बाणेर,बालेवाडी,पाषाण,औंध,वाकड,हिंजेवाडी भागातल्या शाळा.

केदार, आमच्या घराच्या सगळ्यात जवळ 'ऑर्किड' आहे ( साधारण एक किमी असेल ) पण मला एसी शाळेत नाही घालावेसे वाटत मुलाला ( बाकीच्या पण एसी आहेत का ? माहीत नाही. नसाव्यात असे धरुन चालले आहे. ) आणि फी हाईकचा मुद्दा आहेच. ती सोडली तर मग बाकी सगळ्या पाच-सहा किमीवर आहेत. आमच्या इथून त्याहून जवळ मलातरी दुसरी कुठली दिसत नाही. जवळ असेल तर माझं प्राधान्य त्यालाच असेल आणि त्याबाबतीत मी जरा disappointed आहे.

काल सर्च करताना डॅफोडिल इंटरनॅशनल स्कूल म्हणून एक दिसली बाणेरमध्ये. ती जवळ पडेल पण इंटरनॅशनल म्हणजे आयबी अभ्यासक्रम का ? त्यांची साईट under construction आहे. काही माहिती मिळाली नाही.

दुसरं ह्या नवीन शाळांमध्ये शिक्षकही नवीन, सतत बदलणारे असतात असं मला वाटलं म्हणून मी एसेस्स्सी चांगल्या शाळा विचारत आहे. एकदा अ‍ॅडमिशन घेतली की मग बदलण्याची वेळ येऊ नये म्हणून आधीच विचारत आहे.

शाळा मनासारखी मिळणे महत्वाचे. अभ्यासक्रम ICSE, CBSE, SSC काहीही असेल तरी मला चालेल. SSC ने बरेच बदल केले आहेत, आठवीपर्यंत परीक्षा नाही वगैरे. ते मला आवडले.

मनीष, लॉयला आमच्यापासून पाच किमी पेक्षा जास्त आहे. अ‍ॅडमिशन घेताना पाच किमीच्या आत राहणारीच मुले हवी असा नियम वाचला होता मी त्यांच्या साईटवर. शिवाय ती को-एड नाही.

संस्कृती २१ किमीवर आहे रे. ज्ञानप्रबिधिनी पण १२/१३ किमी. ब्लू रिज ९ किमी. इतके लांब पाठवण्याची माझी तयारी नाही कितीही चांगली शाळा असली तरी. खरंतर पाच किमी पण मला जास्तच वाटते पण दुसरा पर्यायच नाही म्हणून मनाची तयारी करत आहे

त्रिशंकू, मराठी मिडियम नको. अक्षरनंदनबद्दल ऐकून आहे.

सिंडी + १. सध्या विचार करतेय त्या शाळांना सुद्धा अर्ध्या-पाऊण तासाचा कम्युट आहेच. आम्ही दहा मिनिटांत चालत शाळेत पोचायचो ते स्वप्नच वाटते. असो. तो ह्या बाफचा विषय नाही

थँक्स निंबुडा. त्या शाळेची काहीच माहिती मिळत नाहीये ( इंटरेस्ट आहे कारण ती शाळा आम्हाला जवळ आहे. ) त्यांना पाठवलेली मेल पण बाऊन्स झालीय.

इन्ना, हो का ? कठीण आहे. ती पण ऑर्किडसारखीच जवळ होती. व्हिबग्योर हायमध्ये माझ्या मैत्रिणीने घेतली आहे तिच्या मुलासाठी. पण तिनेही गेल्या वर्षी भारताबाहेरुनच घेतली. शाळेचे बांधकाम अजून चालू आहे म्हणून ती जरा खट्टू होती. तोही ह्याच वर्षी जायला लागला. परत एकदा विचारेन तिला.

इथे लिहायचे राहूनच जात होते.

पहिली महत्त्वाची गोष्ट म्हणजे भारतात परतायचे नक्की असेल आणि एखादी शाळा मनात असेल तर डिसेंबर-जानेवारी मध्ये त्यांच्या वेबसाईटवर लक्ष ठेवून ऑनलाईन अ‍ॅडमिशन करणे उत्तम. आयत्या वेळी हव्या त्या शाळेत अ‍ॅडमिशन मिळणे फार कठीण आहे. हल्ली RTE अ‍ॅक्टच्या खाली २५ % सीट्स राखीव असल्याने उपलब्ध सीट्स अजून कमी झाल्या आहेत.

दुसरे असे की, पुण्यात सध्या दरवर्षी नवीन शाळा उघडत आहेत. हव्या त्या ( जुन्या, जम बसलेल्या ) शाळेत मिळाली नाही तरी नवीन शाळेत बहुतेकदा जागा असतात. तिथे अ‍ॅडमिशन घेता येते.

आम्ही एप्रिल एंडला भारतात परत आलो. हा धागा वेळेवर उघडला असला तरी शाळा न बघताच अ‍ॅडमिशन कशी घ्यायची आणि नक्की कुठल्या शाळेत घ्यायची ह्यावरुन बराच संभ्रम मनात होता त्यामुळे डिसेंबरमध्ये काहीच हालचाल केली नाही. यायच्या महिनाभर आधी ब्लू-रिजकडे जास्त कल झाला होता. कारण परांजप्यांची शाळा ( मी पार्ले टिळकमध्ये शिकल्याने परांजप्यांवर विश्वास ठेवायला थोडा अधिक वाव होता ) आणि हिंजवडीत असल्याने नवर्‍याच्या ऑफिसजवळ आहे.
पण त्यांच्याकडे जागा नव्हती आणि ते वेटिंगलिस्ट ठेवत नाहीत. मे एंडपर्यंत सातत्याने प्रयत्न केले. फोन, भेटी, प्रिन्सिपलांशी बोलणे ... पण काही उपयोग झाला नाही !

आत्येभावाची मुलं विद्या व्हॅलीत जातात. त्यांचा अनुभव चांगला आहे. त्यांच्यामुळे प्रिन्सिपल भेटायला तयार झाल्या पण त्यांनीही लगेच अ‍ॅडमिशन दिली नाही. जूनपर्यंत थांबायला लागेल मग कदाचित देता येईल असे सांगितले. पण एकंदर बोलण्यावरुन त्या पॉझिटिव्ह वाटल्या. विद्या व्हॅलीला जाताना शेवटचा एक किलोमीटर रस्ता हॉरिबल आहे पण शाळा, मोठी मैदानं, अभ्यासापेक्षा खेळावर फोकस जास्त हे आम्हाला खूप आवडले होते.

व्हिब्ग्योर हाय-बालेवाडी, लोकसेवा ई-स्कूल पाषाण आणि इंदिरा ( इथे वर्गातली संख्या ४० वरुन ४५ केल्यामुळे अचानक जागा उपलब्ध झाल्या होत्या. ), बिल्डिंग बांधून न झालेली युरो स्कूल वाकड इथे अ‍ॅड्मिशन्स होत्या. त्यामुळे स्वस्थ बसलो

जूनच्या पहिल्या आठवड्यात विद्या व्हॅलीत अ‍ॅडमिशन घेतली. ह्या शाळेच्या मला आवडलेल्या गोष्टी.
१. अभ्यासाचे अजिबातच प्रेशर नाही. होमवर्क बहुतेकदा नसतोच. प्रेशर इतके कमी आहे की कधीकधी पुढे कसे व्हायचे ह्या विचाराने थोडे टेंशन येते पण एकंदरित मुलगा आत्ता खूपच एंजॉय करतोय हे महत्त्वाचे.
२. शाळेचे कँपस खूप मोठे आहे. खेळायला मोठी मैदाने आहेत.
३. एका वर्गात सव्वीस ते अठ्ठावीसच मुलं आहेत.
४. मराठी, हिंदी सध्या गाण्यातूनच शिकवत आहेत. दुसरीत हळूहळू सुरु करतील त्यामुळे बाहेरुन आलेल्या मुलांवर एकदम ताण येत नाही.
५. सगळी मुलं आणि शिक्षक नाश्ता आणि जेवण शाळेतच घेतात. नाश्त्याबरोबर खायला एखादे छोटे फळ आणि पाणी तेवढे पाठवायचे. फक्त कँटीनची सोय असती तर मला नाही वाटत मी मुलाला शाळेत जेवू दिले असते. त्याला अजिबातच तिखट चालत नाही पण शाळेतले जेवण अजिबात तिखट नसते म्हणाला. रोजच्यारोज सव्वासातला दोन डबे बनवावे लागत नाहीत आणि तसेही डब्यातून दाल-भात, पोळी, भाजी असे सगळे दिलेच नसते बहुतेक त्यामुळे मीही खूश आहे
६. शाळेच्या स्वतःच्या बसेस आहेत. काँन्ट्रॅक्ट दिलेले नाही.
७. शाळेपर्यंतचा रस्ता खराब आहे हे खरे पण इमर्जन्सी झाल्यास तुमच्या येण्याची वाट न बघता ते शाळेच्या अँब्युलन्समधून मुलाला डायरेक्ट हॉस्पीटलमध्ये घेऊन जातात हे जाणून बरे वाटले.

इथे यायच्या आधी लांबच्या शाळेत कसं पाठवायचं अशी काळजी वाटत होती पण आता ८-९ किलोमीटर काहीच वाटत नाही. सवय झाली

एक अबोली, परिहार चौकात डिएव्ही पब्लिक स्कूल आहे.औंधमध्ये स्पाईसर स्कूल म्हणूनही एक आहे. पण मी आधीच्या पोस्टमध्ये म्हटल्याप्रमाणे आठ-नऊ किलोमीटरवरच्या शाळेत जाणे इथे कॉमन आहे. त्यानुसार आजूबाजूची मुलं ह्या शाळांत जाताना बघितली आहेत :

आयसीएसई :

विद्या व्हॅली पाषाण
युरो स्कूल वाकड
विज्डम वर्ल्ड वाकड
ब्लू-रिज हिंजेवाडी
व्हिब्ग्योर हाय बालेवाडी

सीबीएसई

विखे-पाटील -सेनापती बापट रोड
इंदिरा नॅशनल स्कूल -वाकड
लोकसेवा ई स्कूल पाषाण
ऑर्किड स्कूल बाणेर

एसएससी

सेंट जोसेफ किंवा लॉयेला