निसर्गाच्या गप्पा (भाग - ६)

दिनेशदा, काल मोहाच्या झाडावर खूप वटवाघळं दिसली. त्यांनी त्या फुलांवर अगदी ताव मारला होता. पण अशी कुठल्याच पक्ष्याची हजेरी मला रोहितकाच्या झाडावर दिसली नाही.

शांकली, खूप दिवसांनी निग व आले आहे. ऑफिसमध्ये नेटवर जाता येत नव्हतं आणि घरी वेळच नव्हता. त्यामुळे मोठ्ठा बॅकलॉग आहे
त्या झाडाखाली अश्याच बियांचा सडा पडाला होता खाली. आणि लाल रंगामुळे त्या उठून दिसत होत्या.

पक्ष्यांमध्ये रोहित पक्षी म्हणजेच फ्लेमिंगो ना? या बिया रोहित पक्ष्यांसारख्या लाल आहेत म्हणून या वृक्षाला हे नाव पडलं असणार.

शांकली, याचे साधे सोपे आडाखे असतात.
लाल भडक रंगाच्या बिया, उकलणारी फळे (जी बिया तयार झाल्याशिवाय उकलत नाहीत), मोठ्या पक्ष्यांना आरामात बसता येईल अशी मजबूत फांदी, (पोपट सोडल्यास बाकी पक्ष्यांना चोचीने लटकता येत नाही.), पक्ष्यांना सहज लपता येतील अशी दाट पाने... हे सगळे पक्षी बीजवाहक असल्याचे आडाखे.
झाडाखाली इतक्या बिया पाडून, झाडाला फारसा उपयोग नाही. कदाचित माकडे यावर येत असतील. पण ती बियाच चावून टाकतील, त्याचा झाडाला उपयोग नाही.

हं दिनेशदा, ही सगळी वैशिष्ठ्ये रोहितकात आहेत. गर्द आणि दाट हिरवी पाने, पेरू सारख्या चिवट फांद्या, यांमुळे बरेच पक्षी बिया-फळे खायला येत असतील. जरा नीट निरिक्षण केले पाहिजे.

जागू, तू मागच्या भागात एका झाडाचा फोटो दिला होतास. त्याचे नाव कदाचित बोखाडा असू शकेल. तुला ब वरून काहीतरी नाव आहे असे आठवत होते. बिबळा (बीजा) ची फुलं पिवळी असतात आणि बिया तपकिरी रंगाच्या पंखधारी असतात. त्यामुळे कदाचित ते झाड बोखाडाचे असेल.

वा शांकली मस्त फोटो.
सोनचाफ्याच्या बिया पण अशाच पण कमी लालसर दिसतात, लांबून छोट्या शेंगदाण्यासारख्या वाटतात.

मित्रांनो हे पहा , पक्षी विश्व जाणण्याची पर्वणी
http://72.78.249.107/Sakal/21Feb2012/Normal/PuneCity/page3.htm

शांकली, पुण्यात कवठ (कपित्थ) फळाचे झाड मी नक्कीच बघितले आहे, पण नेमके कुठे ते आठवत नाही. संस्कृतमधे हे झाड, फळांपेक्षा फुलांसाठी वाखाणले आहे.
पण मला कधी फुलांचा फोटो नाही काढता आला. (आता तर फळांचाही सिझन संपत आला असेल.)

हि फळे रात्री किंचीत चमकतात. त्यामूळे रात्रीदेखील ते झाड देखणे दिसते. हि झाडे कोकणात नाहीतच, त्यामूळे तिथे हे फळही माहित नाही. पण नरसोबाची वाडी (कोल्हापूर), नेवासे (नगर), नाशिक, पुणे, बडोदा इथेच बघितलीत मी.

याची चटणी, सरबत माझे खुप आवडते. यालाच वुड अ‍ॅपल असाही शब्द वापरतात.

चला मंडळी... काही दिवसांपुरती तुमची रजा घेतो.. सुट्टीवर असल्याने फार ओन्लाईन येणे होत नाही. अधून मधून चक्कर मरीन आणि हो रोमात असीनच..

काही कार्यक्रम ठरत असतील तर मला कळवायला विसरू नका...

होय गं.. एकदा गो ग्रीन मध्ये नक्की चक्कर मारणार आहे. मी बरेचदा पठारे नर्सरी कल्याण येथेच जातो पण ह्यावेळी गो ग्रीन..

पोपट हा एकमेव पक्षी चोचीने फांदीला लटकू शकतो असे दिनेशदांनी वर म्हटले आहे त्यावरुन सहज गुगलून बघताना ही एक छान साईट मिळाली - www.biologyjunction.com

या चित्रात पक्ष्यांच्या वेगवेगळ्या चोची व त्या चोचींचे उपयोग किती छान दिलेत -

कवठाचे झाड माझ्या आजोळी नगरला होते.. मस्त डेरेदार.. त्याच्या सावलीतच बैल बांधायचे.. भरपुर कवठं खाल्ली आहेत या झाडाची.. पण आता ते वठलं आहे.. लहानपणी काहीच अक्कल नसल्याने फुलं कशी असतात वगैरे प्रश्न पडलेच नाहीत..

बाकी माहिती नेहमीप्रमाणे छानच..

नक्की... गेलो तर त्या झाडाची माहिती इथून घेऊन तिथून दुरुस्त करून आणीन..

शशांक... साईट मस्तय..

चला मंडळी... काही दिवसांपुरती तुमची रजा घेतो.. सुट्टीवर असल्याने फार ओन्लाईन येणे होत नाही. अधून मधून चक्कर मरीन आणि हो रोमात असीनच.. स्मित>>>>> सेनापती - "पानिपत"ची जबाबदारी कोण घेणार मग ?

तिथे समारोपाचे भाषण केले आहे मी..

शशांक, माणसाला पण असे वेगवेगळ्या कामासाठी वेगवेगळे हात असायला पाहिजे होते नाही. म्हणजे हातमोज्यापासून-- वाघनख्यांपर्यंत साधने लागली नसती.

काही शतकांनी असे होईल का ? कि प्रखर उन्हात, वाळूत, बर्फात राहणार्‍या लोकांच्या डोळ्यात असे बदल होतील, कि गॉगल्स वगैरे लावावे लागणार नाहीत.

वाळवंटात राहणार्‍या लोकांच्या अंगात पाणी साठवायची क्षमता येईल, तर बर्फाळ प्रदेशांतील लोकांच्या अंगावर दाट केस येतील !! स्वप्नरंजन आहे सध्या, पण अगदीच अशक्य नाही !!

हुश्श झाले वाचुन.

मागे येथे कोणीतरी, लाल चपटी फळे व आत असलेल्या काळ्या बीयांच्या रांगांचे फोटो दिले होते. ते झाड मी बडोद्याला सयाजी पार्कात मेन गेटच्या आत उजवीकडे पाहिले. पण कंपाउंड वॉलच्या बाहेर असल्याने फळ मिळाले नाही. सेक्युरिटीवाला म्हणाला ते आपले ईथले झाड नाही. व त्याचा काही उपयोग पण नाही.

(त्याची लिंक देईल का कोणी). परत पाहायचे आहे.

मोनाली नि.ग. ४ पान ३३ वर जिप्सीने दिला आहे तो फोटो.

माणसाला पण असे वेगवेगळ्या कामासाठी वेगवेगळे हात असायला पाहिजे होते नाही. म्हणजे हातमोज्यापासून-- वाघनख्यांपर्यंत साधने लागली नसती.

काही शतकांनी असे होईल का ? कि प्रखर उन्हात, वाळूत, बर्फात राहणार्‍या लोकांच्या डोळ्यात असे बदल होतील, कि गॉगल्स वगैरे लावावे लागणार नाहीत.

वाळवंटात राहणार्‍या लोकांच्या अंगात पाणी साठवायची क्षमता येईल, तर बर्फाळ प्रदेशांतील लोकांच्या अंगावर दाट केस येतील !! > दिनेशदा कल्पना सही आहे एकदम! उत्क्रांती ची प्रोसेस निसर्गात चालुच असेल अजुनही !

काही शतकांनी असे होईल का ? कि प्रखर उन्हात, वाळूत, बर्फात राहणार्‍या लोकांच्या डोळ्यात असे बदल होतील, कि गॉगल्स वगैरे लावावे लागणार नाहीत.
वाळवंटात राहणार्‍या लोकांच्या अंगात पाणी साठवायची क्षमता येईल, तर बर्फाळ प्रदेशांतील लोकांच्या अंगावर दाट केस येतील !! > >>>>>>>>>> मला नाही वाटत असं काही होइल म्हणुन.. सध्या आपण इतकी साधनं वापरतो की त्यामुळे अशी उत्क्रांती होण्याची गरजच पडणार नाही..

माधव धन्स. पण मोठे क्न्फुजन झालया जनु.

मी म्हणते ते लाल चपटे, अर्धचंद्राकार फळ (काजुच्या बीसारखा आकार), उघडले की गोल दिसते, त्यात काळ्या ३-४ / ३-४ बीया दोन्ही बाजुने मांडलेल्या. अगदी जणु पेंडन्ट. (अरे देवा मला सांगता येतेय का?)

मोनाली मला वाटतं तु म्हणतेस ते अवलने टाकलं होतं

http://www.maayboli.com/node/31551

चिमुरी, मला पण आता असेच वाटायला लागलेय कि या साधनांमुळे आपल्या क्षमता कमीच होत जातील.

माझी आजी अगदी अंधूक प्रकाशातही, व्यवस्थित जेवण शिजवायची. बाहेर जरा कुठे खुट्ट झाले कि तिला बरोबर ऐकू यायचे. पायात साध्या वहाणा घालून ती विशाळगडाहून, राजापूरपर्यंत चालत जायची ---- यातले काहीच आमच्या पिढीपर्यंत राहिले नाही.

चिमुरी, ठेंकु. जागे वरची लिंक बघ तेच ते.