पुन्हा झुळूक

विरहातला स्वातंत्र्य दिन
आसवांना आवडतो,
२६ जानेवारीलाही मग
१५ ऑगस्ट साजरा होतो...

लले मुसंबा बाईंच काम जोरात चाललयं... नारळी पोर्णिमेच्या हार्दिक शुभेच्या..

काळ्याकुट्ट ढगांनी झाकलेल्या आभाळातून मंद चांद्णे झिरपावे
आंधारलेल्या रात्रीला रातराणीने सुगंधाने दरवळावे
असे असतात क्षण- तुझ्यासवे..

दर्शन प्रयत्न ठीक आहे....

झाकोळलेल्या आभाळातुन
मंद चांदणे झिरपावे
तुझ्यासवेचे क्षण जनु
रातराणीच्या सुगंधाने रात्र दरवळावी

चाफ्याच एक झाड दिसल
पान वा फुल, नसलेल
आप्त सोडुन गेल्यान,
दु:खी होउन बसलेल.

चांदण्यांची फुले वेचता,
धुक्याची ती लाट आली,
सोड सखे मौन आता,
बघ कशी सोनपहाट झाली

सुकि, शेवटच्या ओळीत काहितरी चुकतय..

चांदण्यांची फुले वेचता,
धुक्याची ती आली लाट,
सोड सखे मौन आता,
बघ झाली सोनपहाट ... हे कसं वाटतय??

चिमूरी.. मस्तच धन्स.

सुक्या मी वाटच बघत होते तुझ्या काव्यातल्या धुक्याची

आम्ही कधी प्रेम केलं नाही,
म्हणे, प्रेमिकांचा जीव धोक्यात असतो,
त्यांचा एक पाय स्मशानात
तर दुसरा केळीच्या सालीवर असतो

कधि प्रेम नाही केले राज्या..कधि करुन तर बघ,
नाही लागले तरी... मन कुणाशी लावुन तर बघ...!

प्रेमिकांचा जर..... जीव असतो धोक्यात,
एकदा प्रेम करुन जीव धोक्यात घालुन तर बघ

प्रेमाची चीता जळते का कधी?
प्रेमाला मरण येतं का कधी?
एकदा स्मशानात जाउन तर....!

-प्रेमी.....निसर्ग प्रेमी.

चातका

आम्ही कधी प्रेम केलं नाही,
तु जरा करुन तर बघ
प्रेमाचीही चिता जळेल कदाचित
जरा काडी लावुन तर बघ

राज्या

राज्या

खोल जखमा समजून,
ती फुंकर घालत होती,
मम निखार्‍यातली ज्वाला,
आणखी पेट घेत होती..

सुक्या

घेऊन आस मीलनाची
आठवणींच्या गावात
वेशितल्या पाऊलखुणा
उमटतील का दारात

तुझ्या माझ्यातलं अंतर,
वेशीनं दुरावताना पाहीलं,
सखे मिलनस्वप्नांच जहाज,
किनारीच बुडताना पाहीलं..

आस तुझ्या मीलनाची
घायाळ करुन गेली
आठवणींच्या पाऊलखुणात
नकळत गुंतुन गेली

हलकीशी झुळुक वाऱ्याची,
तुझ्या केसांना गोंजारून गेली,
मोकळी झालेली बट तुझी,
मला मात्र गुंतवून गेली....

तू जाता जाता....
मागे वळून बघितलस....
आणि माझ्या पावलांना....
तुझ्याकडे वळवलस...

प्रत्येक भावना मनातली...
लिहून आणली होती...
कारण शब्द मुके होतील...
अशी भीती वाटत होती....

गाय म्हणाली वासराला
चल कुरणात जाऊ
तिरडी म्हणाली मढ्याला
चल सरणात जाऊ

कांदा करतोय वांदा,
सोन्याच्या भावात गेला.
दादोजी कोंडदेव बिचारा,
भाववाढीत विस्थापित झाला.

इथे कुणीतरी, काहीतरी गमावतं
म्हणुनच तुमचं जग सुंदर दिसतं
पाण्याला सुद्धा वाहणं विसरुन
दवबिंदु म्हणुन जगावं लागतं

अरेरे.....

सखीच्या विरहात सुक्या ....
गळ्यापर्यंत बुडताना दिसला,
आणि कवितांचा राज्या चक्क
चारोळ्यात रमताना दिसला...!

नको भिजुस पावसात
वारा वेडाउन जातो,
तु घेतलेली गिरकी ही
तो स्थब्ध राहुन पाहतो.

विशाल

नाहीतर काय, ज्याने राज्याच्या कविता वाचल्या आहेत, अनुभवल्या आहेत त्या प्रत्येकाचे हेच मत असेल. राज्या परत सुरूवात कर रे बाबा लिहायला

जागा हो माणसा जागा हो ,
इतिहास पूसायच काम चालु हाय ,
नेत्यानी देश बूडवला हाय ,
आदरश घोटाळे झाले हायत,
तरी तुला त्याची जाणिव नाय ,

प्रदीप जाधव

जागा हो माणसा जागा हो ,
इतिहास पूसायच काम चालु हाय ,
नेत्यानी देश बूडवला हाय ,
आदर्श घोटाळा झाला हाय,
तरी सरकार गप्प हाय,
तरी तुला त्याची जाणिव नाय ,

तू जाता जाता मला,
लवकर येण्याचा विश्वास देऊन गेलीस...
अन् आपल्या सार्‍या गुलाबी आठवणींचे,
जणू आंदण देऊन गेलीस...!!!

मैत्री फुलवावी तशी फुलते,
नातं बनवावं तसं बनत...

मैत्री फुलवणं जितकं सोपं,
नातं जपणं तितकच अवघड...

म्हणूनच, तुटलेलं नातं कितपत जोडता येतं माहित नाही,
पण मैत्री मात्र, तुटत नाही त्यामुळे जोडण्याचा प्रश्न्च येत नाही...!!!