सुशीला

मस्त आहे! करुन बघणार.

छान

पण नांव सुशीला का?

कीती दिवसांनी ऐकलं हे नाव - माझी आई शाळेत असताना खुपदा हा प्रकार डब्यात द्याची.....आता करुन पाहते....

नक्की करणार ही रेसिपी. आता समरमध्ये मुलं खेळुन आली की दुपारी खायला द्यायला छान वाटतोय हा पदार्थ. थँक्स प्रीति !

मस्तय. नाव पण ऐकले नव्हते.

अगदी शाळेत घेऊन गेलीस प्रीति तू. हा माझ्या शाळेच्या डब्यातील आवडीचा पदार्थ.
सोलापूरकडे याला सुशीलाच म्हणतात.

सुशिला हा प्रकार खुपदा खाल्ला, आणि खुप आवडीचा. थोडा लसुण घातला तर आणखी मजा येईल.
बहुदा, कांदा-पोहे च्या कृतीत आई पोह्याएवजी मुरमुरे वापरायची, आणि डाळ्याच्या कुटा एवजी थोड दाण्याचं कुट.

मी सुशीला म्हणजे कोरडी भेळ समजत होतो !
लाजो सुशीला नावाच्या बाईने केला असेल कदाचीत पहिल्यांदा.

मस्त !!!

मस्तच.

एका खुप जुण्या पाकृच्या पुस्तकात वाचली होती. हेच नाव होते. एका मैत्रीनीने खिलवलि तेव्हा तिने डाळ्म न टाकता बारिक शेव टाकली होती.. मस्त अगदी

हायला सुशीला हे पदार्थाचं नाव?
असो पण खमंत वाटतोय रेसिपी वाचल्यावर.

मस्त..
ओगले आज्जींच्या पुस्तकात आहे बहुतेक हा प्रकार..

लै भारी प्रकार, आठवड्यातुन २-३ वेळा करते मी

पोहे किंवा फोडणिच्या भातासारख लागत असेल का हे? रेसीपी भारी आहे. आवडली एकदम.

मी नुसता ऐकला आहे हा प्रकार. खाल्ला नाही कधी. करुन बघायला पाहिजे, पण इथे कुरमुरे नाही मिळणार !!

प्रीति, मस्त पाकृ शेअर केली त्याबद्दल धन्यवाद! सुशीला चवीला अगदी मस्त ’होते’!

सुशीलाबद्दल कै.माई देशपांडे यांच्या ’माईंचा स्वयंपाक’ या अप्रतिम पुस्तकात प्रथम वाचले तेव्हाच केला होता हा पदार्थ. ’माईंचा स्वयंपाक’ हे पुस्तक ख-या अर्थाने मराठवाड्याचे रुचि-वैभव आहे. प्रांतीय जवळीकीने मराठवाड्यात रुळलेले काही कर्नाटकी पदार्थ; त्यापैकीच एक म्हणजे सुशीला!

सुशीलाबद्दल लोकसत्तेत एकदा लिहून आले होते; ते इथे वाचा.

चोचले पुरवणार त्याला देव देणार! :-p

धन्यवाद!

सह्ही आणि सोप्पी पाकृ आहे. नाव पहिल्यांदाच ऐकले.

नविनच आहे.
पण हे पोह्यांसारखे मोकळे होते की गोळा.. कळत नाहिये.
कोणी केल असेल तर फोटो टाका प्लिज म्हणजे अंदाज येईल.

मस्त आणि सोप्पी पाकृ...

अवांतर :
आता ट्रिप-ट्रेक्सना गाताना
'माझा लाडका माझा लाडका सुशीला'
असे गाणे म्हणायची सोय झाली

छान आहे रेसिपी.

एवढा वेळ मी नाव वाचल पण मला वाटल सुशीला हा लेख असावा. आत्ता पाहील तर रेसिपी आहे.

याला आमच्याकडे सोसला म्हणतात. सुशीलानाव पहिल्यान्दाच ऐकलं. हा प्रकार गरम गरमच चांगला लागतो.

सोलापुरी म्हणुन हा प्रकार फेमस आहे.
खाल्ला आहे बर्‍याच वेळेला.

नंदे,सुशीलाच आहे ते, सोसला आपलं गावठी लाडकं नांव

चिऊ, नीट जमलं तर आपल्या पोह्यांसारखं मोकळं होतं पण काही चुकलं की गिच्च गोळा.

बित्तु ने दिलेल्या लिंकमधील

"पण चुरमुऱ्यांचं व्यवच्छेदक लक्षण असलेला चुरचुरीतपणाच पाण्यात बुडवून पहिल्या फटक्यात साफ घालवून टाकायचा आणि मग त्या मलूल पडलेल्या (बिचाऱ्या) अ-चुरमुऱ्यांचा एक मसालेदार पदार्थ करण्याची पद्धत कर्नाटकात आहे, त्याला म्हणतात ‘सुशिला’. (बिच्चारी सुशीला! एखाद्या लांबसडक केसांच्या नटीला तिच्या दाट, काळ्याभोर केसांसाठीच निवडायचं आणि पहिल्याच दृश्यात तिचं केशवपन करवायचं, अशासारखं वाटतं!) "

या वाक्याशी सहमत. त्यात सासरी हा पदार्थ इतके वेळा होतो नाश्त्याला की आता कंटाळा आलाय.
आमच्या गावात एक जोक आहे, '-हॉस्पिटलमध्ये एक बाळ जन्माला आलं, तेव्हा रडत नव्हतं. मग लगेच त्याने दोन सिस्टरांचं बोलण ऐकलं,'ए आज तू ब्रेकफास्टला काय केलं?-सुशिला' , ए, तू डब्यात काय आणलं-सुशीला' झालं ते बाळ जोरजोरात रडायला लागलं आणि म्हणालं, ''देवा, इतके ८४ लक्ष जन्म घेऊन परत मला याच गावात जन्माला घातलंस?"

पण हे एक पूर्णान्न आहे कारण आपल्या नेहमीच्या पोह्यात जर मटार्,शेंगदाणे वैगेरे नसतील तर प्रोटिनचा अभाव असतो. इथे डाळ्यांचं पीठ भरभरून टाकत असल्याने कार्बो +प्रोटिन एकत्र मिळतातच पण तांदळात फार कमी असलेली काही महत्त्वाची अमिनो अ‍ॅसिड्स डाळीतून मिळतात(डाळ-भात काँबिसारखं).

सुशीला प्रकार मस्तच लागतो. घरी क्वचितच केला जातो, पण चव छान आहे त्याची.

अरे व्वा खरच शाळेत असतांना च्या आठवणी जाग्या झाल्या ..
आम्ही ह्याला 'सुशीला' च म्हणतो आणि फोडणीच्या पोळ्यांना 'मनोहर'

आमच्याकडे याला मुरमुरा उपमा म्हणतात, डाळं मात्र वापरत नाहीत..

त्यात सासरी हा पदार्थ इतके वेळा होतो नाश्त्याला की आता कंटाळा आलाय.>>>> सेम पिंच.. साती.. आमच्याकडेही कधी मिर्ची टाकून कधी मिर्चीचा ठेचा घालून..

हे कधी खाल्ले नाही. एकदा करून पाहीन.