पद्मा आजींच्या गोष्टी ७ : अज्ञात गृहस्थ

खुपच छान अनुभव

मस्त मस्त..

वरचे सगळेच +१
मस्तय ! आज वाचून जास्तच आनंद झाला. माझा भगवंतावरचा विष्वास आणखी दृढ होत जातो अशाने

मस्त वाटलं वाचुन. असा अनुभव येतो कोणाकोणाला आयुष्यात एखाद वेळा. भाग्यवंतच ते !!

मस्त...एकदम छान वाटलं वाचून. मलाही असे एक-दोन अनुभव आले आहेत. एक आमच्या घरातल्या एका मुलीच्या लग्नाबद्दल असंच एका अनोळखी आजोबांनी पत्रिका बघून 'एक महिन्यात लग्न होईल, खूप चांगला नवरा मिळेल' असं सांगितलं. तेव्हा सगळ्यांना ते खोटं वाटलं कारण लग्न जरी ठरलं तरी महिन्याच्या आत होणं शक्य नाही, हॉल मिळत नाही, तयारीला किती वेळ लागतो. पण त्याच आठवडयात स्थळ आलं..भेटून पसंती झाली आणि मुलगा परदेशात जाणार असल्याने खरोखर महिन्याच्या आत लग्न झालं. आज सुखाने संसार करत आहेत, मोठा मुलगा, धाकटी मुलगी असं चौकोनी कुटुंब आहे.

अजून एक किस्सा- एका मैत्रिणीने ट्रेनमध्ये भेटलेल्या ज्योतिषी बाईंना पत्रिका दाखवून 'लग्न कधी होईल' विचारलं होतं. त्यांनी 'लग्नाला २ वर्षं तरी लागतील पण तू तुझ्या होणार्‍या सासरी अनेक वेळा जातेस, लव्ह मॅरेज होईल' असं सांगितलं होतं. तिला ते काहीही कळलं नाही तेव्हा. पण झालं असं की तिच्या एका मैत्रिणीचा मोठा भाऊ परगावी होता, तो काही काळाने परत आला. त्याच्याशी ओळख झाली आणि प्रेम जमलं. घरच्यांच्या परवानगीने लग्न झालं. ती होणार्‍या सासरी खूप आधीपासून जात होतीच. पण नवरा परगावी असल्याने त्याची त्यावेळी क्धी भेट झाली नव्हती.

वडिलांनी एक पान शेजारी मांडून ठेवले होते -- त्या माणसासाठी.>>> हे खूपच आवडले.+१

नंदिनी, तुमचा अनुभव पण आहे का माबोवर लिहिलेला...वाचायला आवडेल!

छान गोष्ट.. अनुभव मस्तच..
तुमचाही अनुभव छानच सनव...
पुलेशु..

गोष्ट छान..सांगण्याची हातोटीही मस्त..:)

अगदी अनोखा अनुभव आहे...
अगदी वेगळा...

छान वाटलं .. अगदी खरं सांगायचं तर माझा असल्या घटनांवर विश्वास बसत नाही, पण तूमच्या लेखनशैलीने हे किस्से अगदी सहज पटून जातात.

खुपच छान!

नेहमीप्रमाणे मस्त.
मला माहित आहे लग्नाच्या दिवशी वडिलांनी एक पान शेजारी मांडून ठेवले होते -- त्या माणसासाठी. हे छानच.

आवडली गोष्ट..छान लिहिताय तुम्ही साध्या सोप्या भाषेत त्यामुळे छान वाटत वाचयला

ह्या गोष्टी खूप छान आहेत! वाचायला मजा येते..अजून लिहित रहा

आमच्या आजोबांच्या वेळी घरची परिस्थिति खूपच कठीण असायची ... सहा मुले आणि आजोबांची फक्त भिक्षुकी अन शेती ,तीही खेडेगावात ....त्यामुळे उत्पन्न जेमेतेमच असायचे ...कित्येकदा नुसत्या भाताची पेज मिठाबरोबर खाऊन झोपावे लागायचे ...

आशा परिस्थिथीत एका संध्याकाळी एक पांथस्थ घरी आला... हिन्दी बोलत होता... मै ब्राह्मीन हू....... दूर काशी से आया हू .... आप भी ब्राह्मीन है ... खाना मिळेगा कया... मै सुबह चला जाएगा ... असे म्हणाला ....

नेमकी त्यादिवशी एकाच माणसाला पुरेल एवढेच तांदूळ घरात होते... आजीने त्याची पेज बनवून त्या पाहुण्याला दिली .... त्याने पेज खाल्ली व म्हणाला ...आज मै "तृप्त" हो गया ...व झोपला ...पण घरातील सर्वांना त्या रात्री उपास घडला ....

सकाळी कोणालाही जाग यायच्या आधी तो मनुष्य निघून गेला .....

काही दिवसांनी माझ्या धाकट्या काकांना निमसरकारी तर थोरल्या काकांना कस्टम्स मध्ये नोकरी लागली .... व हळूहळू दिवस पालटले....

त्या पांथस्था च्या रूपाने साक्षात काशी विश्वेश्वर घरी येवून जेवून गेला अशी आमच्या आजोबांची श्रद्धा ..... आजोबा १९८२ साली वारले त्यापूर्वी ३ वर्षे हट्टाने काशी ची तीर्थयात्रा करून आले!

मला सुध्दा अशी एक व्यक्ति भेटली हाेती, एका कंपनीत हाेते, शर्मा नाव हाेते खुप घाई असल्याने अर्धवट भविष्य सांगितले पुन्हा भेट झाली नाही

दैवी अनुभव आहे हा!
तुमच्या सहजसोप्या भाषेतल्या गोष्टी वाचायला आवडतात.

ही गोष्टही मस्तच!

सध्या मोबाईलवरच असल्याने हा माझा आपल्या धाग्यावरचा पहिलाच प्रतिसाद असला तरी जवळपास सर्वच वाचल्यात. वाचल्यात त्या सर्वच आवडल्यात.

अश्या गोष्टींवर माझा विश्वास बसत नाही आणि अविश्वासही दाखवत नाही. पण तरीही समोरच्याला पटावे अशी आपली शैली मस्तच.

मस्तं अनुभव. छान लिहिलंय.

मस्त!

आहे असाच एक अनुभव गाठीशी.. त्यावेळेस खूप गरज होती नोकरीची आणि अशाच एका ठिकाणी नोकरी शोधताना भेटलेल्या एका तरुणाने रेफ़रन्स दिला होता, "इथे जा .. या व्यक्तीला भेट" त्याने ज्या व्यक्तीच नाव सांगितलं होत ती व्यक्तीही शहराबाहेर होती, खर तर कुणाचा काहीच सबंध नव्हता तरीही त्याने सांगितलं होत, तिथे नोकरीही लागली अगदी अनपेक्षितपणे.. आजही त्याचे मनापासून आभार मानते.

छान अनुभव!