डबल डेकर !! मुंबईची शान - ८६ वर्षांचा हा प्रवास अखेर थांबला!

किती मस्त लिहीलय. ते फोटोज तर इतके सुंदर आलेत.
>>>>>पाऊस, मरीन ड्राईव्ह आणि एक मुंबईकर.. आमचे एक वेगळेच नाते असते. तिघातले दोघे उपस्थित असलो तरी मेहफिल जमते.
काय मस्त वाक्य आहे. मुंबईकर लवकर का झाले नाही असे वाटवणारे आहे हे वाक्य.
पण कितीही कन्व्हर्टेड मुंबईकर असले तरी मी मूळची पुणेंकर हो. जब चार यार मिल जाये तो बात हो गुलझार - पर्वती, सारसबाग, तुळशीबाग आणि मी.

मस्त लिहिलंय. फोटो पण छान आलेत. गुलाबी छटा अप्रतिम.
परवाच FB वरूनच कळलं की डबलडेकर बसेस बंद होतायत.
अशाच काही छान आठवणी डोक्यात येऊन गेल्या.

मुंबई च म्हणाल तर फोर्ट, चर्चगेट, नरिमन पॉइंट पूर्ण एरियाच अतिशय आवडतो.

माझ्या लहानपणापासून डबलडेकर बसमध्ये बसण्याचा भरपूर अनुभव आहे. सायन बस डेपो जवळच होता आणि तिथून ८५,६६,६३,१६५ या चारही डबलडेकर बसेस सुटत(१९६०). सीटा हव्या त्या मिळत. सुरवातीला पुढची वरच्या मजल्यावरील सीट आवडती होती. नंतर वर जिना चढल्यावर लगेच डावीकडची कुणाला नको असलेली मला आवडू लागली. डावीकडे नंबर लावलेली जागा असते ती. पाय मोकळे ताणून बसता येते. वाराही येतो. शिवाय बस वळण घेते तेव्हा पुढचा भाग वळताना दिसतो ती मजा. डेपोजवळच्या मुख्य रस्त्यावर विक्रोळी, चेंबुर कडून येणाऱ्या ६, ७, ८ मर्यादित यासुद्धा डबलडेकर असत. १९७० मध्ये ८५ नंबर सायन बसडेपोमधून काढून चुनाभट्टी येथून सुरू केली. डबल डेकर काढून ट्रेलरबस आणली. तिथे भरपूर जागा होती ती वळवायला. त्या वेळी म्हणजे '६० मध्ये सायन मधून जाणारी वाहने हळूहळू वाढत होती तरी '७० पर्यंत ट्रेलर बस चालवण्यात काही अडचण नव्हती. एकदा वेग घेतला की दीड दोन किमि.चे स्टाॅप्स परवडायचे आणि सायन ते दादर सहा स्टाॅप्स असत. दादर खोदादाद सर्कलला तो ड्रायवर असा काही मस्त वेगात वळण घ्यायचा आणि टिळक पुलावर बस चढवायचा की मजा यायची. पण एकदा ट्रेलर निसटून मागचा भाग आडवा झाला. ट्रेलर बंद करून टाकली. अशी ट्रेलर पुण्यातही होती म्हणतात. ठाण्यात सिडको पॉइंट ते तुर्भे अशी चाले.

डबलडेकर मध्ये वरच्या मजल्यावर जाण्यात मुले,तरुण अगदी आवडीने जात पण महिलावर्ग टाळे. त्यांच्या आवडत्या सीटा म्हणजे प्रथमच दोन आडव्या टाकलेल्या. सिनीअर लोकही खालीच पसंत करत. तर हे प्रवासी वर जायला तयार ('मागत') नसतं आणि खालचा कंडक्टर रागावून सगळ्यांना वर पाठवे. आताही एसी बस आल्यावरही हाच प्रकार होणार. पूर्वीच्या साध्या बसमध्ये ती भरली आहे किंवा रिकामी आहे हे बाहेरून सहज दिसे तसे आताच्या खिडक्यांना काळ्या काचा लावलेल्या एसीबसमधून पटकन दिसत नाही. दार उघडल्यावर दिसते.
एक मात्र उत्तम गोष्ट म्हणजे कंडक्ट्रर लोकांची ड्युटी सुखद गारेगार होणार.
____________
ऋ'चा धागा येणार हे माहीत होते. मुंबईतील मायबोलीचा ब्रांड अम्बेसेडर 'पोरांसह'. ('छोट्यांसह').

Srd , एकदम रिलेट झाले . मुम्बईची डबल डेकर ही आवडिची खास करुन ट्रेलर बस. वळाताना ट्रेलर आधी वळणार मग बस. बस कशी वळाणार हे दोन्ही मजल्याच्या पहिल्या सिट वर किंवा दरवाज्यातुन बाहेर डोकावुन बघायला खुप मजा यायची. ३, ४, ८५, ६६ आणि ७ मध्ये भरपुर प्रवास केला आहे ७०-८० च्या दशकात ट्र्फिक कमी असल्याने बसेस आणि लोकल प्रवासात तेवढाच वेळ लागायचा. सायन ते वरळी हा माझा आवडता रुट होता. खुल्या खिडक्या असलेली डबल डेकर बस मिस करणार.
लंडन मध्ये काही जुन्या डबल डेकर सिटी सेंटर मध्ये चालु ठेवल्या होत्या (१० वर्षापुर्वी तरी होत्या ) तश्या मुंबईत पण ठेवल्या पाहिजेत.

>>>>>>ऋ'चा धागा येणार हे माहीत होते. मुंबईतील मायबोलीचा ब्रांड अम्बेसेडर 'पोरांसह'. ('छोट्यांसह').
हाहाहा
----------------------
मी विद्याविहारहून दादरला जायचे डबल डेकरमधून. माझं बाळ व मी एकदम वरती, एकदम पुढे बसून गेलेलो माझ्या लक्षात आहे.

अगदीच., तिथल्या आठवणींवर खरे तर स्वतंत्र लिहायला हवे.. >>> काढा धागा
Srd, छान माहिती, अनुभव!

ऋ, मस्त लिहिलं आहेस. माझं ही डबल डेकर बसशी खूप घट्ट नातं आहे.

मी रहायला गिरगावात होते अनेक वर्ष. त्यामुळे रोजच बसनेच जात येत असे फोर्टमध्ये ऑफिसला.

६६ नंबरच्या डबल डेकर बसने वरच्या मजल्यावर सर्वात पुढे कधी बसलं तर मेट्रो पास करून बस चिरा बाजार ला लागली रेसी . Area सुरू झाल्याने सगळ चित्रच बदलून जात असे. अरुंद रस्ते त्यात दुशीकडे पार्क केलेली वाहने, त्यातच हातगाडीवाले, सायकलवाले, दोन्ही बाजूला फेरीवाले, भाजीवाले, मधूनच बाजूच्या लेन मधून मेन रॉड वर येणारा एखादा टेम्पो, घरी निघालेली शाळेतली मुलं, त्यांच्या आया खुप गर्दी असे रस्त्यावर. गर्दीला शिस्त नाही अजिबात. आलं मनात केला रस्ता क्रॉस किंवा वेगात जाणारी आपल्या पुढची गाडी काही ही सिग्नल न देता थांबली अचानक अस चित्र दिसत असे वरच्या मजल्यावरून बघताना. कधी कधी माझ्याच काळजाचा ठोका चुकत असे तर त्या ड्रायव्हर दादांचं काय होत असेल ह्याची कल्पना ही करवत नाही. ह्या चक्रव्यूहातून सुखरूपपणे घरी आणून सोडलं म्हणून उतरताना मनोमन रोज त्यांचे आभार मानत असे . असो.

पुढे wtc ला बदली झाल्यावर १३८ नंबर बसने वरच्या सर्वात पुढच्या खिडकीत बसून WTC हून पावसाळ्यात cst ला येणे हा मात्र एक नितांत सुंदर अनुभव होता.

प्रेसिडेंट हॉटेल, कफ परेडच्या तेव्हा अप्रूप असलेल्या बहुमजली इमारती, पुढे मंत्रालय, आमदारांचे टुमदार बंगले अस पास करत गाडी मारून ड्राईव्ह ला वळली की समुद्राच दर्शन होई आणि एकदम मोकळ मोकळं वाटे. भरून आलेलं आभाळ, हवेतला थोडासा गारवा, रिमझिम किंवा मुसळधार पडणारा पाऊस, खवळलेला समुद्र, कठड्यावर आदळणाऱ्या फेसाळ लाटा, अमिताभ मौसमी च्या रिमझिम गिरे ची आठवण करून देणारी पावसात भिजणारी किंवा एका छत्रीत चालणारी तरुणाई , पावसात तसाच कुडकुडत उभा राहून कणसं, चहा विकणारा एखादा गरीब मुलगा , त्याचे रसरसलेले कोळसे, तिथल्या आर्ट डेको बिल्डिंग मधल्या बाल्कनीत उभा राहून समुद्र बघत गरम चहाचे घोट घेणारा कोणी एक पारशी बाबा, लांबवर धूसर दिसणारी मलबार हिल आणि राणीच्या गळ्यातला हार ... सगळचं कायम मनात घर करून राहिलेलं. ह्यातून मिळालेल्या आनंद इतका असे की पुढे सीएसटी आल्यावर झेलावे लागणारे गाड्यांचे गोंधळ , गर्दी, उशीर घाण, चिखल वैगेरेच काही वाटत नसे.

आज हीघराच्या गॅलरीतून पाऊस बघताना ही कधी कधी मनाने मी ही १३८ ची सफर करून येते आणि ताजी तवानी होते.

मीही चर्चेगेट ते वर्ल्ड ट्रेड सेंटर असा प्रवास डबल डेकर बसने करीत असे. पण ऑफिसात येताजाताना केलेला प्रवास म्हणून त्यातला आनंद लुटणं राहून गेलं. सुरुवातीच्या दिवसांत अप्रूप वाटलं असेल. भरपूर कामाच्या भरपूर ताणाचे दिवस होते ते.
माझा एक मॅनेजर लखनौवरून आला होता. आणि आम ची संस्था त्याच्यासाठी प्रवासातला एक टप्पा होता. त्यामुळे तो ऑफिसातला वेळ आणि प्रवासही एंजॉय करीत असे. संध्याकाळी रात्री उशिरा निघताना १३८ च्या वरच्या डेकवर सगळ्यात पहिल्या उलट्या सीटवर बसून वारा खात जाणं तो एंजॉय करी आणि त्याच्यासोबत मीही काही वेळा गेलो.

सगळ्यांनी छान लिहिलंय. आता फक्त मायबोलीवर मारियो मिरांडा चित्रकार हवाय.
तर आमचं आता व्हर्चुअल गेट टुगेदर झालं डबलडेकर बस प्रवासाचं.
हाइकोर्टासमोरच्या डबलडेकर बस मधलं कॅन्टिन फक्त बस ड्राइवर कंडक्टरांसाठी होतं. ते आणखी एक सर्वांसाठी असायला हवं होतं. मग सेल्फीसाठी किती गर्दी झाली असती!
एनसीपीए टाटा प्रदर्शन पाहण्यासाठी १३८ ने जावं लागायचं.
आता नव्या बसेस येतील तेव्हा येवोत एसी बस/ट्रेनमधून फोटो काढणे शक्य नाही.

जर्मनीत पाण्यातून जाणारी डबलडेकर बस आहे ती इथे आणणार होते पण........ गेटवेच्या बाजूला पाण्यात उतरण्याचा रॅम्प द्यायला नेविने Navy नकार दिला.

डबल डेकरशी लहानपणीच्या खूप आठवणी आहेत
तसा बसशी फार संबंध येत नसे. पण जेव्हा कधी जुहू चौपाटीला जायचे असल्यास दहिसर पुल ते जुहू चौपाटी अशी २०३ नंबरची डबल डेकर बस होती. त्यात वरच्या माळ्यावर पहिल्या सीटवर बसून जुहू चौपाटीला जाणे हा अत्यानंद असे.

गेल्या खेपेला मुद्दामुन डबल डेकरने जाऊन आलेलो तेव्हाचे फोटो.
बंद होणार माहित असतं तर अंधेरी किंवा कुर्ल्याला जाऊन डबलडेकर रांगेने उभ्या असलेल्या, सिग्नलला उभ्या असलेल्या, डेपोत उभ्या असे फोटो घेतले असते.

एसी डबलडेकर चालू असणार आहेत हे चांगलंच आहे. आमच्या इथे आहेत एसी डबलडेकर. त्यात पण मजा येते जाताना.

लहान असताना जुहू किंवा गिरगाव चौपाटीला (हल्ली लोक बीच म्हणतात) कितीही गर्दी असली तरी डबल डेकरनेच गेलेलं आठवतंय. आईला पण डबलडेकर आवडायची. तिचं बालपण दादर आणि चेंबुरला गेलंलं, त्यामुळे डबलडेकरने खूप वेळा फिरलोय. डबलडेकर मध्येच एकदा चौपाटीवरुन येताना बाबांचं पाकिट मारलेलं, ते पण आठवलं त्या निमित्ताने.

एकदा आजी बरोबर दादरला गेलेलो. सेनाभवन किंवा कॅडल रोडला असेल, चौकात बस सिग्नलला उभी होती, आजीने लांबून बघितली आणि मला म्हणाली पळ, सिग्नल सुटायला वेळ आहे. मिळेल आपल्याला. चढल्यावर कंडक्टर मलाच ओरडला. म्हातार्‍या माणसांना असं रस्त्याच्या मध्ये धावत आणतात का! काही झालं असतं तर! त्याला कुठे सांगू आजीच मला धावत घेऊन आलेली ते! इतकं होऊन आजी मला म्हणते चल, वरती रिकामी दिसत्येय वरतीच जाऊ.

लेख आणि फोटो मस्तच. मुलाचा फोटो आणि बॅकग्राऊंड जाम भारी.

प्रतिसादही मस्त, माहितीपूर्ण.

मुंबईत बसने फिरायची वेळ आली तर डबलडेकर आणि वरचा मजला फिक्स. जास्त करून गिरगावात मोठ्या आतेकडे त्यावेळेच्या विटीवरून जाताना बसने जायला मिळायचं. दहीहंडी आणि गिरगाव फिक्स होतं. बाकी माटुंगा रोड किंवा विद्याविहारच्या आतेकडे चालत जायचो पण गिरगावात डबलडेकर बसच हवी असायची. तसं बाबांनी अजून काही ठिकाणी डबलडेकर बसने फिरवलं आहे. एकदा त्यावेळी गुरू तेगबहाद्दूर नगर इथे रहाणाऱ्या मामे आजीनेही बसने फिरवलेलं, वडाळा वगैरे.

ती आता बंद होतेय वाचून हळवी झाले.

अमितव तुमची आजी rocking होती, धमाल किस्सा

धमाल किस्सा आजीचा!
डबल डेकर त्यात पहिल्या रांगेतील सीट आवडायची.
त्यात इतर मजे सोबत मोहमद अली रोड, चेंबूर कॅम्प वगैरे भागात एवढ्या गर्दीतून ड्रायव्हर बस कशी काढतो याचे कौशल्य दिसून यायचे.

बस क्रमांक ३४० असल्फा व्हिलेज ते आगरकर चौक, अंधेरी. मध्येच एखादी सिंगल डेकर बस आली तर ती सोडून डबल डेकर वरच्या मजल्यावरुनच प्रवास करायला मज्जा यायची.

ट्रेलर बस '७१ ते '७५ होती. आता मोठे टँकर दिसतात ना तसेच पण मागे बस जोडलेली. त्याला आम्ही डोक्याची बस म्हणायचो. ठाणे सिडको पॉइंटची एकच वर्ष चालली.

ट्राम १९६४ ला बंद झाली. माटुंगा अरोरा सिनेमा ते फाऊंटन, म्युझियम. आता कोलकात्याला जायला लागेल.

प्रिन्सेस स्ट्रीट ते मरीन ड्राईव अशी एक नेहमीची सिंगल डेकर बस होती त्याला वरती ओवरहेडवायरमधून वीज घ्यायची सोय होती. आवाज बिलकूल नसे. पण वर 'चिकटलेला' सांगाडा बस स्टॉपवर फारच कडेला गेली की खाली पडायचा. मग बंद केली /काढली.

आताच्या एसी बसच्या एंजिनाबद्दल कळलं नाही. बॅटरीवर का डिझेलवर आहे.

अमितव , आजीचा किस्सा भारीच.

बस मध्ये सिग्नल ला चढणे खूप वेळा केलं आहे. गर्दीमुळे bpt च्या स्टॉप ला ६६ थांबवली नाही कधी तर पुढे सिग्नल ला धावत जाऊन बरेच वेळा पकडली आहे.

तुम्हाला म्हणून सांगते, ही ट्रिक मी लंडन मध्ये ही ट्राय केली होती. सेंट्रल लंडन मध्ये पाय तुटेस्तोवर चालून झालं होत त्या दिवशी आणि घरी निघाले होते. समोरच सिग्नल वरच माझ्या घराकडे जाणारी बस उभी होती. तिकडे दरवाजे बंद असतात बसचे म्हणून ड्रायवर ला नजरेनेच विचारल होत " येऊ का" असं . पण त्याने दरवाजा उघडला नाही. . "पुढे बस स्टॉपवर या" अशी खूण केली. आत्ता पर्यंत कोणाला सांगितलं नव्हत मी हे आज इथे लिहिलय. मुलं नव्हती बरोबर आणि एकटीच होते म्हणून डेअरिंग करू शकले.

अमितव १३८ बस बघून जीव शांत झाला. २ लिमिटेड फास्ट जायची पण आतून कूपरेज वरून जायचीत्यामुळे व्ह्यू नाही मिळायचा काही. १३८ चा रूट चांगला होता पण क्राउड चांगला नसे. Wtc च्या पुढे सगळी झोपडपट्टी होती आणि
तिचं तिकीट ही कमी होत म्हणून. त्यामुळे १३८ मध्ये छान सीट मिळाली तरच मजा यायची.

बस च्या रूट वर अवलंबून असतो क्राउड. ८३ , ८१ चा कॅडल रोड , शिवाजी पार्क चा पॉश, ६६ चा गिरगाव बॉम्बे सेंट्रल भागातला मधून वर्गीय वैगरे ... अर्थात हे माझं निरीक्षण आहे असो.

लेख आणि फोटो मस्त !

चर्चगेट स्टेशन १ नंबर प्लॅटफॉर्मच्या बाजूच्या रस्त्यावरून वर्ल्ड ट्रेड सेंटर आणि एन सी पी ए साठी बसेस सुटायच्या. त्यांचे नंबर कोणाच्या लक्षात आहेत का?

१२१

Android app
Mindicator app मध्ये बसेसचे
BEST मुंबई,
NMMT नवी मुंबई,
TMT ठाणे
सर्व रूटस बरोबर आहेत. स्टॉप्सची जुनी नवी नावेही सापडतील. चर्चगेट म्हणजे अहिल्याबाई होळकर चौक.
रूटची यादी दिसली की स्क्रीनशॉट घ्यायचा.
AS म्हणजे AC service.
______________
iPhone असेल तर
https://go4mumbai.com/m/Mumbai-and-suburban-Bus-Route.php?best=1&nmmt=1&...
या पेजवर बस मिळतात.
साईट वापरा ब्राउजरमधून.

नाही १२१ नव्हती. त्या चर्चगेट स्टेशनच्या बाहेरून सुटायच्या. म्हणजे तिथूनच सुरू व्हायच्या. आणि एकीचा शेवटचा स्टॉप वर्ल्ड ट्रेड सेंटर.
एम इंडिकेटर माहीत आहे. त्यावर स्पेशल ८ आणि स्पेशल ९ या बसेस दिसल्या चर्चगेट - > वर्ल्ड ट्रेड सेंटर / एन सी पी ए. मलाही वाटतंय त्या बसेसना नंबर नसावेत.
वर्ल्ड ट्रेड सेंटर हून चर्चगेटला जाणार्‍या बसेस सात साडेसातपर्यंतच असत. नंतर १३८ घ्यावी लागे.

मला वाटतय त्यांचे नंबर ८ आणि ९ स्पेशल असे होते. नॉर्मल ८ व्ही टी ते मलबार हिल जायची.

V T ते wtc आणि नरिमन पॉइंट अश्या ही स्पेशल बस होत्या त्यांचे नंबर २आणि १ स्पेशल असे होते. दोन नंबर ही फक्त पीक अवर लाच असे , एरवी १३८ च घ्यावी लागे.

अगदी लहानपणी ट्रेलर बसने ही गेलेलं आठवतंय. मुंबईच्या बंद झाल्यावर पुण्याला ही ट्रेलर बस होती काहीकाळ असं आठवतं.

इंजिनियरिंग झाल्यावर अगदी थोडा काळ सीप्झ मध्ये काम केलंय. तेव्हा अंधेरी स्थानक पूर्व/ आगरकर चौक - सीप्झ ४१५ डबल डेकरने प्रवास केला आहे. तेव्हा मरोळ आगारात भरपूर बस नुसत्या लांबून बघायला ही मस्त वाटायचं.

आत्ता लिहिताना डबल डेकर थांबताना किंवा सुटताना अशी थोडी मागे-पुढे, मागे - पुढे व्हायची ते आठवलं.
ममो, मी पण टोरांटोला केलं असेल तसं. ड्रायव्हर नाही उघडत दार
आमच्या टोरांटो ला स्ट्रीट कार (ट्राम), सबवे ( अंडर ग्राउंड ट्रेन) आणि बस यांचं छान जाळं आहे. तिकडे एका तिकिटात ठराविक काळ कितीही ट्रान्स्फर घेऊन फिरता येतं. मुंबईत उभं आडवं मनाला येईल तसं मनसोक्त दिवसेंदिवस फिरायची अपुरी इच्छा टोरांटो मध्ये डे पास, आणि जेव्हा काम करत होतो तेव्हा मंथली पास काढून पूर्ण केली.
अजूनही टोरांटोला गेलो की गाडी कुठे तरी पार्क करून टीटीसीने भटकायला भयंकर आवडतं. सेम विथ San Francisco. पण मुंबई किंवा टोरांटो सारखा जिव्हाळा/ आपलेपणा संनफ्रान्सिस्कोला नाही वाटत. सगळं अलिप्त वाटत रहातं.

न्यूयॉर्क सिटी मध्ये महिनाभर अपार्टमेंट/ एअर बी एन बी रेंट करून असाच पास घेऊन फक्त निरुद्देश फिरायचं हे अजून पूर्ण न केलेलं बकेट लिस्ट स्वप्न आहे.

>>>>>>न्यूयॉर्क सिटी मध्ये महिनाभर अपार्टमेंट/ एअर बी एन बी रेंट करून असाच पास घेऊन फक्त निरुद्देश फिरायचं हे अजून पूर्ण न केलेलं बकेट लिस्ट स्वप्न आहे. Happy
सुंदर!!!!

आजीचा किस्स फार मस्त. रंगवुन एक धागा करायचात ना. व्यक्तीचित्रण लिहू शकता.
>>>>>San Francisco
San Francisco मध्ये तर बघण्यासारखं केवढं आहे. एक रेस्टॉरंट आहे - त्यांनी अजुनही जुनी पद्धत ठेवलेली आहे. टेबलवरती एक यंत्र असतं, त्यात एक क्वार्टर टाकून हवे ते जुने गाणे निवडायचे. ते त्या रेस्टॉरंटमधे, प्ले होते

परदेशात कमी वेळात जास्त स्थळं पाहण्यासाठी असलेल्या सिटी टूर्सच्या बस ह्याही डबल डेकर असतात, एक दोन दिवसाचा पास काढला की कितीही वेळा फिरा. कुठल्याही थांब्यावर उतरा, कुठूनही चढा. वरच्या माळ्यावर बसून मस्त फोटो काढता येतात. तसेच इअर फोनने आजूबाजूच्या भागाची माहिती ऐकता येते.
मुंबईत पण अशी मुंबई दर्शन ची नीलांबरी ओपन डेक डबल डेकर आहे ना अजून, त्याने प्रवास करण्याचा योग नाही आला अजून.
अमितव आज्जींचा किस्सा मस्त.
न्यूयॉर्क सिटी मध्ये महिनाभर अपार्टमेंट/ एअर बी एन बी रेंट करून असाच पास घेऊन फक्त निरुद्देश फिरायचं हे अजून पूर्ण न केलेलं बकेट लिस्ट स्वप्न आहे.>>>> भारी कल्पना.

<<<त्याला वरती ओवरहेडवायरमधून वीज घ्यायची सोय होती. आवाज बिलकूल नसे. पण वर 'चिकटलेला' सांगाडा बस स्टॉपवर फारच कडेला गेली की खाली पडायचा. मग बंद केली /काढली.>>>

अशा बसेस मुंबईत/भारतात तेव्हा होत्या हे माहीत नव्हते.
मी पहिल्यांदा बघितल्या झ्यूरीक मध्ये. तेव्हा वाटले मुंबईतली ट्राम बंद केली त्या जागी अशा बसेस आणायच्या असत्या.