दिलकी गिरह खोल दो चुप न बैठो कोई गीत गाओ…

सुंदर!
्

छान रसग्रहण!
याच्या अगदी उलट एक गीत आहे. आवाज लताचाच आणि किशोर कुमार.
क्या मौसम है.....
पौढ स्त्री... कोवळ्या वयाचा एक तरुण. फक्त बंदिस्त समारंभ नाही तर मोकळं क्षितीज.

वाह मस्त रसग्रहण. आवडतं गाणं. ह्याच गाण्याने पिक्चरची सुरुवात होतेना. शाळेत असताना tv वर बघितलेला.

या गाण्याने एक प्रकारची गूढ कासाविशी अनुभवते मी. मला हे गाणे आवडत नाही. डिप्रेस्ड वाटतं. का माहीत नाही.
आणखी एक तसच - रातके हमसफर...

रातके हमसफर मला फार आवडते! आशा ताई at her best!

महफिलमें अब कौन है अजनबी तुम मेरे पास आओ... waah... SJ ni akhand gane bhar ek slight echo dila ahe... that makes it a haunting melody

सुंदर!!!

छान! कित्तेकदा अचानक हे गाणे आवर्जून ऐकावेसे वाटून ऐकले आहे. मात्र या गाण्याबद्दल कुठे लिहिलेले वाचनात आले नव्हते.

छान! कित्तेकदा अचानक हे गाणे आवर्जून ऐकावेसे वाटून ऐकले आहे. मात्र या गाण्याबद्दल कुठे लिहिलेले वाचनात आले नव्हते. >>>> +1000 . कधी पाहिले नाही हे गाणं

आवडतं गाणं...

छान लिहलंय.
मी हे गाणं फक्त ऐकलंच होतं आतापर्यंत. आता हा लेख वाचून पाहिलंदेखील. नर्गिस नर्गिस न वाटता प्रिया राजवंश वाटली. आणि फिरोझ खान गोबर्या गालांचा दिसतोय
डान्स बरा केलाय नर्गिसने, खासकरून तो लीड करतोय तेव्हाअ. छान ग्रेसफुल मुव्ज आहेत.

सुरेख लिहिलयं!

छान लिहीले आहे! काही गाणी अनेकदा ऐकूनही एकदम कधीतरी डोक्यात इतकी क्लिक होतात की मग कितीदाही ऐकून समाधान होत नाही, पुन्हा पुन्हा ऐकाविशी वाटतात - तसेच झाले या गाण्याच्या बाबतीत. कधीतरी तो "महफिल मे अब कौन है अजनबी" च्या आधीचा लताचा आलाप कानावर आला आणि त्याचे अ‍ॅडिक्शनच झाले. मग अनेक वेळा ते गाणे ऐकले. तो आलाप भयानक अ‍ॅडिक्टिव्ह आहे.
या गाण्यातली आणखी एक जबरदस्त जागा म्हणजे प्रत्येक कडव्याची सुरूवात होताना वापरलेला तबला व इतर एक दोन वाद्यांचा एकत्रित पीस. कानाला हेडसेट लावून त्यातले सर्व सूक्ष्म आवाज ऐकावेत!

नर्गिस मात्र जरा प्रौढ दिसते यात. एखादी मध्यमवयीन बाई जेन ऑस्टेनच्या कथांवर आधारित इंग्रजी पिक्चर मधे तरूण लोकांना डान्सचे धडे देत मॅचमेकिंग करत आहे असे वाटते

ह्या पिक्चरची स्टोरी खरी मस्त होती. पण शाळकरी वयात काही समजलं नव्हतं तेव्हढं. ती रात्रीचं आपलं रुप दिवसा विसरते आणि दिवसाचं रात्री, असं काहीतरी आहे, स्प्लीट पर्सनॅलिटी वगैरे काहीही माहीती नव्हतं, डोक्यावरुनही गेलेलं. तेव्हा पिक्चर जे काही टीव्हीवर दर रविवारी लागतील ते नेमाने बघायचेच एवढंच. तरी हे गाणं आवडलं आणि फिरोज खान आवडलेला.

जेव्हा मूवी लहानपणी पाहिला , तेव्हा काहिच कळला न्हवता. मग अक्कल आल्यावर छायागीत मध्ये पाहिले गेले गाणे आणि काही गोष्टी खूपच भिडल्या गाण्यातील( मूवीची स्टोरी तेव्हाही तितकीशी कळलीच न्हवती वा मूवी तोवर परत मोठे झाल्यावर पाहिला न्हवता वाटते),

पण गाणे आवडायचे कारण, मी नुकताच डान्स शिकायला सुरुवात केलेली आणि आमचे कथ्थक गुरु , ‘नजाकत’ प्रकार शिकवताना पाश्च्यात पद्धतीत कसा बॉल डान्स वगैरे लय कशी असते म्हणताना तो करून दाखवला. ते डोक्यात होते.
मग ते गाणे जेव्हा पाहिले तेव्हा बॉल डान्स मधल्या मोजक्याच पण नाजूक स्टेप्स खूपच छान वाटल्या. त्यात एक ग्रेस होती.
नर्गिस सुंदर वगैरे दिसत न्हवती( आणि, मला ती कधी वाटली नाहीच) पण , सहजता व सुबकपणे नाच करणे तिने उत्तम केले.

त्यात, कोवळा तरूण फिरोज खान पण असा व्यवस्थित नाच करत होता व नर्गिसला मस्त लवचिकपणे सांभाळत होता ते सुंदर वाटले.
नंतर, परत कधी तरी पेपरात का कुठेतरी वाचले , की नर्गिस गरोदर होती त्या वेळी , त्यामुळे त्या स्टेप्स आठवून वाटले, ओह म्हणून साध्या स्टेप्स दिल्या व फिरोज खान नीट सांभाळत होता.

—-अवांतर आहे तरीही,इथला हा बॉल डान्स डोळ्याला, पर्वणी आहे,——

https://youtu.be/2QGGbT5HGxY

दुसरे, कारण लक्षात रहाण्यासारखे ‘शब्द’ ...
मुडके नहि देखते हम...
हा एक धडा आहे जीवनात शिकण्यासारखा आहे...

आवडले लिखाण आणि प्रतिसादही

प्रतिसाद आवडला झंपी!

धन्यवाद अ‍ॅमी.

>>>>नर्गिस सुंदर वगैरे दिसत न्हवती>>> नाही कधीच कन्व्हेन्शनली सुंदर नव्हतीच. पण अभिनय किती सहजसुंदर! 'पंछी बनू उडती फिरु' गाण्यात तिच्या चेहर्‍यावरची प्रसन्नता ..... इट इस कंटेजिअस!
तशीच नूतनही कन्व्हेन्शिअली सुंदर नव्हती पण डोळे किती बोलके असावेत. फक्त तिची गाणी मी युट्युबवर लावते आणि बघते (फक्त ऐकत नाही). जशी शम्मी कपूरची गाणी फक्त ऐकायची नसतात तशीच नूतनची गाणि फक्त ऐकायची नसतात.

या गाण्यातली आणखी एक जबरदस्त जागा म्हणजे प्रत्येक कडव्याची सुरूवात होताना वापरलेला तबला
>>> मी हेच लिहायला आले होते.

छान लिहिलंय. मी अधूनमधून म्युझिक अ‍ॅपवर हे गाणं ऐकते.
यातला मन्ना डेचा आवाजही मला फार आवडतो. 'हम तुम ना हम तुम रहे अब... कुछ और ही हो गए अब' या ओळीतला 'अब' शब्द एरवी खूप फ्लॅट आहे, पण मन्ना डे त्याला एक सूक्ष्म व्हायब्रेशन देतो, ते ऐकायला छान वाटतं.

'कल हम से पूछे जो कोई क्या हो गया था तुम्हे कल' - यातला 'कल'चा वापरही मला आवडतो.

नर्गिस मात्र कधीही आवडली नाही, राजकपूरच्या सिनेमांमधली नाही, आणि यातलीही नाही.

छान

खूप सुंदर लिहिलेय. योगायोग हा की चित्रपट ह्या रविवारी मी पाहिला आणि त्याचवेळी हा लेखही वाचायला मिळाला.

नर्गिसचा हा अखेरचा चित्रपट. ती प्रौढ व बेढब दिसते पण ही त्रुटी तिने चेहऱ्यातून भरून काढलीय. ती इतका चांगला अभिनय करु शकते हे कधी लक्षात आलेच नाही. पेगीच्या रूपात असतानाचा वागण्यातील उतशृंखलपणा आणिa सावध झाल्यावर वाटणारा संकोच तिने मुद्राभिनयातून उत्तम दाखवलाय.

लहानपणी दूरदर्शनवर चित्रपट पाहिलेला तेव्हा काहीही कळले नव्हते. नंतर चित्रपटाबद्दल वाचले तेव्हा कळले की सिझोफ्रेनिक व्यक्तिमत्व असलेल्या स्त्रीची कथा आहे. 1967 साली भारतात या विषयावर चित्रपट निघावा हे आश्चर्यच आहे. शेवट मात्र गुंडाळलाय. सिझोफ्रेनिक माणसे अशी एका क्षणात ठीक होतात का याची कल्पना नाही, पण चित्रपटात नर्गिसच्या नशिबी जे बालपण लिहिले गेले ते भोगणारी व्यक्ती त्यातून इतकी सावरेल असे वाटत नाही.

चित्रपटात अजूनही काही गाजलेली गाणी आहेत. मला चित्रपटाची आठवण झाली ती रेडिओवर 'फुलसा चेहरा, चांदसी रंगत, चाल कयामत क्या कहीये' हे गाणे ऐकून. चित्रपट माहीत नव्हता म्हणून गुगलवर शोधले व त्यात रात और दिन सापडला. ह्या गाण्यात प्रदीपकुमारने इतका सहज व सुंदर अभिनय केलाय की पोशाखी चित्रपटातील ठोकळा तो हाच यावर विश्वास बसू नये.

रफीच्या मखमली आवाजातील या गाण्यावर एक लेख आला तर वाचायला आवडेल.

हे गाणे फक्त ऐकले होते, लेखामुळे बघितले...सुन्दरच आहे..

हा लेख आल्यापासून हे गाणं रोज एकदा तरी ऐकतोच आहे. त्याची धुंदी काही केल्या जात नाहीये. लेखाबद्दल आभार!

खरंच. हा लेख वाचल्यानंतर हे गाणं डोक्यात घोळतंच आहे.