शाकाहारी - मांसाहारी जोडप्यांचे अनुभव

मी आणि माझ्या घरचे म्हणजे नॉनव्हेज सर्व करणाऱ्या हॉटेलातही न जाणारे.
मग एक वर्ष नोकरी निमित्त बाहेर गावी जावं लागलं, तिकडे ऑपशन नव्हता म्हणून मी अशा हॉटेलात जाऊ लागले पण एका टेबल वर बसून जेवणे म्हणजे माझ्यासाठी फार त्रासदायक.
मग दुसऱ्या देशात जावं लागलं, पुन्हा ऑपशन नाही म्हणूनलोकांना नॉन व्हेज खाताना बघायची सवय करून घेतली.
पण एका किचन मध्ये सेम भांडी - बिग नो नो!
मग लग्न झालं , नवरा कट्टर मांसाहारी. मग तुझं तू खा मोड जमला. भांडी शेअरिंग ची सवय झाली.
आता बाळ झालं, त्याने खायचं तर मी खायला पाहिजे असं लोकांचं म्हणणं पडलं, मग एक दोन वेळा चव चाखून पहिली पण आवडलं नाही. अजून तरी बाळालाही आवडत नाहीये पण त्याला स्वतःच्या हाताने खाऊ घालणं अजून जमलेलं नाही पण तो ही प्रयत्न करतेय. ते जमलं तर बनवायला शिकेन.

माझे आई बाबा अजूनही पहिल्या सारखेच आहेत. बहीण सगळ खाते.
आईला आम्ही कोणी काही खाल्याने फरक पडत नाही (हा तिच्यातला लेटेस्ट बदल आहे) पण अमावस्या पौर्णिमा नको म्हणते तेवढं बहीण पाळते

माझा प्रॉब्लेम थोडा वेगळा आहे. मला लहानपणापासुन फळं आवडत नाहीत. काही फळांच्या वासाने तर अक्षरशः उलटीची भावना होते. बायको पक्की फळं खाणारी. लग्नानंतर तिने मला फळं खायला घालायचा खुप प्रयत्न केला. या एका मुद्द्यावर माझी आईपण तिला फुस लावायची. मी तिला समजावलं की काही जणांना कोळी (स्पायडर), पाल, झुरळ यांची उगाचच भिती/किळस वाटते, त्यांना पोर्क खायला आवडत नाही, तसंच मला फळं नाही आवडत. फळांचे सगळे फायदे/आवश्यकता माहीत असुनही मी नाही खाउ शकत. पण तिने ट्रायल-एरर पद्धतीने काही वर्षात मी काय सहन करु शकतो ते शोधुन काढलं. मग ती बिनवासाची/कडक/कच्ची फळं फ्रिजमध्ये एकदम थंड करुन मला द्यायला लागली. संत्र/मोसंबी सोलुन, आतल्या फोडींची पण साल (?) काढुन, तो गर थंड करुन द्यायला लागली. वर हे चारचौघात सांगुन (संत्र नुस्तं सोलुन नाही चालत याला.....) माझ्या इज्जत चा फालुदा करायला लागली. मग पुन्हा आमची भांडणं, बायो- हे असं करुन तु माझे लाड नाही करत, माझ्यावर अन्याय करतेस. माझ्या मनाविरुद्ध मला खायला लावतेस जे मी शब्दशः गिळतो.
अजुनही काही फळं (पपई, टरबुज, बोरं इ.) कोणी खात असेल तर मी गुप्चुप शक्यतो दुसर्‍या खोलीत जातो. केळं+दुध यांच्या मिक्श्चरविषयी आता टाईप करतानाही मला यक्क होतंय. पण हाडाचा कोकणी असल्याने की काय आंब्या/फणसाचे उग्र वास सहन करु शकतो
दुर्दैवाने माझी मुलगी माझ्यापेक्षाही कट्टर फळंद्वेष्टी झालीय. अजिबात म्हणजे अज्जिब्बात काही फळं खात नाही. थंड करुन द्या की आईस्क्रिम्+कस्टर्ड खाली लपवुन द्या ती खातच नाही. पण त्यावरुन मला बोलणी मात्र खावी लागतात. मुलगा मात्र गेल्या जन्मी माकड असावा तसा फक्त फळं खाउन जिवंत राहू शकतो. माझ्यासमोर केळ्याची साल नाचवायची मस्करी करायची हिंमत आता कोणी करत नाही एव्हढी कडाक्याची भांडणं आणि आकांडतांडव मी केली आहेत. I am not proud about it but that's who I am.
व्हेज्/नॉन-व्हेज वाले एकमेकांची मतं बदलंवायचा जेव्हढा प्रयत्न करत असतील/नसतील त्याच्या कित्येक पटींने जास्त हल्ले आम्हा फळं न आवडणार्‍या लोकांवर होतात. आता जवळच्या लोकांनी नाद सोडालाय आणि इतरांना इग्नोर करायला शिकलोय. काही नाही तर अ‍ॅलर्जी आहे असं सांगुन माझा बचाव करायला शिकलोय.

यात त्याला काही वाटत नाही कारण हे भुभु चे नैसर्गिक अन्न आहे आपले नाही >> ग्रेट!

पण भुभूला चिकन शिजवून देणे चांगले की कच्चे देणे चांगलें? कच्चे दिल्यास नैसर्गिक होईल ना.

माझा प्रॉब्लेम थोडा वेगळा आहे. मला लहानपणापासुन फळं आवडत नाहीत. काही फळांच्या वासाने तर अक्षरशः उलटीची भावना होते. बायको पक्की फळं खाणारी>>>>>>>>बाप रे किती अजब, फळ ना खाणारा माणूस..कधी डॉक्टर ला विचारला आहे का कि काय प्रॉब्लेम असू शकतो कि मला फळ नाही आवडत

आशुचँप, तुमच्या मुलाचं वाचून मला अनिल अवचटांच्या 'मोर' पुस्तकातला एक लेख आठवला. बहुधा 'कोंबडी' असं नाव आहे लेखाचं. (पुस्तकाचा विषय 'पक्षी' असा नाहीये )
तर, मुली लहान असताना ते सगळेच व्यवस्थित नॉनव्हेज खायचे. पण एकदा कोंबडी आणायला ते मुलींना घेऊन गेले. कोंबडी निवडल्यावर दुकानदार दुसऱ्या कामात होता, तेवढा वेळ मुली तिच्याशी खेळत बसल्या. तिला त्यांनी नावही ठेवलं. मग नंतर दुकानदार ती घेऊन गेला आणि मारून, साफ करून डब्यात घालून ते चिकन घरी घेऊन आले. जेवायला मित्रही आले होते. एकजण म्हणाला, मस्त झालीय कोंबडी. मुलगी म्हणाली, कोंबडी कुठाय? (तिला चिकन म्हणजेच कोंबडी हे माहिती नव्हतं) त्यावर अवचटांनी सांगितलं, तुम्ही जिच्याशी खेळत होतात त्याच कोंबडीला कापून शिजवलंय. त्यावर मुलीने ज्या रडवेल्या नजरेने त्यांच्याकडे पाहिलं, त्यामुळे अवचटांनी नॉनव्हेज खाणं सोडलं
(गंमत म्हणजे मुलगी खात राहिली)

चिकन मटण खातो तेव्हा निष्पाप जीवांचा बळी देतो हे बघून मलाही खूप वाईट वाटतं. खासकरून जेव्हा बोकड कापतात ते बघून तर मी इमोशनल फुल होतो. पण खाताना बरं वाटतं. म्हणून नॉनव्हेज आणायला मी शक्यतो जात नाही. मासे, खेकडे, कोळंबी यांच्याबद्दल शक्यतो काही वाटत नाही. पण मागे एकदा खेकड्याचे पाय नांग्या तोडताना इमोशनल झालो होतो. मागे एकदा मटण आणायला गेलो आणि तेव्हाच नेमकी बोकडांची भरलेली गाडी आली. ती माणसं बोकडाना कसंही उचलून फेकत होते आणि गाडी रिकामी करत होते. माझी वर्षाची मुलगी ते पाहून हसत होती. खूपच विरक्ती आणणारा प्रसंग होता तो.

हेहे.. मला कल्पना आहे इथेही माझ्यावर कीती हल्ले होतील, नको असलेले सल्ले दिले जातील पण आधी म्हटल्याप्रमाणे, इतरांना इग्नोर करायला शिकलोय.

व्यत्यय, सुकामेवा तर खात असाल ना?

सुकामेवा आवडतो, फळभाज्या (काकडी, टोमॅटो, भोपळा, पडवळ, वांगी, भेंडी इ. सर्व) आवडतात.
थंडगार कलिंगड, द्राक्ष, संत्र-मोसंब्याचा गर चालतो. पण चालतो म्हणजे आवडतोच असं नाही. ताजी फळं शक्य तितकी टाळायचाच प्रयत्न असतो. वास वाली, मऊ किंवा लिबलिबीत फळं उलटी आणतात. जवळजवळ कच्चा कडक थंड पेरु बायकोच्या प्रेमाखातर खाईन पण पिकलेला मऊ वास वाला पेरु खोलीत असेल तर पळुन जाईन.

मला पण फळं विशेष आवडत नाहीत..
केळी-दुध ,एकंदरीत फळात दुध मिसळून तर मी अजिबात खात नाही....

सुकामेवा आवडतो, फळभाज्या (काकडी, टोमॅटो, भोपळा, पडवळ, वांगी, भेंडी इ. सर्व) आवडतात.
थंडगार कलिंगड, द्राक्ष, संत्र-मोसंब्याचा गर चालतो >> एवढं पुरेसं असावं न्यूट्रिशनच्या दृष्टीने.

इतकी साधी सोपी विचारसरणी लेकाची आहे.>>>>
हो ना मलाही कौतुक वाटलं त्याचं
या वयात त्याला हे इतक्या सहजपणे जमलं
किंवा मग लहान असल्यामुळे पण
मोठे झालो की आपण जास्त रिजिड होत जातो बहुदा

(तिला चिकन म्हणजेच कोंबडी हे माहिती नव्हतं) >>>>
सेम, पोरालाही आधी माहिती नव्हतं, त्याला जेव्हा कळलं की या कलकलाट करणाऱ्या कोंबड्या मारल्या की त्याचं चिकन होतं तेव्हापासूनच त्याने सोडलं खायचं

पण भुभूला चिकन शिजवून देणे चांगले की कच्चे देणे चांगलें? कच्चे दिल्यास नैसर्गिक होईल ना.>>>
त्यात अनेक मतांतरे आहेत, काही जण म्हणतात योग्य काही नाही
असेही तो 8 महिन्यांचा आहे त्यामुळे इतक्यात तरी कच्चे मांस पचवू शकेल का माहिती नाही

ऋन्मेष, तुम्हाला प्रत्येक धाग्यावर एका नवीन धाग्याचा विषय मिळतो.....

कुत्र्यांनी मांसाहार करावा का
असा धागा काढ

कुत्र्याचे नैसर्गिक अन्न कोणते? असा धागा येऊ दे...

मी माहेरची सारस्वत. पण आई-बाबा अंडं सोडलं तर बाकी काही खात नसत त्यामुळे आम्ही दोघी बहिणी पण खात नाही. बाकी सगळी चुलत आते भावंडे पक्की खाणारी. त्यामुळे, सुट्टीत एकत्र जमलो की एकाच टेबलवर शेजारी शेजारी बसून चुलत भाऊ फिशफ्राय आणि मी बटाट्याची कापं खात असू.
लग्न ठरले तर सासरी ' अंडं' हा शब्द सुद्धा वर्ज्य. मी सारस्वत म्हणून आडून आडून ' आपल्यात चालत नाही' असं सांगून झालं मला. असो.
लग्नानंतर नवरा बायको दोघेही वेगळेच राहणार होतो, नवऱ्याला माझ्या अंडं खाण्यावर काही आक्षेप नव्हता. पण मीच अंडं खाणं बंद केलं. अगदी केकसुद्धा बिनअंड्याचे करायचे.
नंतर मुलीला बालदम्याचा खूप त्रास झाला तेव्हा तिला अंडी द्यायला सुरुवात केली. अशा रीतीने अंड्याचा घरात प्रवेश झाला. आता नवरापण खातो अंडं. मुलगी चिकन, फिश, प्रॉन्स खाते.‌पण घरी नाही, बाहेर. केरळाला गेलो होतो तेव्हा मीपण थोडे फिश आणि चिकन टेस्ट केले. पण फार काही वेगळी चव वाटली नाही किंवा परत खावेसे वाटले नाही.
आमचा कुत्रा अंडं नसेल तर जेवत नाही त्यामुळे, श्रावण असो की संकष्टी, आमच्या घरी अंडी उकडली जातातच. मध्यंतरी सासू सासरे आले होते तरीही यात खंड पडला नाही. त्यांना आवडले की नाही माहीत नाही, ते काही बोलले नाहीत.
कुत्र्यासाठी म्हणून पेडिग्री चिकन पाऊच वगैरे आणले जातात तेवढेच.
पण शेजारी बसून कोणी नॉनव्हेज खात असेल तर शिसारी वगैरे येत नाही.

माझ्या कडे खरं तर..वेज नॉनवेज डिफरंसेन्स नसून चपाती/भाकरी-भातखाऊ असा प्रश्न होता...

जास्त नॉनव्हेज खाल्याने कोरोना होत नाही. मला काही दिवसांपूर्वी ताप आला होता त्यावेळी मी मटणाचा काढा प्यायलो. ताप लगेच गेला.

वॉव मटणाचा काढा (मटन ब्रॉथ?) मस्त चिकन/मटन ब्रॉथ आवडतो मला. मीठमिरी घालून अगदी उकळता.

मी इतकी शाकाहारी आहे की केसांना लावायला म्हणून सुद्धा अंडे घरात आणणे सोडाच,तसा विचारही करत नाही.
हे फारच अवांतर झाले.असो.

बाकीचे सारे यावर चिडायचे कारण त्याने बाकी कोंबडीची चव कमी व्हायची आणि त्या काढ्यात उतरायची.

त्या काढ्याला सूप म्हणतात ना? कि वेगळे काही घालून केलेला असतो?

त्या काढ्याला सूप म्हणालो तर आजीचा आत्मा मला सूपात घालून पिसून काढेल.

मी कधी चिकन मटण चा काढा नाही पीले,सूपच माहितीए म्हणून विचारले कि वेगळे काय करतात.
(काढा म्हणजे कडू आणि औषधी अशी माझी समज)