आधुनिक सीता - ३३

भाग ३२ - http://www.maayboli.com/node/54832

***************************************************

"सागर तसा मनाने वाईट नव्हता. पण थोडासा"

आणि फातिमा पुढे काही बोलण्यापूर्वी रफिक खोलीत आला. आणि फातिमा बोलायची थांबली.

"तू विसरलीस का ह्या खोलीत माईक बसवला आहे आणि इथे जे काही बोलले जाते ते मला सगळे ऐकू येते?" रफिकने फातिमाच्या जवळ जाऊन तिच्या दंडाला पकडले आणि क्रुद्ध आवाजात तो तिच्याबरोबर बोलू लागला. "खबरदार तू काही बोललीस तर. तुलासुद्धा सोडणार नाही मी."

"तुला ऐकू जाते हे मला माहित आहे. पण रफिक तूही हे विसरू नकोस, की तू मला काहीही करू शकत नाहीस. आणि सरीताला होय सरीतालाच सत्य कळणे महत्त्वाचे आहे. भीती वाटते का तुला तिची आणि इतरांची? हे जे काही झाले आहे आज त्याला तो जबाबदार आहेस आणि ह्या सर्व गोष्टींचा परिणाम माझ्या हॉस्पिटलची बदनामी होण्यात होतो आहे."

"तुझं हॉस्पिटल? मी तुझ्या पाठीशी उभा रहिलो नसतो तर तू डॉक्टर तरी झाली असतीस का?"

"तुझ्यामुळे मी डॉक्टर झाले हे सत्य मी कधीच विसरणार नाही आणि त्याबद्दल मी तुझे नेहमीच आभार मानले आहेत. पण म्हणून दर वेळी तुझी चुकीची प्रत्येक गोष्ट मी आणि आम्ही सर्वांनी का ऐकावी? तुझ्याबरोबर लग्न करून देताना माझ्या अब्बूंनी माझं शिक्षण थांबवलं. तुलाही कमी शिकलेली बायको नको होती आणि मलाही शिकण्याची इच्छा होती म्हणून तू मला पुढे शिकू दिलस डॉक्टर होऊ दिलस. आणि त्याबदल्यात माझ्या भावांनी त्यांचं हे हॉस्पिटल तुला चालवायला दिलं पण त्यांची अट तू विसरलास की मला कोणत्याही बंधनांशिवाय काम करता यावे. पण तू काय केलेस तुझ्या मनाविरुद्ध काहीही झाले की तू माझे काम करणे बंद करायचास. सरीता इथे आल्यापासून मला हॉस्पिटलमध्ये जायची बंदी केलीस तू. कारण काय तर माझ्याशिवाय घरातले इतर कोणीही तुझे ऐकत नव्हते. कोणालाही सरीता इथे राहायला नको होती. तिच्याऐवजी आपल्या देशातल्या इतर कोणत्याही मुलीशी तू लग्न करावेस असे त्यांचे म्हणणे तू ऐकले नाहीस. आणि आज तुझ्या त्याच हट्टामुळे आपलं आर्थिक नुकसान झालं आणि हॉस्पिटलचं नावही बदनाम झालय. आणि तुझ्यासाठी हे हॉस्पिटल फक्त पैसे कमवायचा एक मार्ग आहे, इतर मार्गांसारखा एक मार्ग. पण माझ्यासाठी ते माझं स्वप्न आहे म्हणून मी ह्याला माझं हॉस्पिटल म्हणते."

"लक्षात ठेव. मी तुला काम करू देतो आहे म्हणून तू काम करू शकते आहेस. मी तुला घराबाहेर पाठवायचेही बंद करू शकतो. त्यामुळे माझ्याशी वाद घालायचा नाही आणि कोणालाही काहीही सांगायचं नाही. आणि तुला मी हॉस्पिटलमध्ये काम करायला दिलं म्हणजे काय तू सोबतच्या डॉक्टरांबरोबर गप्पा मारत बसशील? तुला सागरबरोबर कामाशिवाय काहीही बोलायचं काय कारण? ह्या वागण्यासाठी तुला मी तलाकसुद्धा देऊ शकतो."

"हो रफिक तू मला तलाक देऊ शकतोस. पण मला माहित आहे की तू मला तलाक देणार नाहीस. कारण तसं केलस तर तुला माहित आहे मी फक्त तलाकशुदा म्हटली जाईन आणि तू तुला मात्र सरीताला इथे अडकवून ठेवल्याबद्दल तुला तुरुंगात जावं लागेल ना. आणि त्याहून जास्त म्हणजे तुझ्याविरुद्ध मी कारस्थान करते किंवा तुझ्या अनुपस्थितीत मी परपुरुषांशी बोलते असा आरोप करून तू मला शिक्षाही करवू शकतोस. पण मी तसं कधी वागलेले नाहीच आहे आणि हे मी पुराव्यानिशी सिद्ध करू शकते. कारण तू अनुपस्थित असलास तरी माझा भाऊ तिथे होताच. त्याच्या पुढ्यात मी सागरबरोबर बोलू शकते. त्यामुळे मी कुठेच अडकत नाही. अजूनही मला तलाक द्यायचा असेल तर चालेल मला."

"तू, तू तू मला धमकी देते आहेस का? तुला माहित नाही का मी काय काय करू शकतो?"

"मी धमकी देत नाही आहे फक्त तुला सत्य परिस्थितीची जाणीव करून देते आहे. आणि मला माहित आहे तू काय काय करू शकतोस. पण मला हेदेखील माहित आहे की तू काही करणार नाहीस. कारण त्यातच आपलं आपल्या व्यवसायचं हित आहे. हो ना?"

आणि फातिमाच्या ह्या शब्दांबरोबर खूप रागाने पण तरीही काही न बोलता रफिक गप्प बसला.

"तर सरीता, सागर मनाने वाईट नव्हता पण खूप साधा. रफिकबद्दल त्याला का माहित नाही पण विश्वास वाटत होता की जरी तू रफिकची मैत्रिण सुनीता हिच्यासारखी दिसत असलीस तरी तो त्याच्या खूप चांगल्या मित्राच्या बायकोकडे म्हणजे तुझ्याकडे वाकड्या नजरेने पाहणार नाही. अर्थात त्यासोबत त्याला भीतीही होतीच की लग्नापूर्वी रफिकने तुझा फोटो पाहिला असता तर भारतात येऊन रफिक तुला पळवून नेईल. त्यामुळे सागरने तुझा फोटो फक्त मला आणि माझ्या भावाला दाखवला होता. पण त्याने मी दिलेल्या इशार्‍याकडे दुर्लक्ष केलं तो तुला इथे घेऊन आला. आणि रफिकने तुला पाहाताक्षणी ठरवलं की तुला घरी घेऊन यायचं. मी त्याला खूप समजावलं त्याने असं करू नये. शिवाय रफिकची अम्मी आणि अब्बू ह्यांनीही त्याला खूप समजावलं पण रफिक कोणाचच ऐकायला तयार नव्हता. मी त्याला साथ दिली नसती तर माझ्या मदतीशिवाय त्याने तुला पळवलं असतं. मग म्हणून मी त्याला साथ द्यायचं ठरवलं. आणि सागर तुमची जाण्याची तिकीटे काढतो आहे हे समजल्यावर रफिकने लगेचच दुसर्‍या दिवशी तुम्हाला इथे बोलावून सागरला धमकी देऊन पळवून लावलं."

म्हणजे माझा अंदाज बरोबर होता. सागर निर्दोष होता. माझा सागर निर्दोष होता. आणि त्याला भारतात त्रास होऊ नये ह्यासाठी मी पाठवलेले पत्र हाही एक शहाणपणाचा निर्णय होता. मला इथे जरी त्रास होत असला तरी सागरला त्रास होऊ नये हा माझा विचारही योग्य होता.

आता फक्त प्रश्न होता माझा. माझं काय होणार. कोणी मला सोडवणार की रफिकच्याच इच्छेप्रमाणे माझं आयुष्य जाणार.

क्रमशः

पुढील भाग - http://www.maayboli.com/node/55743