रानाईची गढी !!.. (पुढे चालु .. )

रानाईची गढी !!.. (पुढे चालु .. )

https://www.maayboli.com/node/75204
पूर्वभागाची लिंक वर दिली आहे , कोणाला वाचायची असल्यास ,

...कलात्मक रित्या सजवलेल्या असंख्य चांदिच्या वस्तू बघता बघता ती सुहृदच्या मागे अक्षरश: पळत होती , कारण त्याचं चालणं खूप झपाट्याचं होतं , खरं तर तिला प्रत्येक गोष्ट जवळून पाहायची होती पण सुहृद चं म्हणणं पडलं उद्यापासून निवांत बघ ,त्याच मोहिमेवर आलो आहोत आपण . नुसता आतला वाडा बघायला चार दिवस जातील , ते हि खरंच आहे म्हणा , पण उत्सुकता तिला स्वस्थ बसून देत नव्हती , पण अति उत्सहाच्या भरात चुकून आपण कुठे रेंगाळलो तर या प्रचंड वास्तूत हरवून जाऊ ,म्हणून शक्यतो ती त्याच्या मागे मागे रहात होती , अनेक दालनं पार करून ती दोघे एका प्रशस्त महालवजा खोलीत आली .
“या SSSSS “ समोर सुहृदच्या मातोश्री उभ्या होत्या .
सरदारांच्या रूबाबाबाला साजेसा साजशृंगार केलेल्या सुहृदच्या मातोश्री अत्यंत तरुण आणि देखण्या होत्या जेमतेम तिशीच्या वाटतील अशा . देवयानी विचारात पडली , तेवढ्या सेकंदात तिच्या मनात अनेक प्रश्न येऊन गेले ‘ एवढ्या लहान कशा दिसतात या ? हि सुहृदची खरी आई असेल ना ? की सावत्र ?, की संतूर मम्मी ?सुहृदमध्ये आणि हिच्यात काहीच कसं साम्य नाही ? मग सुहृद त्याच्या बाबांसारखा दिसत असेल का ?हिला कुठेतरी पाहिल्यासारखं का वाटतंय ? ’
सुहृदने ओळख करून दिली तशा त्या किंचित हसल्या , मनात आलेले असंख्य प्रश्न झटकून तीही मग आदब दाखवूनच हसली , “ अरे तुम्ही सहा -सात जण येणार होतात ना ? “.. बाईंच्या आवाजात खानदानी जरब आणि आदब होती .
“ हो माँ , आमचा अख्खा ग्रुप येणार होता पण बाकीच्यांचं ऐनवेळेस पोस्टपोन झालं , अजून दोन -तीन दिवस लागतील त्यांना यायला, फक्त ही आधी आली , कारण ही होस्टेल वर राहते ना , इथून तशीच तिच्या घरी पुण्याला जाणार होती म्हणून होस्टेल सोडून आली होती . म्हणून मग मीच तिला म्हणालो कि तू माझ्याबरोबर चल … “
““बरं कंठाजीराव आता फ्रेश व्हा , आणि लगोलग जेवणघरात या , आणि हो या सगळ्यांसाठी वाड्याच्या मागच्या बाजूच्या खोल्या आहेत ना, त्या आवरून ठेवायला सांगितल्या होत्या मी बाबू ला आणि शिवराम ला , यांना त्यातलीच एक खोली द्यायला सांगतो आम्ही हौसक्काना .”
“जी माँ “ सुहृद अगदी अदबीने खाली वाकत म्हणाला ,
ते दोघे खोलीच्या बाहेर पडले , “काय म्हणाल्या त्या तुला ? कंठाजीराव? “ खळखळून हसत देवयानी
विचारत होती , तोच समोर हौसाक्का उभ्या राहिलेल्या दिसल्या , देवयानीकडे बघत म्हणाल्या “चला ताई खोली दाखवते तुम्हास्नी , “ त्यांच्या आवाजात एकप्रकारची हुकूमत होती . तिला तो स्वर मुळीच आवडला नाही . तिच्या मनात येऊन गेलं .. लगेच काय खोलीत जायचं ? अजून काही पाहिलंच नाहीये ,तेवढ्यात सुहृदही झपाझप चालत लगेच पलीकडच्या बाजूने निघून गेला , तिला आश्चर्य वाटलं , ‘जाताना सांगायचं तरी याने निदान ‘
“बाकीची समदी मंडळी कवा येणार हायती ? “ जोडवे वाजवत चालताना हौसक्कानी तिला विचारलं
“येतील चार -पाच दिवसात “ खरं तर तिला खूप प्रश्न पडले होते , पण हौसक्काविषयी तिचे प्रथमदर्शनी मत काही चांगलं झालं नव्हतं , त्यामुळे लगेच काही अघळपघळ बोलायला नको त्यांच्याशी असा विचार करून ती त्यांच्या मागे गप्प चालत निघाली , थोड्याच वेळात त्या दोघी वाडयाच्या पाठीमागच्या बाजूला पोहोचल्या , तिथून जेवढी लांबवर नजर जाईल तिथपर्यँत फक्त हिरवंगार मैदान दिसत होतं , तिने आत येताना पाहिलेले बुरूजही दिसत नव्हते , खूप लांबवर असतील कदाचित , वरून दिसतील तिला वाटलं , गोल गोल लांबलचक दगडी जिना चढून दोघी वरच्या मजल्यावर आल्या , वरती प्रशस्त सज्जा होता , त्याच्या आवारात भला मोठ्ठा झोपाळा , त्यावर पांढरीशुभ्र बैठक , त्यावर त्याच रंगाचे दोन लोड , त्याच्यासमोर शोभिवंत ,पितळी पानाच्या डब्याचा साज लेऊन बसलेला एक शिसवीच्या लाकडाचा टेबल ,आणि एकमेकांना लागून असंख्य मोठं मोठ्या खोल्या , त्यातली कडेची खोली उघडत हौसाक्का तिला म्हणाल्या ,’”ताई सगळी आपलीच प्रॉपर्टी हाय , समदीकडं आपले पहारेकरी हैत , भ्यायचं कायबी कारन नाय , कोनीबी कायबी करनार न्हाय तुम्हास्नी, बिनघोर ऱ्हावा “
“मी कधी म्हटलं मी घाबरले ? “ तिने हौसाक्का ला प्रतिप्रश्न केला .
“ तसं न्हाई ,मघाशी कंठाजी सरदार पलीकड एकलंच निघून गेले तवा म्या बघितलं, तुम्हाला एकदम भ्या वाटलं , म्हनून सांगिटल ."
“ हिचं बरं लक्ष माझ्याकडे , “ देवयानी मनात म्हणाली. आणि काहीच न बोलता खोलीचं निरीक्षण करण्यात गुंतली . खोली स्वच्छ आणि नीटनेटकी लावून ठेवली होती , तिचा पुण्यातला ३ बेडरूमचा प्रशस्त फ्लॅट अख्खा बाल्कनीसकट मावला असता त्यात ,एवढी मोठी . त्याला साजेल असा वॉर्डरोब , आणि, सुंदर नक्षीचा आरसा असलेला पुरातन शिसवीच्या लाकडाचा ड्रेसिंग टेबल . तसाच अगदी त्याला मॅचिंग उंच आणि अतिभव्य बेड , शिवाय आता हे हौसक्काचं डोकं होतं कि आणखी कुणाचं माहिती नाही पण वर चढायला म्हणून बेडच्या खालीच एक छोटासा बसका स्टूलही होता .
“ताई आवरून खाली जेवणघरात या , तुम्हाला घ्यायला मी ‘मुकीला ‘ पाठवते धा मिनिटांत ,मुकी म्हणजे माझी धाकली लेक , तिला बोलता येत न्हाई , म्हून मुकीच नाव पडलं बघा तिचं “
“आई गं !..बिचारी … देवयानीच्या तोंडातून नकळत सहानुभूतीचे स्वर निघाले .
“या आवरून !.. “ हौसाक्का गेल्या , जाताना दार लावून गेल्या , ती हि मग उठली , तिचं सामान आधीच आणून नीट नेटकं लावून ठेवलेलं होतं , बॅग उघडून तिने वरच्यावर असलेला टॉवेल , साबण वैगेरे साहित्य काढलं आणि ती बाथरूम मध्ये जायला आत वळली , तोच एका स्त्रीची एकदम एक जीवघेणी किंकाळी तिला ऐकू आली, आणि तिचे पाय जागच्या जागीच थबकले !!!...

क्रमश :