उशीरा पोहोचलेल्या कविता

छान..

सुंदर !

मस्त. पाठ असलेल्या कवितेचा उशिराने वा नव्याने पुन्हा अर्थ लागावा असं काही असेल असं वाटलं होतं.

वाह!!! मस्त.

छान.
या कवितेत एक भाषिक कलाकृती दडली आहे, कुणाला लक्षात आली असेल तर. शेवटच्या कडव्यात 'म्हणा' आणि 'द्या' (इथे चुकून दया टंकित झालं आहे) ही दोन क्रियापदं सोडली, तर संपूर्ण कवितेत एकही क्रियापद नाही.

कवितेचं वर्णन करणारे जे बरेचसे शब्द आले आहेत - पोहोचलेल्या, झालेल्या, निखळलेल्या, खोचलेल्या, शिरणाऱ्या वगैरे, ती सर्व धातुसाधित विशेषणं आहेत. त्यातली काही विशेषणं (शिरणाऱ्या, भिजणाऱ्या, करणाऱ्या, फुलणाऱ्या) ही वर्तमानकालवाचक आहेत. म्हणजे विषय जरी जुन्या, शिळ्या झालेल्या कवितांचा असला, तरी कवयित्री हे म्हणते आहे की त्या कविता वर्तमानात अजूनही काही क्रिया करत आहेत. त्यामुळे त्या उशीरा पोहोचल्या असल्या, तरी त्या केवळ भूतकाळात पडून राहिलेल्या नाहीत; शिळ्या असूनही आजही तितक्याच ताज्या आहेत.

वाह हरचंद! कविता खरंच उशिरा का होईना, पोचली,तुमच्या प्रतिसादामुळे.छान कविता स्वप्नाली.