वडे खावे लागले .

खोपोली गाडीने सवाबाराला पळसदरीला आलो .येथे कर्जतचा गडबडाट पूर्ण गायब आणि उतरणारे पाचजणांशिवाय फक्त निसर्ग .डावीकडे खंडाळा घाटाचा डोंगर ढग नी ,त्यातून येणाऱ्या निळ्या रेल्वे .लहान मुलासारखे गाडी कधी न पाहिल्या सारखे आपण पाहात राहातो .उजवीकडे हाकेच्या अंतरावर असणाऱ्या धरणाकडे एक जाणारी चिखलाची पायवाट .का कोण जाणे हे स्टेशन आणि हा परिसर बाळाच्या तीट लावलेल्या गालासारखा सुरेख निरागस राहिला आहे अजून ,पंचवीस वर्षँ पाहातोय

पाउस छान पडतोय .पुढच्या टोकाला येऊन स्टेशनच्या पाटीपाशी फोटोला सुरुवात केली .पायवाटेने वर रे केबिनपाशी धरणाची भिँत आहे .इथून पळसदरी/पळसधरी धरण ,पलीकडचे गाव आणि पच्श्रिमेकडचे डोंगर पाहातांना वेळ भराभर जातो . गाड्यांचेही व्हिडिओ काढले .मग धरणाच्या भिंतीवरून तोल सावरत छत्री धरत पुढे आलो आणि पाण्याच्या मोठ्या आवाजाने आमचे स्वागत केले

धरणातलं पाणी येथून पुढे भिँतीवरून वीतभर वाहात होतं .एका पांढऱ्याशुभ्र धबधब्यात पडत होतं .गावतर शंभरफुटांवर दिसतंय .खाली परत रुळाकडे जाऊन परत वर यायला पाहिजे .विचार करतोय तेवढयात चारपाच गाववाले बायामाणसं त्यापाण्यातून पलीकडे गेल्यावर आमचा आत्मविश्वास वाढला .आम्ही हातधरून पार झालो .चपला जाताजाता वाचल्या .

गावात छान घरं आहेत .एक छानसा रस्ता धरणाच्या कडेकडेने शाळेजवळ येतो .मुंबई कडून कारने यायचे झाल्यास पनवेल खोपोली रस्त्याने एनडी स्टुडीओ मार्गे खिंडीतून उजवीकडे वळल्यावर येथे पोहोचतो .समोरच्या डोंगरात एक किमीवर छानसा धबधबा आहे .पण आज जाणार नव्हतो .दीड वाजला होता .जवळच्याच स्वामि समर्थ मठाला धावती भेट देऊन बाजूला एका बंगलेवाल्याने हॉटेल चालू केले आहे त्यात गरमागरम चहा घेत पाऊस बघत थोडावेळ बसलो .सवा दोनची नाही पण सवा तीनची शटल मिळणार होती .येतांना धरण निर्धास्तपणे ओलांडले .पावसाचा जोर वाढला होता नी नंतरची गाडी पावणे पाचला होती .

पळसदरीची पावसाळी पन्नाशीनंतरची सहल यशस्वी करून
पाचच्या आत परत आलो .
फोटो