पुन्हा झुळूक

मस्त जमली आहे चारोळी...

Thank you Avinash.

तुझे माझे नाते, प्रेमाचे कि बंधनाचे
ओढ धाग्यांची जडते, मैत्रीचे का विश्वासाचे
प्रियतम साजण जिवलग तूच तो सखा
मग नात्याला नाव द्यायलाच हवे का

मला सोडुन- राजेश बरोबर लग्न केल्यामुळेच सखे,
मी तुला कायमचाच विसरणारून जात होतो;
आपली मुन्नी बदनाम झाली या विचारानेच आता,
शेजारच्या जवान शिलावर लाइन मारत होतो !!!

ढगांमधुन गडगडणारी भुतकाळाची आरोळी,
अंगणात सजलेली स्मरणांची रांगोळी,
मनात साठवलेले जुने चार क्षण जोडले,
अन तयार झाली हि आठवणींची चारोळी...

शब्द नाहित संगायला
पळुन गेले दुर दुर
ह्रुदयातिल या दुखा:चा झरा
फोडुन उडतो उर उर

तुझ्या माझ्यातल्या प्रेमाचा एक क्षण
सायंकाळच्या गारव्यात हळूच विरतो
अन तू सोबत नसलीस तरी
तू पुन्हा भेटेपर्यंत मला तो पुरतो...

नुकत्याच जपानमध्ये झालेल्या प्रलयाच्या पार्श्वभूमीवर...

कशास करशी वृथा वल्गना?
शिक मनुजा तू नवे धडे....
पराक्रमाचे ते व्यर्थ पोवाडे
नियती तूजवर भारी पडे ....!

खर्‍या खुर्‍या चारोळ्या
आज मला कळल्या
शब्दकळ्या ज्या आज उमलल्या
चारोळीकाराच्या हाती पडल्या

फारच सुरेख

साडीच्या जाचातुन ती,
पंजाबी पोशाखात आली.
बाळानाही कळाले नाही,
आई कधी मम्मी झाली.

MALA MAAYBOLI VAR YEVUN FAR AANAND ZALA AAHE. LIHITANA HAT KAPAT AAHET. MAAF KARA KAHIHI TIHITE AAHE PAN KHARACHA MI KAHICHA BOLU SHAKAT NAHI. AANI MALA MARATHI LIHITA YET NAHI SORRY. I AM SO HAPPY.

अलगद अंगणात
सांज उतरुन आली
आठवांची मनात या
गर्दी घनदाट झाली

रात्र अंधारता अशी
शांत नीजानीज झाली
सावलीही भेटायाला
अंधाराकडे निघाली

या जगात कुणी कुणाचे नसते
तरी मन हे मानायला तयार नसते
हळव्या या हृदयाला ठेच जेव्हा बसते
तेव्हा कळते की जग किती फसवे असते...

"सावलीही भेटायाला
अंधाराकडे निघाली" ....... मस्तच

हर्षदाजी तुमचे मायबोलीवर स्वागत आहे.
आशा आहे की तुम्ही सुद्धा लवकरच मराठी लिहायला शिकाल...

अफजल गुरुला माफि देता
कसाबला खायला बिर्याणी घालता
लादेन च्या नावा पुडे जी लावता
अन् विश्वाच्या बाजारात भारताला मांडता

<<अफजल गुरुला माफि देता
कसाबला खायला बिर्याणी घालता
लादेन च्या नावा पुडे जी लावता
अन् विश्वाच्या बाजारात भारताला मांडता>>
आवडली.

उल्हासजी

पाकडयांच्या देशामध्ये
लादेनही मरु गेला..
भारतात आज माझ्या
कसाब तो जगू दिला..

पाकडयांच्या देशामध्ये
लादेनही मरु गेला..
भारतात आज माझ्या
कसाब तो जगू दिला..>>> अगदी अगदी! छान आहे!

सानी

तुमच्यापेक्षा धाकटं कुणीतरी,
घरी जेव्हा येतं.........
लाडाकोडासहीत टोपण नावंही,
हिरावुन नेतं............

अंजली, मस्त चारोळी

टोपणनाव जरी हिरावलं,
ताई-दादापण मिळतं,
मोठे आपल्याशी असं का वागतात
ते त्यानंतर कळतं.... (चिमुरीच्या चारोळीला झब्बू :फिदी:)

ललिता मस्त झब्बू...

इवलंसं ते गाठोडं जेव्हा,
आत्या म्हणुन हाक मारीन...
उरणार नाही खंत तेव्हा,
टोपणनाव हिरावल्याची....

त्या मातीच्या गोळ्याला
जेव्हा पाय फुटतात...
पसरलेलं अंगण आवरताना
सगळ्या खंता संपतात....

चिमुरी

विकु, भन्नाट

माझ्या मौनाचं तु करावंस भाषांतर
असं मला वाटतं
तुझं अगम्य भाषेतलं पाहुन अवांतर
माझं मन कावतं

ज्याला आयुष्यभर व्यवहाराने जगता येतं
तो खरोखर महान आहे
कारण त्याच्या व्यवहारी डोक्याला
फक्त पैशाचीच तहान आहे.
-----