आतकवाद की परिभाषां

. . . . . काश्मीरच्या उरी सेक्टरमधे दहशतवाद्यांनी भारताच्या तथाकथित शस्त्रसज्जतेचं पितळ उघडं पाडलं. भारतातले जिनावादी पाकिस्तानधार्जिणे कोण ते बघण्यासाठी दिव्यचक्षूंची गरज नाही. गुजरातमधून आलेले, उलटं घड्याळ बांधणारे ढोकळीखाऊ पंतप्रधान नरेन्द्र दामोदरदास मोदी हे पाकिस्तानचे पंतप्रधान मियां नवाझ़ शरीफ ह्यांच्या मातोश्रींना दंडवत घालून आलेे. अरे, आख्ख्या जगात तुला हीच एक वयोवृद्धा सापडली काय ? आणखी भरीस भर म्हणून पठाणकोट हल्ल्यांनंतर भारताने काय बोध घेतला तर जवाहरलाल युनिव्हर्सिटीमधे "पाकिस्तान झिंदाबाद" च्या घोषणा दिल्या गेल्या आणि त्या देशद्रोह्यांचं "Freedom of Expression/Speech" च्या नावाखाली निर्लज्ज समर्थनही केलं गेलं. दिल्लीतल्या औरंगज़ेब रोडचं नाव बदलायचं तर गांधीवाद्यांनी पुरस्कृत केलेल्या सुंता करणा-या एका विशिष्ट जमातीच्या आगाऊ बेण्यांनी किती कांगावा केला तो आपण पाहिला आहेच. अशाच सर्व गोष्टींचा एकत्रित परिणाम म्हणजे पाकिस्तानच्या पंतप्रधानांचं आजचं संयुक्त राष्ट्रांच्या बैठकीतलं भाषण.
भारतात विकासाच्या नावाखाली जी आर्थिक विषमता वारेमाप वाढते आहे त्यामुळेही १२५ कोटी लोकसंख्येचं एकगठ्ठा मत पाकिस्तानच्या विरोधात जाऊ शकत नाही. उरी सेक्टरमधे तृतीयपंथी कोण ठरले तर ५व्या, ६व्या,७व्या वेतनआयोगाचे लाभार्थी आणि त्यांचे market equivalents. मलिदा हादडायचा तुम्ही आणि पाकिस्तानविरोधात भांडायचं ते शोषितांनी, व्वा रे व्वा ! व्यवस्था अशी नाही चालू शकत भाऊ ...