मन का बोलाविते पुन्हा त्या दिवसांना. . .

खरंच रे बाबा जिप्सी!

सय नाही जात, गेल्या दिसांची
येती न जाऊन जे दिस,
मन का पुकारे, त्यांस

दिस पाखरू जर असते,
पकडून मी ठेविता
पाळता त्यांना खुशीने,
मोत्यांचे दाणे देता
छातीशी जपता धरून

प्रतिमा तयांची जरी का,
लपवता नजरेसमोरून
हृदयी उमटली मूर्ती,
परंतु हटे न हटवून
परकेच म्हटले जरी ते

बरे झाले तू पुन्हा एकदा त्यांना पकडून आणलेस ते! धन्यवाद.

जबरदस्त !!

जबरदस्त...हॅट्स अ‍ॅफ

एकदम सेंटी.....

फोटोज छान आहेत....आणि त्यामुळे येणार्^या आठवणी वैट...

जिप्सी तू तीन पैसे वापरायचे त्या काळातला आहेस?

चार आणे....गेले ते पण

असो....या निमित्ताने ते क्षण पुन्हा तसेच्या तसे आठवले....

अ
प्र
ति
म!!!!!

पुन्हा निवडक दहात

जिप्सी, हे काही बरोबर नाही. आजचा दिवस वैट्ट जाणार माझा.
सुट्टे पैसे पाहून मी गहिवरून येईन असं मला वाटलं नव्हतं कधी!
बाकी - चंपक्,ठकठक पाहून कधी एकदा माहेरी जाऊन माळ्यावरची सगळी चंपक्,ठकठक्,किशोर मासिकं काढून झोपाळ्यावर जाऊन वाचत बसतीय असं झालं आहे. बाबा नेहेमीप्रमाणे मँगो मिल्कशेक करून आणतीलच माझ्यासाठी. (उन्हाळ्याच्या सुट्टीतली प्रत्येक सकाळ अशीच व्हायची माझी!) ते हि नो दिवसा गतः ..

...... त्या उडणार्‍या म्हातारीने हे सगळे आनंद नेले. त्याच्या बदली तिचं वार्धक्य तिने आपल्याला दिलं. म्हणूनच ती अजून उडू शकते. आपण जमिनीवरच आहोत."
हे वाक्य अजूनही मनात घर करुनं राहीलेलं ......
वा! वा!! काय दाद देऊ तुमच्या या थीमला......... लय भारी ------^-------
लहानपणीच्या आठवणीनीं मन भरुन आलं........
१६ व्या प्रचि. तील गाभुळ्लेली चिंच आणि १८ व्या प्रचि. तील लाल बोरं पाहुन तर शाळेसमोर उभ्या राहणा-या खाऊवाल्याची आठवण झाली......
धन्यवाद!!!!!!! त्या जुन्या जादुई दुनियेतुन फिरवुन आणल्याबद्द्ल

आई, मला छोटासा कॅमेरा दे ना |
कॅमेरा घेईन | फुटोग्राफर होईन |
थीमीत लिहिन | क्लिक क्लिक क्लिक ||१||>> इन्द्रा
पण पर्फेक्ट लिहिलस.

जिप्स्या... अरे काय भन्नाट! माझ्या पण शाळेच्या वाटेवर जांभूळ, पेरू, बोरं, अन कवठाची झाडी होती. भोकरं हा प्रकार माहीत आहे का? बोराएवढे पण फिकट पिवळ्या-पांढर्‍या रंगाचे, खूप गोङ पण अतीशय चिकट. खाऊन झाल्यावर त्याच्या बिया फेकून मारल्या तरी चिटकून बसतील एवढ्या. जवळच साखर कारखाना असल्याने हंगामात गाड्यांवरचा ऊस ओढून खायचो. नाण्यांचा फोटो पण छान, तो मधे भोक असलेले नाणे सोडले तर बाकी सर्व बघितलेले आठवतात...

योग्या... आज पुन्हा हेच बघतोय्/वाचतोय.... मनच नाहि भरत रे.... अस वाटतय की या आठवणीतुन बाहेरच पडु नये.....

बापुडा मी सर्वांशी सहमत असण्यापेक्षा काय जास्त बोलू शकणार? ज ब र द स्त केवळ!

किती काव्यात्म थीम आहे. सलाम तुमच्या कल्पकतेला आणि प्रयत्नांनाही, तसेच प्रचिंनाही

एकदा भेटाल का?

सुरेख थीम आणि प्रचिही जबरदस्त!!

त्रिवार मुजरा महाराज...
तु अक्षरशः भुतकाळात नेलेस आणि नोस्टॅलजिक केलेस...
सर्व फोटोज् ३-४ वेळा पाहिले पण मनच भरत नहिये...
भावूक केलेस मित्रा. डोळ्यांच्या कडा ओल्या झाल्या.
लिखाण पण अप्रतिम.
तुझ्यासारखा तुच...
1 of the best of Gypsy.

आईशप्पथ!!!!!!!

झकास! झकास!! निव्वळ अप्रतिम!!

ते नाव-गाव-फळ-फूल किती व्यवस्थित लिहिलंय.... इतका नीटनेटकेपणा त्याचवेळी आमच्या अंगात भिनता तर...

सगळेच फोटो उत्कृष्ट, नेहमीप्रमाणेच

ते नाव-गाव-फळ-फूल किती व्यवस्थित लिहिलंय.... इतका नीटनेटकेपणा त्याचवेळी आमच्या अंगात भिनता तर.. >>> मंजू, परफेक्ट !! काल माझ्या मनातही हेच आलं...

जिप्स्या..परत परत पाहतेय फोटोज..
माझ्या आवडत्या दहात..
दिनेश दा.. अगदी .. जेंव्हा संधी मिळेल तेंव्हा लहानपण पुन्हा एकदा भोगून घ्यायचंच मनसोक्त..
नील मुळे मलाही अश्या भरपूर संधी मिळतात..

जिप्सी ... क्या बात है.....

प्रचि बघताना एकदम हरवूनच गेले...
शाळा, तो नाव, गाव , फूल फळ खेळ, त्या पारंब्या , ते वनभोजन, ... अजून काय नि काय.... खुप छान वाटले पाहून आणि परत अनुभवून...

प्रचि ६ तर खासच...

सुरेख्च प्रची आणि लेख

अरे, पुन्हा त्या काळात नेलस बघ. बाळपणीचा काळ सुखाचा, हे मोठ झाल्यावर कळतं. नाती बरोबर गुलमोहरांच्या पानांची भाजी, चिमुकल्या कप बशी मधून खोटाखोटा चहा पिणं, ... मजा येतें. हा तर सारा खजिनाच उघडला आहेस, गोट्या, सागरगोटे, भवरा, रानमेवा, गोळ्या चाकलेटं...
मला वाटतं ह्या संग्रहाचं आणखी चांगलं काही तरी व्हायला हवय. वृत्तपत्रात, साप्ताहिकात लेखमाला, आणि पुढे कदाचित पुस्तक, छायाचित्र आणि लेखांचं...
बघ, विचार कर.

पुढील यशाकरीता शुभेच्छा.

मस्त रे, फोटो आणी थीम खूपच आवडलेत.

सगळंच अफलातून योग्या

खुपच छान आहे......

जिप्स्या जबरदस्त यार किती मागे घेऊन गेलास. अस वाटल तिथुन परत येऊच नये. दुनिया दारी कळत नव्हति तेच बर होत. कित्ति आणि काय काय होत सांगुच शकत नाही. आता मागे वळुन पाहील्या वर कळत किती मोठ होत हे लहान पण. तेव्हा मोठ होण्याची होस होती आणि आता??? तेव्हा वाटायच आपण मोठे झाल्यावर हा अभ्यासाचा ताप सुटेल आणि आपण खुप मजा करु. पण झाल उलट आयुष्यातल शिकण अजुन चालुच आहे पण बाकी सगळ सुटल.

मनःपासुन धन्यवाद जिप्स्या.

पुन्हा अ प्र ति म.