नाचे नागीन गली गली

सर्वांना धन्यवाद

इथे या लोकांनी बालपण ते तरुणपण या काळात वयाला साजेशी रुपे कशी बदलली हा प्रश्न आपण सोडून देऊ>>म्हणजे काय >> ते इच्छाधारी नाग आहेत, खरी लहान मुले नव्हे. त्यांचे वय वाढेल तसे घेतलेले रूप वाढते वय दर्शवते का? या प्रश्नाचे ठोस उत्तर मिळत नाही. इच्छाधारी लोर नुसार असे व्हायला नको आहे.

आता साप नाग डिप्लोयमेंट चालूच आहे तर दूध का कर्ज हा पुढचा पिक्चर आलाच पाहिजे!!! >> मी यानंतर जलजला किंवा हिरवं कुंकू प्लॅन करत होतो. करतो दूध का कर्जवर विचार

शिनमाची हिरो मिनाक्षी आहे नितीश नाही हे पन लिहायच होत ना वर >> अगं तिचं नाव क्रेडीट्समध्ये त्याच्याआधी येतं हे लिहिलंय ना! अर्थात ती लीड प्रोटॅगोनिस्ट आहे.
आणि स्पॉइलर्स आर ओके. तू जे गाणं/नाच म्हणते आहेस, ते रेखाला फाईट द्यायला नसणार, कारण हा सिनेमा शेषनागच्या आधीचा आहे. रेखाने याला फाईट द्यायला तसा नाच केला असेल

हे सही आहे! जुन्या हिंदी गाण्यात नायक बिनदिक्कतपणे नायिकेला तुझे खुदाने मेरे लिए बनाया है म्हणतो तसे काहीतरी >> फा

६) जर हिरो/हिरवीणवर एकतर्फा प्रेम करणारे कॅरेक्टर आणले असेल तर हिरो/हिरवीण बिछडलेले असू शकत नाहीत, त्यांना एकत्र आणावे लागते

६.१) श्रीदेवीचा नागीन डान्स स्क्रीनवर लावून तुम्ही नागीन डान्स केलात म्हणून तुम्ही इच्छाधारी होत नाही

परदेसने या साईडप्लॉटवरून प्रेरणा घेतली याच्यावर पुढचा शॉट शिक्कामोर्तब करतो. रुप तीन वर्षाची असताना तिची आई देवाघरी जाते. तिचे संपूर्ण आयुष्य तिने अमेरिकेत काढलेले असते. तरी दिलीपला तिला एका दिवसात घुंघटवाली बहू बनवायची असते. तिचे लग्न कमल उर्फ नागेशशी लावून देण्याच्या इराद्याने तो अमेरिकेतून आलेला असतो. श्री.ला. आपली संमती कळवतात, नागेशला ती पसंत आहे की नाही याच्याशी कोणाला घेणेदेणे नसते. नागेश याबाबतीत काहीच करू शकत नसल्याने दुर्मुखतो ज्याचा अर्थ आशालता "बघा कसा लाजतो गुलाम" असा काढते. इकडे युनुस परवेझचा कॉमेडी ट्रॅक आपल्या दुर्दैवाने संपलेला नसतो. तो आखाड्यात कुस्ती खेळत असताना मीनाक्षी इकडे तिकडे प्रकट होऊन त्याला घाबरवते आणि प्रेक्षकांना होत असलेल्या मनस्तापावर खदाखदा हसते. हा सिनेमा तसा सहन करण्यासारखा आहे पण याचे एडिटिंग विशेष गचाळ आहे. आता तिचा लिपटण्याचा प्रसंग आणि हा प्रसंग एकत्र जोडता आला असता. पण एडिटर लिंकच लागू देत नाही. एक मुद्दा सलग कव्हर होईल तर शपथ!

इथे साहिला नितीश (नाग) ला घेऊन वरच्या मजल्यावरच्या खोलीत घेऊन जाते. जर हम आपके कौन हैं मध्ये ती भयंकर दिसली असा तुमचा समज आहे तर या सिनेमासाठी अजून तुमची तयारी झालेली नाही. ती नागेशला सांगते की मला हिंदुस्तानी संगीत, कपडे आणि संस्कृती फारच आवडायला लागली आहे (एका दिवसात). तर मला तुला काहीतरी दाखवायचे आहे. संस्कारी नागेशचे लगेच तोंड वाकडे होते. पण ती जे दाखवते ते बघून तोच काय अगदी अनुभवी प्रेक्षकही चाट पडतो. टीव्ही ऑन केला जातो. त्यावर नगीनाची व्हिडिओ कॅसेट लावली जाते. श्रीदेवीचा नागीन डान्स चाललेला असतो. त्यावर साहिला आपला नागीन डान्स दाखवू लागते. हा सीन विशेष कहर आहे - इथे बघू शकता. पुंगीच्या आवाजावर नागेश डोलायला लागतो आणि नागरुपात येतो. साहिला आपल्या नाचात मग्न असल्याने तिला तो रुप बदलताना दिसत नाही. पण लक्ष जाताच सोफ्यावर नाग बसला आहे हे तिला दिसते आणि तिची जाम टरकते. खाली श्री.ला. गॅरिबाल्डी नावाचे पुस्तक वाचत बसलेले असतात. पोटेन्शिअल सूनबाईंची किंचाळी ऐकून ते धावत धावत येतात. ती त्यांना आत साप असल्याचे सांगते. खोलीत बघतात तर कोणी नसते. मग नितीश भारद्वाज (नाग) साळसूदपणे येऊन सारवासारव करतो. तिला म्हणतो की "ये इंडिया हैं, यहां बहुत नाग रहता हैं. लगता हैं वो बीन का आवाज सुन के आ गया होगा". साहिला थेट पुंगीचे म्युझिक परत कधीही न ऐकण्याची प्रतिज्ञ करते. नागेशची डोकेदुखीपासून सुटका झाली.

६.२) अतर्क्य कथानक परवडले पण नीरस गाणी नकोत.

स.अ. अजूनही त्या इच्छाधारी जोड्याला (पक्षी: कपल, बूट नव्हे) शोधत असतो. त्यासाठी तो शब्दशः अख्खं जंगल खोदायला घेतो, कोणते जंगल हा प्रश्न गौण आहे. तिकडे मीनाक्षी आपल्या नागेशच्या आठवणीने तळमळत असते. असे तळमळणे मळमळण्यासारखेच असते. त्यामुळे ते गाण्यावाटे बाहेर काढणे फार आवश्यक असते. त्यात तिला खिडकीतून बाहेर एक दुलहन की डोली चाललेली दिसते. लगेच गाणे सुरु होते - मितवा रे ओ मितवा, कैसे दिन बीतें कोई जतन बता जा. गाणे ठेवणीतले असले तरी साधना सरगम ताई बर्‍या गायल्यात. मीनाक्षीला श्रीदेवीचा नागीन ड्रेस (डिट्टो कॉपी) दिला आहे. ती यात दिसतेही सुंदर. म्हटले तर सिनेमाचा हा भाग फारच सुसह्य आहे. पण ही सुसह्यता एकच मिनिट टिकते. मग नितीश भारद्वाज आपल्या घरातून अचानक बासरी वाजवायला लागतो आणि नितीन मुकेश रडायला लागतो. सुदैवाने त्याला गायला दोनच ओळी दिल्या आहेत. यात वाईट गोष्ट अशी आहे की हे इतके जनरिक आहे की यावर काहीही टिप्पणी करण्यासारखी नाही. सिनेमाच्या अतर्क्यपणाला गालबोट लावून जाते हे गाणे! नाही म्हणायला एक गोष्ट खटकते. हे गाणे मीनाक्षी काळ्या पर्वतावर जाऊन गाते. म्हणजे तिलाही काळ्या पर्वताचा पत्ता माहित आहे. तरीही चौदा-पंधरा वर्षांत एकदाही दोघे एकाच वेळी काळ्या पर्वतावर जात नाहीत. प्रेक्षकांच्या राहुकालात अजून ऐंशी मिनिटे बाकी असल्याने तसे घडत नाही आणि सिनेमा चालूच राहतो.

६.३) बिछडे साथी ज्यादा दिन बिछडे नही रह सकते

इथे साहिलाताईंचे आपल्याला घाबरवण्याचे काम इमानेइतबारे चालू आहे. नितीश विचारमग्न बसलेला असताना ती त्याला मागून येऊन बिलगते. मँजेंटा रंगाच्या तंग मॅक्सी टॉपवर तिने लाल रंगाची पश्मिना शाल खांद्यावरून ओढली आहे. त्या मॅक्सी टॉपला खाली लाल झुळझुळीत कापडाचे पॅचिंग आहे. कानात दीड इंची त्रिकोणी आकाराचे आभूषण घातले आहे. हातात लाल ग्लोव्हज् घालून दोन्ही हातांच्या तर्जनी आणि अनामिकेत अंगठ्या घातल्या आहेत. आता नितीश मीनाक्षीला सोडून हिला कन्सिडर तरी करेल का? मान्य आहे की यांची जोडी जुळवायची नाही आहे पण त्यासाठी हिला असे विचित्र कपडे घालायला लावायची गरज नव्हती (जर हा तिचा स्वतःचा फॅशन चॉईस असेल तर माझी तिच्या मेकअप आर्टिस्ट आणि कॉश्चुम डिझाईनरकरिता पूर्ण सहानुभूति!). तिच्या मेकअप आणि हेअर स्टाईल्स विषयी न बोलणेच इष्ट!

असो, तिला जायचे असते शॉपिंगला. नितीश म्हणतो मग जा, मी कशाला पाहिजे. त्यावर ती आशालताकरवी त्याला इमोशनल ब्लॅकमेल करते. तोही नाईलाजाने तिच्यासोबत जायला तयार होतो. कट टू "अपना बाजार शॉपिंग सेंटर" नामक कळकट इमारत. नितीश आणि साहिलाची खरेदी झालेली असते आणि ते दोघे इमारतीतून बाहेर पडतात. काही कारणाने मीनाक्षी साध्वीच्या वेषात तिथेच आलेली असते. ती तत्क्षणी नितीशला ओळखते. साहिला सोबत शॉपिंगची सत्त्वपरीक्षा दिल्यामुळे त्याचे लक्ष मीनाक्षीकडे जात नाही. तो आपल्याच तंद्रीत अँबॅसेडॉरमध्ये बसून साहिलासोबत घराच्या दिशेने जाऊ लागतो. मीनाक्षी त्याच्यामागे धावायला लागते. दिग्दर्शकाच्या मते युनुस परवेझ-नागीण-घाबरणे जोकमध्ये अजूनही दम उरलेला असल्यामुळे त्याला गाडीपाशी बर्फाचा गोळा खात उभे केले आहे. मीनाक्षीला आपल्या (प्रत्यक्षात गाडीच्या) दिशेने धावताना बघून तोही धावत सुटतो.

आता पाठलाग सुरू होतो. गाडी पुढे, मध्ये युनुस परवेझ आणि सर्वात मागे मीनाक्षी. युनुस परवेझ जीवाच्या आकांताने धावत सुटतो आणि नितीशला ओव्हरटेक करून पुढे निघून जातो. कॅमेरा अँगल्सनुसार हे नितीशला निश्चित दिसले पाहिजे. तरीही तो निर्विकारपणे गाडी चालवतच राहतो. मीनाक्षी मात्र काही तेवढ्या जोशात धावत नाही. तिच्या हाकाही बेंबीच्या देठापासून मारलेल्या नसतात. त्यामुळे नागेशला त्या हाकाही ऐकू येत नाहीत. शेवटी ती "मैं तो थक गई भाईशा" करून जमिनीवर लोळण घेते. गाडी दृष्टीआड जाते. भारतीय जनतेचा जन्मसिद्ध हक्क, अर्थात बघेगिरी करायला पाच-सहा लोक गोळा होतात. ती त्यांना गाडीचा पाठलाग करायची विनंती करते. ते म्हणतात का करायचा आम्ही पाठलाग? ती म्हणते "मेरे नागेश उस गाडी में हैं". बघे - अरे पर वो गाडी तो देवगड के सेठ गिरिधारीलाल के साहबजादे की हैं. यातून दोन गोष्टी स्पष्ट होतात - १) श्रीराम लागूंचे सिनेमातले नाव गिरिधारीलाल आहे. २) मोहिनीला नागेशचा पत्ता समजला आहे.

पायस - "लिटरली पोपट केला" वर एकदम ग्रेट माइण्ड्स! >> हायला! खरंच ग्रेमा क्लायमॅक्सबद्दलच्या टिप्पणीशी सहमत. क्लायमॅक्समध्ये इतके प्राणी आणि रुपे बदलली जातात इच्छाधारी स.अ. आणि सत्येन कप्पू तर नाहीत ना असा प्रश्न पडावा.

नदीत फेकली म्हणजे ती कोठेतरी बाहेर येणार हा नियम पाळला आहे का इथे? >> फेकताना दाखवली नाही आहे. त्यामुळे हा नियम लागू होणार नाही ना? बाकी सुहास जोशी ज्या पद्धतीने रडते ते बघता तिने पुढच्या वर्षीच्या तुम मेरे हो ची प्रॅक्टिस केली असावी - तुम मेरे हो मधले रुदन

बाकी नागावरच्या पिक्चर मधल्या लोकांच्या घरात अनावश्यक "नाग आर्ट्/मोटिफ" असतात हे ही एक ह्युरिस्टिक अ‍ॅड करायला हवे >> तुझ्या नियमावलीच्या धाग्याप्रमाणे अशा ह्युरिस्टिक्सचा धागा काढला पाहिजे.

त्याने ebay वगैरे वर ती विकली असती आणि याला मिळाली असती तर हा जास्तच पॉवरफुल झाला असता. >> इथेही ग्रेमा! शेषनागमध्ये अघोरीने आपले पोटेन्शिअल कसे वाया घालवले आहे हे कळून अजूनच हळहळ वाटते. माझ्यामते अघोरी वगळता नाग हातात पकडून तो इच्छाधारी आहे की नाही हे सांगता येणारा दुसरा तांत्रिक बॉलिवूडमध्ये झाला नाही.

७) हिरो-हिरोईन एकत्र आले की गाण्यातून पुढच्या कथानकाचा सेटअप न केल्यास कथानकाचे स्ट्रक्चर सबऑप्टिमल बनते. मग एखादा कॉमेडी सीन घुसडून तो सेटअप करून घ्यावा लागतो.

७.१) वॉचमनचे काम रात्रीचा पहारा देणे नसून, रात्रभर तंबाखू चघळणे आहे

श्रीराम लागूंचे गिरिधारीलाल नाव ऐकून प्रेक्षक काहीसा विचारत पडलेला असतो. कृष्णाचा मोटिफ सिनेमात पाळायचा हे मान्य केले तरी डॉक्टर अख्खा पर्वत कसा बरे उचलत असतील? पण बंगल्याच्या पाटीवर गिरिधारीलालच्या ऐवजी "सेठ गिरधारीलाल" लिहिलेले दिसते. संस्कृतमध्ये गिर् हा रेफान्त स्त्रीलिंगी शब्द आहे ज्याचा अर्थ होतो वाणी. डॉक्टर लागूंना गिरधारीलाल हे नामाभिधान अगदीच सयुक्तिक आहे. म्हणजे पाटी रंगवताना केल्या गेलेल्या शुद्धलेखनाच्या चुकीचाही लेखकाने कसा खुबीने वापर करून घेतला आहे. त्यांचे आडनाव महत्त्वाचे नसल्याने ते गाळण्याचे शहाणपण पाटी रंगवणार्‍याने दाखवले आहे.

रामप्रसाद चौबे म्हणून बंगल्याचा वॉचमन असतो. रात्रीची वेळ असते आणि हा तंबाखू मळत बसलेला असतो. अशावेळी अवचित मीनाक्षी साध्वीच्या वेषात त्याच्यासमोर अवतरते. ती म्हणते छोटे सरकारना बोलव, ते मला ओळखतात. पण चौबेच्या मते छोटे सरकारचे कॅरेक्टर स्वच्छ असल्याने, ही मुद्दामून काहीतरी किटाळ आणण्याकरता आली आहे असा त्याचा समज होतो. तो तिला धक्के देऊन हाकलून लावतो. मीनाक्षी ऑलमोस्ट चिडचिड नागीण अवस्थेत जाते. पण वेळीच राग आवरून ती नागरुप घेते आणि बंगल्यात प्रवेश करते. चौबे तंबाखू मळण्यात मग्न असल्याने त्याला समोरची मुलगी नागीण बनली आहे हे दिसत नाही. ती गायब झाली हे लक्षात आल्यावर तो "गेली उडत" म्हणून परत मन लावून तंबाखू मळत बसतो.

इकडे मीनाक्षी सहजरित्या बंगल्यातल्या खोल्यांची चाचणी करू लागते. साध्वीच्या वेषातली मीनाक्षी आता रजपूत स्त्रीच्या वेषात असते. उगाच जंप स्केअर काढण्यासाठी झुंबर हलताना दाखवून त्याच्या आवाजाने आपल्याला दचकवण्याचा प्रयत्न केला आहे. जर झुंबराचा सपोर्ट इतका तकलादू आहे की मोठमोठ्याने आवाज येतो तर संपूर्ण सिनेमात ते कोणाच्या तरी डोक्यात पडत का नाही? अशी शंका जर तुमच्या मनाला चाटून गेली असेल तर फार विचार करू नका, हे सगळे आधीच डोक्यावर पडलेले आहेत अजून झुंबर पडून काय मोठा फरक घडून येणार आहे? असो, नागेशचे स्वच्छ कॅरेक्टर दाखवण्याकरिता त्याला आणि साहिलाला वेगवेगळ्या बेडरूम्समध्ये झोपलेले दाखवले आहे. हवी ती बेडरूम सापडताच मीनाक्षी आत शिरते आणि त्याला उठवते. आपली बिछडी हुई नागीण इतक्या वर्षांनंतर भेटल्याने नागेश फारच एक्साईट होतो. इथे शैलीत बदल म्हणून लगेच फेडआऊट शॉट मारण्याऐवजी दहा सेकंद त्यांना मनसोक्त मिठी मारू दिली आहे. मग फेडआऊट आणि स्वप्नात गाणे सुरू

७.२) अतर्क्यपणाच्या मिरच्या जास्त पडल्या असतील तर वरून बर्‍या गाण्याचे तेल टाकणे इष्टप्राय

आधुनिकतेची कास धरलेले नाग-नागीण असल्याने ते स्वप्नातही नाचायला देवगडमधल्या कुठल्याशा बागेत जातात. नागेशने फॉर्मल शर्ट पँट घातला आहे. व्यवस्थित इन केलेला शर्ट, कंबरेला बेल्ट आणि पायात कडक बूट बघता याने जरा भांग पाडला असता तर नक्की "आज इंटरव्ह्यू का?" अशी विचारणा झाली असती. मीनाक्षीने पंजाबी ड्रेस घातला आहे. हा ड्रेस सिनेमातले इतर कपडे बघता फारच सेन्सिबल म्हणावा लागतो. त्यामुळे काहीतरी चुकतंय अशी भावना उगाचच प्रेक्षकाच्या मनात पिंगा घालू लागते. मोजून चाळीस सेकंदात दोघे ट्रेडिशनल वेअरमध्ये स्वप्नांमध्ये आढळणार्‍या लोकेशनला जातात अँड ऑर्डर इज रिस्टोअर्ड.

मीनाक्षीने खरंच नागीणींचा अभ्यास करायला हवा होता. तिने नृत्यात फक्त मान आणि डोळे यांच्या हालचालींवर भर दिला आहे. आता हा एकापेक्षा एकचा मंच असता तर तो "डान्स हा इथून ते इथपर्यंत असतो" म्हणून खपून गेले असते. पण ते तसे नसल्याने पंचाईत होते. इंस्ट्रुमेंटल पीस संपून गाण्याचे बोल सुरू होतात - तुम क्या आये दुनिया बदल गयी. नितीशला आपल्याला या गाण्यासाठी प्लेबॅक उदित नारायण देत आहे हे ठाऊक असावे. कारण उदितजी गाताना जसे हातवारे करतात तसेच तो नाचताना करतो. उर्वरित गाण्यात ते एकाआड एक ट्रॅडिशनल आणि मॉडर्न असे कपडे बदलत राहतात. हा सिनेमा राजस्थानमध्ये घडत असल्याचा पुरावाही आपल्याला मिळतो कारण मध्येच ते दोघे उंटावर बसलेले दाखवले आहेत. स्वप्ने बघायला पैसे पडत नसल्याने मध्येच ताजमहल समोर दीपमाळा उभारून तिथेही ते नाचून घेतात. हा अपवाद वगळता सेट डिझाईनरने आपले काम चोख बजावले आहे. कृष्ण/विष्णु मोटिफवरून आणि स.अ.च्या हवेलीत जिकडे तिकडे नागांचे डिझाईन आहे वरून कितीही विनोद केले तरी या गाण्यात तरी कमळांचा बर्‍याचदा कल्पकतेने उपयोग केला आहे. एखाद ठिकाणी ते बटबटीत वाटू शकते पण ओव्हरऑल हा सिनेमातला आणखी एक सुसह्य स्पॉट आहे. नितीन मुकेशच्या रडक्या आवाजापेक्षा उदित नारायणचा आवाज असल्याचाही फायदा मिळतो हे नाकारता येत नाही.

७.३) रेडिओतले आवाज आणि प्रत्यक्ष आयुष्यातले आवाज यांच्यात फरक करता येत नाही

स्वप्नरंजन संपून ते दोघे परत भूतलावर येतात. दोघे इतकावेळ आलिंगन स्टेजमध्येच अडकलेले पाहून काहीशी निराशा होते. किमान फेडआऊट नंतर दोघांना बेडवर एकमेकांशेजारी दाखवता आले असते. असो, दोघेही इतकी वर्षे एकमेकांशिवाय तडपले असल्याची कबूली देतात. मीनाक्षी म्हणते की चल आपण पळून जाऊ. नितीश म्हणतो की हे शक्य नाही, मी आशालताला वचन दिले आहे. सगळी परिस्थिती कळल्यावर मीनाक्षी म्हणते ओके, पण मीसुद्धा तुझ्यासोबतच राहणार. हे सर्व चालू असताना साहिलाला जाग आलेली असते. तिला कमल उर्फ नागेशच्या बेडरूममधून मुलीचा आवाज ऐकून आश्चर्य वाटते. लगेच ती धाडधाड करून दार ठोठावायला लागते. या दणादणीने सगळे घर जागे होते. श्री.ला. येऊन तिला विचारतात काय झाले? ती म्हणते याच्या बेडरूममध्ये कोणीतरी मुलगी आहे.

कमल येऊन दार उघडतो आणि त्याच्या खोलीत कोणी मुलगी नसते. तो म्हणतो की मी रेडिओ ऐकत होतो, त्याचा आवाज असेल. साहिला फारच संशयी असल्याचे तिला सुनावून श्री.ला. आपल्या खोलीत परत जातात. तरीही ती स्वतः खोलीचा कानाकोपरा शोधते. इथे कौतुकास्पद गोष्ट अशी की त्याच्या बिछान्याजवळ एक ट्रान्झिस्टर दाखवला आहे. तिचे समाधान झाल्याने ती जायला निघणार इतक्यात तिला चादरीखाली काहीतरी वळवळताना दिसते. कुतुहलाने ती चादर उचलते तर तिच्या खाली नाग असतो. ती "साप साप" करून किंचाळते तर लगेच श्रीराम लागू हातात बंदूक घेऊन येतात. असे घडणार हे अंतर्ज्ञान त्यांना असल्याचा किती फायदा होतो बघा. इथे मीनाक्षी (नागीण) खिडकीतून निसटू बघत असते. लागू तिच्यावर गोळी झाडणार एवढ्यात नितीश त्यांचा नेम चुकवतो आणि खोलीतला बल्ब फुटतो. "साप को मारना पाप होता है" असा अनुप्रास जुळवून तो तात्पुरते त्यांचे समाधान करतो. पण आता मीनाक्षी लवकरच घरात इतर कोणत्यातरी रुपात प्रवेश करणार हे निश्चित होते. इथे शेषनागमध्ये जितेंद्र ऋषी कपूरच्या घरात कसा घुसतो याची प्रेरणा कुठून आली हे स्पष्ट होते.

७.४) हिरो-हिरवीणचे आयुष्य सुखकर चाललेले असले तर ताबडतोब व्हिलनने त्यांच्या आयुष्यात एंट्री घेणे अनिवार्य आहे

युनुस परवेझच्या जोकमध्ये अजूनही जीव शिल्लक असल्याचा दिग्दर्शकाचा समज असल्याने आपल्याला त्याला आणखी दोन मिनिटे झेलावे लागणार आहे. दवाखान्याचा शॉट, दिनेश हिंगू डॉक्टर दाखवला आहे. चरस खाल्ल्याने नपुंसक झालेला कोणीतरी पेशंट तो तपासत असतो. या तीस सेकंदांच्या लाँगशॉटविषयी खरंच काहीही बोलण्यासारखे नाही. दिनेश हिंगू वेंधळा आहे हे सिद्ध करणे हा या शॉटमागचा उद्देश आहे. युनुसचे नाव छेडा पहिलवान असल्याचेही आपल्याला या सीनमध्ये समजते (कारण तो पोरींची छेड काढतो, गेट इट?). तो दिनेशकडून उपचार करून घ्यायला आलेला असतो. थोडे न-विनोदी, बंडल संवाद झाल्यानंतर दिनेश स्टेथोस्कोपने त्याला तपासत असतो. युनुसला तो स्टेथोस्कोपही नाग वाटतो आणि तो धावत सुटतो. बाहेरची एक बाई त्याला मीनाक्षी वाटते आणि तो परत धावत दवाखान्यात जातो. इथे एक कळत नाही - स्टेथोस्कोप नाग वाटला, ओके. बाईच्या जागी मीनाक्षी दिसली, ओके. पण त्याला दिसते की मीनाक्षीने आपल्याला डोळा मारला. म्हणजे काय त्या बाईनेही त्याला डोळा मारला?

असो मुख्य मुद्दा यानंतर स्पष्ट होतो. युनुसची ही अवस्था त्याच्या पंटरला बघवत नाही. आपल्या उस्तादसाठी अजून काय करता येईल या विचारात तो असताना एकजण येऊन सांगतो की अरे याची मदत कोणी डॉक्टर करू शकत नाही. यासाठी तर एखादा तांत्रिकच हवा. आता इथे तांत्रिक कोण मिळणार? तर इथून चाळीस कोसांवर, पीपली गावात तांत्रिक नरसिंगदेव यांचे निवासस्थान असल्याचे कळते. आमिर खानने पुढच्या वर्षी आलेल्या तुम मेरे होमध्ये तांत्रिकाचा रोल केलेला असला; तरी या पीपलीचा आणि त्याच्या पीपली लाईव्हचा काही संबंध नाही, चिंता नसावी. महत्त्वाची गोष्ट अशी की आता नितीश (नाग) - मीनाक्षी आणि स.अ. यांची थेट टक्कर होण्याची संधी निर्माण झाली आहे.

८) तांत्रिक आणि विद्यार्थी यांच्यात एक महत्त्वाचे साम्य असते. एलेव्हन्थ अवरशिवाय त्यांच्या कामाला सुरुवात होत नाही.

८.१) भाभूच्या चेहर्‍यावरही भाव दिसतील - सोचा न था

स.अ. च्या हवेलीत काय चालले आहे बघूया. पंधरा वर्षे पूर्ण होत आलेली असल्याने त्याचा अंगठा परत सडायला लागला आहे. इतक्या वर्षात स.अ. ला भरघोस दाढीही आलेली आहे. अचानक तो स्वप्नातून जागा होतो आणि आपल्याला कळते की तो स्वप्न पाहत होता. पण इथे हलगर्जीपणा झालेला आहे. त्याच्या अंगठ्याला केलेला प्रोस्थेटिक मेकअप नीट स्वच्छ न केल्याने त्याची काही पुटं दिसत राहतात. याचा आवाज ऐकून नितीश (मानव) आणि मिसेस नरसिंगदेव धावत येतात. तीन वर्षांनंतर आलेल्या बेटाने अरुणा इराणीला म्हातारी दाखवायची प्रेरणा मिसेस नरसिंगदेवकडून घेतली असावी कारण तसाच एक पांढरा पट्टा मारून तिचे वय वाढलेले दाखवले आहे. स.अ. त्यांना सांगतो की आता फक्त दहा दिवस उरले आहेत. त्याला जर दहा दिवसात नागमणी मिळाला नाही तर तो शापाने मरेल.

तेवढ्यात तिथे युनुस परवेझला आणले जाते. आधी स.अ. त्याच्यावर उपचार करायला नाकार देतो. पण जेव्हा त्याला युनुसने मुलीला नागीण बनताना पाहिले आहे हे कळते तेव्हा तो या प्रकरणात रस घेतो. त्याला कळते की युनुसच्या गावात, रामनगरमध्ये ही तरुणी राहते. आता नागेश राहतो देवगडमध्ये. मीनाक्षी राहते रामनगरमध्ये. स.अ. राहतो पीपलीमध्ये. पण हे तीन एकमेकांच्या उत्तर-दक्षिण-पूर्व-पश्चिम नक्की कुठे आहेत हे काही केल्या कळत नाही. मूळात देवगडमधून नागेश शॉपिंगसाठी रामनगरला का येतो हेसुद्धा कळत नाही. असो, इकडे मीनाक्षी आपला नवरा सापडल्याने आनंदात असते. ती जाऊन ही बातमी भाभू आणि पेंटलला सांगते. आनंदाने मीनाक्षी बिलगल्यानंतर भाभूचा चेहरा पहावा - कधी नव्हे ते भाभूच्या चेहर्‍यावर कोणते तरी भाव दिसले आहेत, तेही (आमच्या अंदाजे) नैसर्गिक! मीनाक्षी त्याला म्हणते की आता मला जायची परवानगी द्या. भाभू म्हणतो की हो जा की, पण मी तुला मुलीसारखं सांभाळलं तर मला तुझी "बिदाई" वाजतगाजत करू देत. तिचा चेहरा पडतो. ती म्हणते की तिच्या नवर्‍याचा नाईलाज आहे, तो यांना भेटायला आत्ता नाही येऊ शकत. थोडे इमोशनल संवाद मारून भाभू आणि पेंटल म्हणतात ठीक आहे, तसं तर तसं. यांचा समजूतदारपणा बघून मीनाक्षीला गहिवरून येते. तिला बघून हे दोघे गहिवरतात. या तिघांना बघून प्रेक्षकाला "फेक कँडिड" चे उगमस्थान समजते. उगाचच एक पांढरे कबूतर मीनाक्षीच्या हातात दिले आहे. ती "चिडिया उड गयी" अशा अर्थाचे रुपक मांडताना त्या कबूतराला जरा कुरवाळून उगाचच उडवून लावते. या शॉटचे बरेच रिटेक झाले असणार. कारण ते कबूतर मीनाक्षीवर भयंकर उचकलेले स्पष्ट दिसते. मग ती भाभू आणि पेंटलचा साश्रुनयनांनी निरोप घेते.

८.२) जबरदस्तीने सेटिंग लावणारी आई

इकडे देवगडमध्ये नितीश (नाग) विचारमग्न असतो. आशालता व्हीलचेअर ढकलत येते आणि म्हणते की साहिलाला इथे येऊन बरेच दिवस झाले. तू तिच्याशी धड बोलत नाहीस. असे का बरे? जर तिने हे संभाषण वरून ऐकत असलेल्या साहिलाचे कपडे बघितले असते तर हा प्रश्न विचारण्याची हिंमत केली नसती. नितीश तिला स्पष्ट सांगतो की आमचे संस्कार जुळत नाहीत. त्यावर ती सुनावते की तू तिला बदलण्याचा प्रयत्न केलास? इंटरेस्टिंगली इथे तू स्वतः बदलण्याचा प्रयत्न केलास का, हा प्रश्न ती सोयिस्कररित्या टाळते. त्यावर तो तिला म्हणतो की या जन्मात ती माझ्यासारखी होऊ शकत नाही. इथे अर्थातच तो इच्छाधारी फॅक्टरच्या संदर्भाने बोलत असावा. पण साहिलाला ही पार्श्वभूमि माहित नसल्याने ती म्हणते - चॅलेंज अ‍ॅक्सेप्टेड!

अलका याज्ञिक ताई गाऊ लागतात - जैसे भी तू मानेगा मना लूंगी सावरिया, ऐसे, वैसे, जैसे कहेगा तैसे. यातल्या प्रत्येक "ऐसे, वैसे, जैसे, तैसे" ला ती तिची कटी आणि नितंब उडवते. या पॉईंटला पुढचे गाणे न बघताही "बेटी तुमसे ना हो पाएगा" चा शिक्का मारता येऊ शकतो. बरं तिचे कपडेही तसेच भयाण अभारतीय आहेत. नितीश हे थट्टेवारी न्यायचा प्रयत्न करून वरच्या मजल्यावर जातो. हिला क्षणार्धात कपडे बदलून टेलिपोर्ट होता येत असल्याने हा बेत फसतो. बंजारन स्टाईल घागरा चोळी घालून ती पुढचे कडवे नाचू लागते. कहर म्हणजे यावर आशालता आणि घरातले नोकर मागून टाळ्या वाजवत आहेत. जर तुम्हाला असे वाटत असेल की ही अचाटपणाची परिसीमा आहे तर ना- *बार्नी मोड ऑन* - वेट फॉर इट -ही. नाही. *बार्नी मोड ऑफ*

तिसर्‍या कडव्यात बिचारा नितीश पुस्तक वाचत पडलेला असतो. तर साहिला कोठेवालीच्या वेषात येऊन त्याच्या मोगर्‍याच्या कळ्या उधळते. उर्वरित नाचात नितीशच्या चेहर्‍यावर "कुठल्या जन्माची पापे फेडतो आहे" हा प्रश्न दिसू शकतो. शेवटी ती त्याला तळमजल्यावरच्या कोणत्यातरी खोलीत घेऊन जाते. दाराच्या काचेतून दोघांच्या सावल्या दिसू शकतात. सावल्यांमध्ये जे सुचवले जाते ते पाहून आशालता भयंकर खुश होऊन खुदकन हसते. तर घरातले नोकर आनंदाने टाळ्या पिटतात.

८.३) दोघांत तिसरी अति करू लागली तर हिरोईनला ताबडतोब हिरोच्या घरात पाठवावे

इकडे युनुस स.अ.ला भाभूच्या घरी घेऊन येतो. त्याची अवस्था बघून स.अ. "देखने में हाथी और हाथ मारो तो चपाती" अशा शब्दांत त्याची निंदा करतो. मग तो भाभूकडे जातो. भाभू आणि पेंटल त्याचे स्वागत करतात. तो त्यांना पाणी मागतो. पेंटल पाणी घेऊन येणार इतक्यात तो म्हणतो की मी फक्त मुलीच्या हातून पाणी पितो. हे नॉर्मल असल्याने इतर काही प्रश्न विचारण्याऐवजी भाभू निर्विकारपणे म्हणतो की घरात मुलगी नाही. स.अ.ने दरडावताच पेंटल सांगतो की माझी मानलेली बहीण होती पण ती आता इथे राहत नाही, आत्ता थोड्यावेळापूर्वीच घर सोडून गेली. भाभू सांगतो की चौदा-पंधरा बरस पहले, काले पर्बत के मेले में उसका पती गुम हुआ था वो अब मिल गया. स.अ. ला इतकी माहिती पुरेशी असते.

हा सावळा गोंधळ चाललेला असताना युनुसला पुन्हा एकदा फेफरे भरते आणि सगळीकडे त्याला नाग आणि मीनाक्षी दिसू लागतात. यावेळी त्याला हृदयविकाराचा झटका येतो आणि तो थेट तिरडीवर! जनरल जनता "तिरडीवर झोपलेला पैलवान कसा दिसतो" हे बघायला गोळा होते. मीनाक्षीही तिथे येते. तिचा आवाज ऐकून युनुस डोळे उघडतो आणि तिरडीसकट धावत सुटतो. इथे हा विनोदी प्रसंग म्हणून ज्यांना खपवला जात आहे त्या प्रेक्षकांवर मीनाक्षी मनसोक्त हसते.

आता रामनगरमधले सर्व प्लॉट पॉईंट निस्तरले असल्याने मीनाक्षी देवगडला जायला मोकळी असते. रामप्रसादची नजर चुकवून ती बंगल्यात घुसते आणि थेट आशालताचे पाय धरते. ती आश्रय आणि काम देण्याची विनंती करते. आधी नोकर, मग आशालता आणि शेवटी साहिला आणि श्रीराम लागू याला माईल्ड विरोध करतात. त्यांचा मुद्दा व्हॅलिड असतो. घरात आणखी नोकरांची गरज नाही. पण नितीश (नाग) "स्त्रियांची मदत करणे आपला धर्म आहे" असे अचाट तत्त्वज्ञान सांगायला लागतो आणि सगळे खांदे उडवतात. इथे सगळे नोकर हिला आपापल्या खोलीत राहू द्यायची तयारी दाखवतात. पण आशालता इतकी मूर्ख नसल्याने ती हिला धान्याच्या कोठारात राहायला जागा देते. मीनाक्षीही हिला आणि नितीश (नाग) ला धन्यवाद म्हणते. इथे नितीशचा चेहरा अगदी सहज वाचता येतो - येस्स, फायनली बे इज हिअर!