तुझ्याविना

तुझ्याविना
ओसाड पडला पाराचा ओटा,
देव एकटा भयाण स्थिरतो.
भिरभिर घिरट्या मारुनी पक्षी,
चाळीभोवती विरक्त फिरतो.

मचान ते झाडावरचे खाली,
कळप मृगांचा का नाही शिरतो?
उभ्या पिकांना बहरच कसला?
गावच जेव्हां जंगलाशी मिळतो.

उजाड झालेत तंबु ही सारे,
तुझ्याविना पलायन का करतो?
खुणा तुझ्या आठवणींच्या उरल्या,
मार्ग अशाश्वत स्थलांतर उरतो.

आठवणींचा नुसता पडतो पाऊस,
जेंव्हा कधी मी तुला स्मरतो.
गाव होतो मग चिंब ओला,
माझ्यातला मी माझ्यातच विरतो.

©गजानन बाठे