रंगगर्भ...!

सावळ त्याचा रंग घनासम ।
गोरी मी संगमरवरी ।
बाह्याकारी तो आकर्षक
मी साधीशी व्रजनारी ।।
त्याचे कुंतल काळे कुरळे
माझी लांब सरळ वेणी ।
कुंदकळ्या हास्यातुन माझ्या
त्याच्या मोत्यांच्या श्रेणी।
माझ्या डोळा भाव भाबडा
गहन डोह त्याच्या डोळा ।
मी चवथीची कोर, चंद्र तो
उधळी सोळा सर्व कळा ।
कदंब तो तर सदाहरितसा
मी जल यमुनेचे काळे ।
तो माझी ओढणी कुसुंबी
मी त्याचे अंबर पिवळे ।।
त्याचे माझे नाजुक नाते
निळे जांभळे मोरपिशी ।
रंगगर्भ श्रीरंग तसा तो
आणिक मी रंगार्त अशी ।।
मिटून डोळे मुक्त वाजवी
कृष्णसखा जेव्हा वंशी ।
विरघळते त्याच्यात पूर्ण मी
अलगद, नकळत अत्तरशी ।।

-चैतन्य