उम्मीद पे दुनिया कायम है... ?!

रार, मुक्तकातली बोच, असहायता, तडफड सगळं पोचलं. शेवटी माणूस म्हणून, भावनांच्या अशा गुंतवणुकीमुळे आपल्या संशोधनाच्या एखाद्या टप्प्यावर कुठेतरी एक फोलपणा जाणवणं स्वाभाविक असतं.

>>माझ्या संशोधनासाठी मला ५०० ट्यूमर सॅम्पल्स मिळणं, ती वापरून केलेल्या रिसर्चमुळे माझा पेपर प्रसिद्ध होणं - हे नक्की यश म्हणायचं की अपयश
एका विशिष्ट ध्येयामुळे घडणार्‍या किंवा जाणीवपूर्वक घडवून आणलेल्या प्रवासातला एक टप्पा नाही का म्हणता येणार?

>> माझ्या संशोधनासाठी मला ५०० ट्यूमर सॅम्पल्स मिळणं, ती वापरून केलेल्या रिसर्चमुळे माझा पेपर प्रसिद्ध होणं - हे नक्की यश म्हणायचं की अपयश हे मला अजूनही समजलेलं नाही ... !!!

अवघड आहे. या लिखाणावर 'अभिप्राय' काय देणार? मृण म्हणाली तसं त्यातली तडफड पोचते आहे.

काय अभिप्राय द्यावा कळत नाही.

स्वाती ला अनुमोदन!!

जरासा नकारात्मक वाटला. अनेक आजरांचे मूळ आणि उपचार अजुन सापडले नसतील पण तरीही आजपर्यंत वैद्यक शास्त्राने अनेक असाध्य रोगांवर मात केलेली आहे. हे का बरे विसरले जाते.

प्रत्येक वाक्यातून अस्वस्थता जाणवतेय.
मेडिकल कॉलेजला असताना गुंतागुंतीची केस आली की आनंद व्हायचा. अगदी आठवतंय,गायनॅक रेसिडेन्सी करताना सिझेरियन चालू असलं की कधीतरी वाटायचं अटोनिक पीपीएच ( गर्भाशय कॉन्ट्रॅक्ट न झाल्याने होणारा रक्तस्त्राव ) व्हावा, मग त्यासाठी थिअरीमध्ये शिकलेले सगळे उपाय करताना बघायला मिळावं........एक मन अपराधी व्हायचं. त्या बिचार्‍या बाईचा जीव धोक्यात, आणि आपण असले वाईट्ट विचार करतोय. एकदा वाटलं, आपल्यालाच असले विकृत विचार येतात की काय ? मग गप्पा मारताना कळलं की सगळ्याच रेसिडेण्टसना अस्संच होतं......एकीकडे कॉम्प्लिकेशन्स व्हावेत ही इच्छा आणि दुसरीकडे त्याबद्दल अपराधी भावना.

<<माझ्या संशोधनासाठी मला ५०० ट्यूमर सॅम्पल्स मिळणं, ती वापरून केलेल्या रिसर्चमुळे माझा पेपर प्रसिद्ध होणं - हे नक्की यश म्हणायचं की अपयश हे मला अजूनही समजलेलं नाही ... !!!>> हे तुझं वाक्य म्हणूनच खूप अस्वस्थ करून गेलं.
अशा प्रत्येक वेळी मला ह्या ओळी हमखास आठवतात,
" नाही उत्तर देता येत नियतीच्या गणिताला
बुद्धाच्याही डोळा अंती शून्याचाच थेंब आला" ( कवी माहीत नाही )

अस्वस्थता पोचली.

आरोग्य संशोधनाच्या क्षेत्रात असल्याने बहुधा असे वाटत असावे. पण या क्षेत्राच्या बाहेरून मला तरी वाटते की साध्या तापाने लोक आता मृत्यू पावत नाहीत ही सुद्धा मोठीच प्रगती आहे.
तसेच पन्नासेक वर्षे निरोगी जगता येते ही सुद्धा.

>>उम्मीद पे दुनिया कायम है.
अगदी अगदी !

:|
लिखाण पोचलं..

उत्तम लेख, आवडला.
एकूणच भारतातलं वाढलेलं कॅन्सरचं प्रमाण गेल्या दोन वर्षापासून मला अस्वस्थ करतंय>>> मला नेहमी पडणारे प्रश्न - हे प्रमाण खरेच वाढते आहे की, वैद्यकिय सेवांचा प्रसार झाल्याने 'रिपोर्टेड' केसेसची संख्या वाढली आहे?
कॅन्सर ट्रिटमेंट/क्युअर यावर खर्चले जाणारे फंड्स आणि कॅन्सर प्रिव्हेन्शन/अवेअरनेस यावर केला जाणारा खर्च यात महत्वाचे काय? टीबी-मलेरिआ-डेंग्यू आणि कॅन्सर-डायबेटीस-अल्झायमर्स यात संशोधनासाठी जास्त महत्वाचे कुठले? की ही प्रतवारीच चुकीची आहे?

मलाही आगाऊ सारखचं वाटतयं, शास्त्र प्रगत झाल्यामुळे किमान आजार तरी उघडकीस येताहेत , तुझ्यासारखे कळकळीने संशोधन करणारे असले तर हे आजारही देवीच्या आजारासारखे नामशेष होतील.

रार, सध्या मी पण हिच अस्वस्थता अनूभवतोय. माझ्या अत्यंत हुशार असलेल्या मावस वहिनीला वयाच्या ऐन पस्तिशीत कॅन्सर डीटेक्ट झाला. योग्य वेळी लक्षात आला, ऑपरेशन झाले, सध्या केमो सुरु आहे, पण त्यात तिचे होणारे हाल बघवत नाहीत.

तगमग पोहोचली आरती.

>>खरंच वैद्यकीय शास्त्र पुढे गेलं आहे का? की हा जगाला होणारा भास आहे !>>
खरच विचार करण्यासारखा मुद्दा आहे हा!

तसेच, तू म्हणतेस त्या प्रमाणे शरीर आणि शारीरिक घडामोडी विज्ञानाशी लढत द्यायला चार पावलं पुढेच असतं असे मला प्रकर्षाने जाणवते.

माणूस दिवसेनदिवस निसर्गापासून दूर चालला आहे, आणि त्यामुळे यश आणि अधोगती यांच्या फसव्या व्याख्या सोयीस्करपणे प्रचलित करून घेतल्या आहेत असे वाटते.

या विषयावर बोलायला शब्द कमी पडतील!
छान मुक्तक शेअर केलस!
भिडलं अगदी!

रार, तुमची होणारी तगमग अगदी मनाला भिडली. आजच्या जिवनशैलीचे परीणाम आपल्याला भोगायला लागणारच आहेत. पण तुमचे काम ते (दु:)परीणाम कमी करण्याकरता चालू आहेत. तुम्हाला ट्युमर सॅम्पल्स न मिळोत ही शुभेच्छा !

धिरे धिरे रे मना
धिरे सबकुछ होय
माली सिंचे सौ घडा
ऋतू आये फल होय !

आरती,

खुप छान लिहलयस. २००४ मध्ये शिकत असताना आमच्या एका प्रोफेसरांनी पण काहिस असच मत व्यक्त केल होत, त्यांच्या मते एड्स वर उपाय येत्या एक दोन दशकात मिळेल (निदान प्रयोग्शाळेत तरी) पण कँसर च्या बाबतीत मात्र चित्र आशादायक नाहि :(. ते स्वतः कँसर वरच रिसर्च करतात. तुझ वैफल्य समजु शकते. संशोधनासाठी शुभेछ्छा!

हम्म, भावना पोचल्या.

उम्मीद पे दुनिया कायम दुसरे काय !

तुला काय म्हणायचंय ते अगदी पोचलं. मॄण्मयीची पोस्ट ही त्या अस्वस्थतेवरचा उतारा वाटली.
सामान्य लोकांसाठी वैद्यकीय संशोधनातील प्रगती फार फार दिलासादायक आहे. तुम्हा संशोधकांना पुढचा अज्ञात प्रदेश दिसत असतो. त्यावर उत्तरं सापडलेली नसतात. निराशा येणं स्वाभाविक आहे. आम्हाला मात्र जे घडून गेलंय ते दिसतं कारण अजून किती कमवायचं आहे ह्याचा तुमच्याइतका अंदाज नसतो. दोन्-तीन पिढ्या जरी मागे गेलं तरी घरोघरी सात-आठ मुलं होत आणि त्यातली दोन-तीनच जगत. किती भयंकर वाटतं आता हे ! ... अजून पन्नास वर्षांनंतरची पिढीही कदाचित हेच म्हणेल इतकं शास्त्र पुढे गेलेलं असेल. ही उम्मीद केवळ तुमच्यामुळेच ...

माझ्या संशोधनासाठी मला ५०० ट्यूमर सॅम्पल्स मिळणं, ती वापरून केलेल्या रिसर्चमुळे माझा पेपर प्रसिद्ध होणं - हे नक्की यश म्हणायचं की अपयश हे मला अजूनही समजलेलं नाही ... !!!>>
असं वाटण्याला दाद.

खरच तूमची तगमग जाणवली, भिडली.

भापो! संशोधकाची मनोवस्था काय असते ते समजलंच!

अगोशी सहमत. संशोधनामुळे लाभ झालेले अनेक जणही पाहत आहोत.

पोहोचला लेख.

ह्म्म.. अगदीच काही महिन्यापुर्वी मी ह्या बोचमधून गेले. गेले म्हणण्यापेक्षा जातेच अधून मधून. .. एकदम गिल्टी वाटते अजुनही कि आपण काहिच करु शकलो नाही....

त्यामुळे एकदम भिडले हे...

फक्त कॅन्सर/जीवेघेण्या आजाराबाबत नव्हे तर इतरही त्रासदायक आजारांबद्दल मला कायमच असं वाटतं. मी कॉलेजमध्ये असताना नातेवाईक्/ओळखीतले कुणाला सांधेदुखीसारखे आजार असले की मला विश्वासाने विचारायचे, "निदान झालेय, उपचार चालुयेत पण दुखणे कमी नाही, काय करावे. " अशा वेळी त्या माहीत असलेल्या निदानाचा तिटकारा वाटतो. "काही उपाय नाहीये हो, सहन करा दुखणे" हेच उत्तर असलं तरी जीभ जडावते सांगताना. वैद्यकशास्त्रे केवळ निदान करण्यापुरती उपयोगी पडतात असंख्य वेळेला

माझ्या संशोधनासाठी मला ५०० ट्यूमर सॅम्पल्स मिळणं, ती वापरून केलेल्या रिसर्चमुळे माझा पेपर प्रसिद्ध होणं - हे नक्की यश म्हणायचं की अपयश>>>>> आपल्या रिसर्च प्रोजेक्टमध्ये मिळालेले तोकडे प्रिलीमिनरी रिझल्ट चार कॉन्फरन्समध्ये किती उड्या मारत प्रेझेंट केले होते, हे आठवताना स्वतःवरच उपहासात्मक हसायला येते.

बोच व अस्वस्थता पोचली.

पोचली तुझी तगमग!

कॅन्सरचं वाढतं प्रमाण आणि त्याची कारणं असं काहीसं शोधताना ही पोस्ट वाचली. तगमग पोचली.....
तीन वर्षापुर्वीची आहे. कदाचीत rar यांना काही नवं मांडायचं असेल म्हणून वर काढतेय....