निरोप...

व्याकरणाच्या चुका टाळता आल्या तर पहा!

बाकी कविता आपल्या नेहमीच्या शैलीतच आहे. काहीतरी नवीन सापडावे अशी वाचक म्हणून अपेक्षा.

ख्ल्ल्लास बागे...जियो!

लईईई आवडली कविता.

नेहमीप्रमाणे........ आवडली!!

खुप सुंदर
रोज जगली जाणारी कविता
नेहमीप्रमाणेच आवडली!

बाग्ज, बेफाम आवडली. खुप खुप अपिल झाली. बाकी फोनवर.

अगदी सरळ...

भिडणारी..

हे भलते अवघड असते ... छान!

.................................

पण म्हणून,

निरोप टळतात थोडेच?........ --^--^--^--

मस्त!!

पण म्हणून,
निरोप टळतात थोडेच?
>>> करेक्ट!

अगदी खरंय, निरोप कधीच टळत नाही.
आणि हा निरोप जाणार्‍यापेक्षा मागे राहणार्‍याला पचवणं अधिक अवघड जातं.

हे भलते अवघड असते - शाम

निरोप घेतल्या-दिल्यानंतरची व्यथा अगदी नेमक्या शब्दांत मांडलीएस.

अफाट सुंदर.......

आशय आवडला,
कविता मनाला पटली
पण नेहमीइतकी भिडली नाही.

(कदाचित मागे राहणार्‍याच्याच बाजूने विचार
मांडला गेल्यामुळे असू शकेल)

शेवट सुंदर आहे.

हे भलते अवघड असते >>>>>>>> +१

पण यावेळी टायपो वाढल्यात मॅडम. प्लीज बघा.

कविता आवडली.

खुप आवडली.

बागेश्री
नेहमीप्रमाणेच सुंदर

खुप छान आवडली

पण म्हणून,

निरोप टळतात थोडेच?

अगदी-अगदी !

खूप छान!

jastach mukta chand ahe ... kavi ne arthahi ekade dyava

रसग्रहण :

कवयित्री अत्यंत धूर्त आहे. तिने जा या अक्षराने कवितेची सुरुवात केलेली आहे. याच अक्षराने सुरुवात का ? हा प्रश्न वाचकाने मनास विचारणे या ठिकाणी अत्यंत आवश्यक आहे. म्हणजे आपोआपच शेवटचे अक्षर काय असावे ही उत्सुकता चाळवते. तर ते "च" हे अक्षर आहे. सुरुवातीचे जा आणि शेवटचे अक्षर मिळवले असता जाच हा शब्द निर्माण होतो.

डोळ्यांचे मूक संवाद हे पीडीत व्यक्तीचे शाप असावेत का ? कदाचित असावेत. म्हणूनच डोळ्यांत नेमक्या क्षणी लाव्हा फुलला असं सुचवायचं आहे.

अर्थात कवयित्रीने कुणाला तरी जाच केला असावा यास्तव ती व्यक्ती निघून चाललेली आहे आणि तिला निरोप देण्यात येत आहे हा लाक्षणिक अर्थ या कवितेतून निघत आहे. अर्थात मागे कटू आठवणी राहीलेल्या असल्या तरीही एखाद्या राजनेत्याच्या कुशलतेने कवयित्रीने त्यास पाऊलखुणा, भास, श्वास असे मधाळ शब्द वापरून शालजोडीतून निरोप दिलेला आहे दिसून येते.

एकंदरीतच घालवून दिलेल्या व्यक्तीच्या जाण्याचा वृ. सरकारी बाबूने मधाचं बोट लावून लिहावा तद्वतच ही कविता आपल्या उद्दिष्टात यशस्वी झालेली आहे.

हे एवडे रसग्रह् ण बिचारया कवीला पण माहित नसेल

एखादी गोष्ट आवडली की तिला जस्टीफाय करायला काहीही करावे तसे हे तुमचे रसग्रहण वाटले Kiran.
अर्थात कविता आवडण्यासारखीच आहे यात काहीही संशय नाही. पण तुम्ही स्वीकारलेला अर्थ पाहिल्यास 'डोळचे निग्रही पाणी' वगैरे पटण्यासारखे होत नाही. 'जाच' तर फारच दूरवर जाणं झालं.
माझ्या वैयक्तीक मताचा राग नसावा.

प्रद्युम्नजी

स्वभाव जरा भोळसट असल्याने झालं असावं असं. मोठ्या मनाने माफ करावं.