पुन्हा झुळूक

दिवस उजाडला सूर्य आला
शोधत शोधत रात्रीला
रात्र मात्र निघून गेलेली
आणखी पुढल्या गावाला !

कपाळी चंद्राची बिंदी लावून,
पदरावरच्या चांदण्या वेचायच्या,
रातीच्या या सौंदर्याला,
आणखी उपमा कुठून आणायच्या !

रात्रीमागे धावता धावता
दमून भागून जातोस
कधीतरी भेट होईल का रे तुमची
कशाला इतका झुरतोस ?

झुरणं तर मला,
सांजेने होतं शिकवलेलं,
आठवणींच्या गोंगाटाने मात्र,
उगाच माझ्या रात्रींना जागवलेलं...

चांदण्यांच्या चाहुलीने
बंद पापण्यांच्या पल्याड
येते रात्र
न संपणार्‍या झोपेसारखी !

अनाम ओढीचं स्वप्न,
नेमकंचं पहाटे पहाट पडलं,
नशिब माझं चांगलं म्हणून,
उगवतीच्या किरणात तुझं दर्शन घडलं...

हल्ली का कुणास ठाऊक
पण मी वेड्यासारखं वागते
आकाशातल्या चांदण्या निरखत
उगीचच रात्रभर जागते

गेली अशी छळून रात्र,
आता दोष द्यावा कुणाला,
चुरगळून जाता पाकळ्या नाजूक,
इजा होते ना हो फुलाला..

निंबूडे छान चारोळी आहे

तू जागत बसतेस म्हणून,
स्वप्नात यायचं सोडून दिलयं,
थेट भेटीचं ठिकाणही आता,
दुर कुठेतरी वाहून गेलयं...

निंबूडे चांगो ची चारोळी का गं ? ??

चांगो कोण??

नाही माझी स्वतःची आहे. बादवे इथे स्वतःच्याच चारोळ्या टाकायच्या असतात ना! मग असं का विचारतोस?

मुक्या भावनांचे
सुर हरपलेले,
आवेग भावनांचे
नयनी झिरपलेले...

मी मधे घुसू का तुमच्या शब्दखेळात?

बाय मिस्टेक गं , मला चांगोची चारोळी आठवली अगदी अशीच आहे. पण आता मी पाहिली तेव्हा ती अन ही वेगळी आहे. क्षमा असावी.

वेड्यासारखी ,पहाट उंबर्‍याला,
आज खिळून बसली रात,
असचं काहीसं होतं ना,
सुर्याच्या संपुर्ण ग्रहणात...

पंख बळावले की,
एकदा तरी झेप घ्यावी,
अशक्य असलं म्हणून काय झालं,
भास्कराची भेट नेमकी सांज कलताना व्हावी..

सुर्याकिरण,निंबुडा मस्त लिहिलयंत..तुम्ही...

आम्ही मध्येच येवुन व्यत्यय तर नाही ना आणला...

सुर्याआड येती मेघ
म्हणोनी राग कोणा येत नाही,
ओंजळ धरता खिडकीबाहेर,
साराच पाऊस साठवता येत नाही....

भिरभिरत्या पावसाचंही
एकदा पाऊल चुकलं..
चुकुन पडला अळवावरती
मातीत रुजायचंचं राहिलं...

थेंबाच आयुष्य मी,
फक्त एका शब्दात मांडलेलं,
बंद शिंपल्यातला मोती तर,
भुईवर पडताचं ठिपक्यात विरलेलं...

थेंबाथेंबाचं आयुष्य
पानापानापानावर दाटलेलं,
ओघळुन गेलं एकदा तरी
तळहातावर साठलेलं...

एक खारा थेंब निवांत
गालावरून ओघळलेला,
पापण्यांना अल्विदा करून,
ओठांवर हळूवार निजलेला..

सुकि, क्या बात है!

मी मधे घुसू का तुमच्या शब्दखेळात? >>>

अगं ये ना........

जे तुझ्या ओठांवर येत नाही
ते तुझ्या डोळ्यांत वाचता येतं
म्हणूनच तू न सांगता सुद्धा
मला तुझ्या मनातलं कळतं

कसं जमतं तुल हे
नजरेनं संवाद साधणं
एक शब्दही न बोलता
सर्व भावना व्यक्त करणं

शब्दावाचून जाणून घे तू
भाव माझ्या मनातला
हळूच अलगद टिपून घे तू
अर्थ मुक्या शब्दातला

काही आठवणी मनात
कायमच्या जपायच्या असतात
आसपास कुणी नसलं की
हळुवार उलगडायच्या असतात

मी पुरेपूर ओळखून आहे
तुझं खोटं खोटं रुसणं
आणि मी समजूत काढताना
तुझं गालातल्या गालात हसणं

वाह, लाजवाब ...

बरं असतं अबोल होऊन,
स्पर्शातूनच बोलणं,
हलकाशा शहार होऊन,
वार्‍यावर अलगद डोलणं..

रुसण्याचा तुझा बहाणा,
मी नेहमीच ओळखून असतो,
मला जवळ येताना पाहून
तो तसा गालातूनच हसतो..

आठवणीचं तर फक्त,
एक निमित्ताचं जाळणं असतं,
तुझ्या माझ्या विरहाग्नीला,
अजून दुसरं कुठलं इंधन असतं..