दोन धृवावरच्या दोन मुली

एक कोवळी पोर
वारसा हक्काने अंथरलेल्या
मखमली पायघड्यांवर
नाजूक पावले टाकत;
गोंदवून घेते अंगभर
कोडकौतुकाचा गंध वर्षाव,
दुसरी फाटक्या बापाच्या
रापल्या हातांनी वाजवलेल्या
जीर्णविदीर्ण ढोलाच्या तालावर
सांभाळते दोरावर तोल; घेते-
श्वास रोखून धरलेल्या
बघ्यांच्या काळजाचा ठाव

एक स्वाक्षरी संदेशासाठी
सरसावलेल्या वह्यांवर
लफ़्फ़ेदार सराईतपणे
वडीलांचे नाव लावते; दुसरी-
चिरमटल्या देहाची कमान करून
मातीत रोवलेली सुई
डोळ्यांच्या पापणीने अल्लाद उचलते

वैभवशाली परंपरा पुढे चालवण्याच्या
सरंजामशाही दिशेने सुरू
एकीची दमदार वाटचाल,
पोटाची खळगी भरण्यासाठी
दुसरी चिणून घेते बालपण
रुपया-दोन रुपयासाठी-
चौका चौकात होत जाते हलाल

दोघींच्याही चिमण्या ऊरात
विधात्याने निर्माण केलेले
निरामय हृदय टिकटिकतेय ,
एकीची कसदार काळी माती
पिकवतेय सोने;
दुसरीचे मुरमाड माळरान
जगण्याच्या भ्रांतीपोटी
इथे तिथे लवते-झुकतेय

...शेकडो ऽऽ योजने दूर
दोन धृवावर उभ्या दोन मुलींची आयुष्यं
परस्परांना छेद न देता
चालत आहेत समांतर,
आकाशाला गवसणी घालण्याचा एकीचा अट्टाहास;
दुसरी पोचत नाही कुठल्याच मुक्कामाला
फक्तच कापत राहते-
ओठा-पोटामधले आशाळभूत अंतर...!
***