पुनर्जन्म ,सत्य की आभास ? … (भाग 3)

पुनर्जन्म ,सत्य की आभास ? … (भाग 3)

सकाळी उठल्यावर ऑफिसला जायचा मूड नव्हता खरं तिला , पण आज काही महत्वाच्या मिटींग्ज होत्या त्या आटपून, हाफ डे टाकावा , चिकूला घेऊन बागेत जावं , म्हणजे तो खूष होईल तिने विचार केला . अभिषेकचा मेसेज आला होता , त्याची USA टूर लांबली होती, कदाचित अजून सहा महिने किंवा जास्त , तो चिकूला मिस करत होता , तिला रेझिग्नेशन द्यायला सांगून तिकडे बोलावत होता . एवढं सोप्प वाटतं का ह्याला हे ? एक सुस्कारा टाकून तिने आवरायला घेतलं . आरशासमोर जाताच तिचं मन नकळत कालच्या तिच्या पाहिलेल्या रूपाची तुलना स्वतः:शी करायला लागलं , छे काहीही साम्य नव्हतं . कुठे कालची ती निरागस , नकट्या नाकाची कोवळी , गावाकडची साधी सुधी पोर आणि शलाका ? तिशी क्रॉस करूनही आपला फॉर्म टिकवून ठेवलेली , केसांचा बॉब , हाय हिल्स , स्मार्ट फीचर्स , सतत ब्लेझर आणि जीन्स मध्ये वावरणारी .एका प्रथितयश कंपनीत मार्केटिंग मॅनेजर . काडीचही साम्य नव्हतं .खरंच आपला हा जन्म त्या मुलीचा पुनर्जन्म असेल का ? की ही आपल्या मनाने काहीतरी बनवलेली स्टोरी असेल ? hypnosis मध्ये काहीही घडू शकतं . पण मग आपण एवढे वाहवत का गेलो तिच्या स्टोरी मध्ये ? ती जणू काही आपली स्टोरी असावी असं आणि इतकं का मनाला लागलं ते ? का इतक्या वेदना झाल्या आपल्याला ? , का इतके तडफडलो आपण ? विचारांच्या नादात ऑफिस कधी आलं ते कळलं देखील नाही . गाडी पार्क करत असतानाच , तिला विहानचा फोन आला , “शलाका खालीच थांब ,आपल्याला मिटिंगला जायचंय , !.. “आणि तिच्याशी बोलत असतानाच तो समोरून उड्या मारत आला .
“अरे SSS इथेच होतास ना तू ? मग फोन कशाला केलास, कमाल आहे .आणि उडया काय मारतोयस सिनिअर आहेस तू मला , कमॉन behave yourself !.. ”
“ मग काय झालं ? तु दिसल्याच्या excitement मध्ये फोन केला मी !..” विहान तिला उल्हासाने म्हणाला आणि तिला हसू आलं,
“तू म्हणजे ना विहान मेषपात्र च आहेस एक “
“ते काय असतं?” , केसांची स्टाईल तिच्या गाडीच्या आरशात बघून नीट करत त्याने विचारलं .
“ मेषपात्र म्हणजे सॅम्पल, नमुना” ती म्हणाली, त्यासरशी तो हसला आणि शलाकाच्या डोक्यात काहीतरी क्लीक झालं. हे हसू कुठेतरी पाहिलं आहे मी. कुठे ? ? स्मृतीला जरा जोर देताना तिला धाडदिशी आठवलं कालचा ‘तो !’
...तिच्या हृदयाचे ठोके प्रचंड जलदगतीने वाढले. हा काय प्रकार आहे ? ती भेदरलेल्या चेहेऱ्याने विहानचं जसं जसं निरीक्षण करायला लागली , तसा तसा तिच्या अंगावरचा काटा सरसर वर जाऊन मस्तकापर्यत धडकला , हो तोच चेहेरा , तेच घारे डोळे , विहानलाही नियमित जीम ला जायची आवड आहे . लक्षात कसं आलं नाही आपल्या ?
ती चक्रावली .पण हा मग लहान कसा आपल्यापेक्षा ? आपसूकच त्याच्या हाताकडे तिचं लक्ष गेलं, जाडजूड चांदीचं कडं !..आपली शुद्ध हरपतीये की काय असं तिला वाटायला लागलं .
“काय गं ? अगं असं भूत पाहिल्यासारखं काय पाहतियेस माझ्याकडे? “
“ विहान, तू .. तुझ्या हातात,... हे कसं ?....कधीपासून?? “ कोरड्या पडलेल्या ओठांवरून जीभ फिरवत तीने कसबसं विचारलं.
“ कसं आणि कधीपासून म्हणजे? बावळट आहेस का? चोरून नाही आणलेलं काही मी, कमॉन , i can afford it …” तिच्या डोक्यावर टपली मारत विहान म्हणाला .
“तसं नव्हतं मला म्हणायचं ,खरं म्हणजे , तू , तुला मी काल , i mean .. … कसं सांगू तुला … ओह गॉड ! … please help me !.. “ ती असहाय्य पणे उद्गारली .
“शलाका ..काय होतंय बाळा तुला ? कॅन्सल करूयात का आजची मिटिंग ? “ विहानने तिला एकदम काळजीने विचारलं . अशा काळजी युक्त प्रेमळ उद्गारांची तिला सवय नव्हती . एकदम त्याच्या गळ्यात पडून खूप रडावं असं तिला वाटलं . त्याला गदागदा हलवावं , त्याच्या शर्टची कॉलर पकडून त्याला जाब विचारावा की का ? का? मीच का तळमळायचं ? तू कायमच कसा अनभिज्ञ राहू शकतोस ? प्रत्येक जन्मात ?.
पण खूप प्रयत्नपूर्वक तिने स्वतः:ला सावरलं . “नाही , मी ओके आहे आता ..चल निघुयात .ही मिटिंग कव्हर करून मला घरी जायचंय आज , आणि हो , मी या month मध्ये resign करीन कदाचित , अभिषेक चा मेसेज आला होता , मला USA ला बोलावतोय . चिकूला खूप miss करतोय तो . “ तिने मुद्दाम त्याच्याकडे रोखून बघितलं , त्याची प्रतिक्रिया बघायला .
“जा ना यार शलाका , एवढा मस्त चान्स आहे सोडू नकोस !.. “ तिच्या गाडीच्या आरशात आपली छबी न्याहाळत तो म्हणाला . “move on babe .. इकडे काय आहे या छपरी कंपनीत. सारखं पुढे पुढे जात रहावं , मम्मी नेहेमी म्हणते , एका जागी गुंतू नये कधी . “
“खरंच आहे तुझी मम्मी म्हणते ते ...एका जागी गुंतु नये कधी .फार महागात पडतं ते , कधी कधी अख्खा एक जन्म … “ मनाशी एक निश्चय करून तिने अभिषेक ला मेसेज टाईप करायला सुरूवात केली . “मी येतेय .. “

समाप्त !