Submitted by किमयागार on 16 October, 2020 - 08:30
मी बराच भटकत गेलो
कवितेच्या ऐकून हाका
अर्थांचे विणले जाळे
शब्दांचा घेऊन धागा
दररोज तुझ्या सृजनाचे
रहस्य नवे उलगडते
प्रतिमांची उंची तुझिया
विश्वाला व्यापून उरते
तो आला , रमला, जगला
संध्येच्या कातर वेळा
तो महाकवी दुःखाचा
दुःखाला सजवून गेला
मज सूर्यास्ताची आता
हुरहूर सतावत नाही
तिन्हीत्रिकाळ संध्यासुक्ते
हृदयात ग्रेस गुणगुणतो.
-----©मयुरेश परांजपे(किमयागार)-----
१६/१०/२०२०
शब्दखुणा:
Groups audience:
Group content visibility:
Use group defaults
शेअर करा
सुंदर रचना,
सुंदर रचना,
फारच छान.
फारच छान.
आवडली काव्यांजली
आवडली काव्यांजली
छान कविता...
छान कविता...
सर्वांना मन:पूर्वक धन्यवाद
सर्वांना मन:पूर्वक धन्यवाद
अतिशय सुरेख!
अतिशय सुरेख!
खूप सुंदर . ग्रेसच्या शैलीची
खूप सुंदर . ग्रेसच्या शैलीची आठवण करून देणारी कविता.
धन्यवाद
धन्यवाद
छान! खूप छान!! तुमची हि
छान! खूप छान!! तुमची हि काव्यांजली, नक्कीच पोहचली असेलत्यांच्यापर्यंत!
सुंदर रचना.
सुंदर रचना.
धन्यवाद
धन्यवाद
खूपच सुंदर.
खूपच सुंदर.
धन्यवाद सामो
धन्यवाद सामो
अतिसुंदर!!!
अतिसुंदर!!!
खूपच सुरेख !
खूपच सुरेख !
फारच सुरेख लिहिले आहे तुम्ही.
फारच सुरेख लिहिले आहे तुम्ही.
कवितेतले, त्यातही ग्रेस, फारसे कळत नाही.
पण ग्रेसच्या शैलीला दिलेली भाववंदना आमच्या सारख्या नूबला पण कळते म्हणजे खास जमलीये...
ग्रेसांचे भय इथले संपत नाही
ग्रेसांचे भय इथले संपत नाही हे खुप आवडते आहे.
वा! वा! सुंदर कविता.
वा! वा! सुंदर कविता.
सर्वांना मनापासून धन्यवाद
सर्वांना मनापासून धन्यवाद
खूप सुंदर
खूप सुंदर
धन्यवाद गुरूदीप
धन्यवाद गुरूदीप