Submitted by पुरंदरे शशांक on 7 December, 2010 - 08:37
अवघा मी
आता आताशा वाटते
दूर जावे प्रवासाला
अदृश्यसे ओझे फेकून
हलकेच फिरायला
ओस माळरानातून
खोल दर्याखोर्यातून
गर्दशा झाडोर्यातून
कधी तप्त वाळूतून
मुक्काम कुठे का ठोकावा
जीव उगा का गुंतवावा
चरैवेति चरैवेति
मंत्रच सदा जपावा
दूर दूर जाता जाता
मातीशीही मैत्री व्हावी
वार्यासवे भरारत
पावसासंगे मस्ती हवी
सार्यांच्या साथीने
मी माझे गळून जाता
देहकोष होता दूर
होईन मी त्यां सारखा
उधाण वारा होईन मी
ऊन्हं होउन तापेन मी
पावसा सारखा कोसळून
मातीतून उगवेन मी
देहाविण मनाविण
इथे मी अन तिथे मी
अणुहुनहि कधी सानुला
ब्रह्मांडाहुनि व्यापक मी
गुलमोहर:
शब्दखुणा:
शेअर करा
मित्रा आवडली कविता
मित्रा आवडली कविता
छान!
छान!
छान आहे ! << उधाण वारा होईन
छान आहे !
<< उधाण वारा होईन मी
ऊन्हं होउन तापेन मी
पावसा सारखा कोसळून
मातीतून उगवेन मी >>............ओळी आवडल्या.
“दूर दूर जाता जाता मातीशीही
“दूर दूर जाता जाता
मातीशीही मैत्री व्हावी
वार्यासवे भरारत
पावसासंगे मस्ती हवी”
निसर्गाशी एकरूपता ..... छान
प्रकाश, उमेश, प्रज्ञा,
प्रकाश, उमेश, प्रज्ञा, उल्हासकाका,
सर्वांचे मनापासून आभार.