Submitted by मनोजकुमार देशमुख on 28 April, 2020 - 06:51
हळूवार वेच ती
प्राजक्ताची फुले
रानपाखरे वेलीवरती
घेती तेथे झुले
मधुर गोजिरी होते किलबिल.
तुझ येण्याची देती चाहूल.
प्राजक्त ही मग बहरून येतो
शुभ्र फुलांची रास घालीतो
केस मोकळे शुर्भ वसने
पायावर ते अलगत बसणे
फुल फुलाशी घेते वेचून
असेच मजला वाटे पाहून
चोरुन घेई गंध नेटका
अंगणी वाहे वारा अवखळ
प्राजक्ताचा गंध सुगंधी
की आसे तो तुझाच दरवळ
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Use group defaults
शेअर करा
सुंदर कविता.
सुंदर कविता.
'फुल फुलाशी घेते वेचून
असेच मजला वाटे पाहून'
ही ओळ फारच आवडली.
अरिष्टनेमी धन्यवाद !!!
अरिष्टनेमी धन्यवाद !!!
किती सुंदर.. आवडली!
किती सुंदर.. आवडली!
आवडली.
आवडली.
धन्यवाद मन्या ऽ आणि गजानन !!
धन्यवाद मन्या ऽ आणि गजानन !!
खूपच सुंदर.
खूपच सुंदर.
सुंदर कविता
सुंदर कविता