सुशीला

माझ्या लहानपणी खूप खाल्ला आहे. माझे बाबा करु शकत असा हा एकच पदार्थ होता. :).. यम्मी लागायचा. मी कधीच नाही केला इतक्या वर्षात. तुझ्यामुळे आठवलं.

लहान असताना मला ते नाव म्हणजे कोणी गावकडची सुशीला नावाची आज्जी आठवायची. आणि त्यामुळेच कि काय पण मी आजिबात तयार नसे खायला

पोह्यासारखा जरा कोरडा वाटणाराच असतो हा पदार्थ. गिच्चगोळा नाही होत कधी.
माझी आई यामधे भिजवलेली/अर्धवट शिजलेली कडधान्ये पण घालत असे. त्यामुळे पौष्टिक व्हायचा. आणि कधी कधी घाईत करायचा असेल तर भरपूर दाणे-डाळं, उडीदाची डाळ कुरकुरीत करून.
बरोबर दही आणि लोणचे घ्यायचे. अहाहा!!

नीधप>>लहान पणापासुन "तो" सुशीला असंच ऐकलं आहे.<<<

अगं तुझ्या चुका काढण्यासाठी नव्हतं म्हणलं. विनोद करायचा क्षीण प्रयत्न होता. नाही जमला.. जौद्या!

आवडला सुशीला-

>>चुरमुरे व्यवस्थित बुडतिल

ही फसवणूक आहे. ते तरंगतात मग जरा हाताने बुडवले की पाणी प्यायला लागतात मग भिजतात. अजिबात लगदा झाला नाही.

मी पण केला सुशिला , आवडला मला थँक्स प्रीति !

नीधप , भारी आठवण काढली गाण्याची जोरजोरात कानठळ्या बसेपर्यंत म्हणायचो आम्ही हे गाणं

हे आमचं गाणं, नीधप तिचं गाणं लिहील -

एक होता म्हातारा, त्याला होती एक मुलगी, तिचं नाव होतं सुशीला
गोरी होती, उंच होती, पाणी घाली कुंड्यांना
रोज जायची नदीवर नदीवर डुंबायला
एके दिवशी गेली होती नदीवर डुंबायला
पाय घसरून आत पडली आणि मेली सुशीला
म्हातार्‍याला धक्का बसला तोही गेला स्वर्गाला
माझी लाडकी माझी लाडकी माझी लाडकी सुशीला

पाकृ मस्त आहे. नक्कीच करून बघणेत येईल.

साती, सोसला बरोबर.

चिनमुरी सोसी तोगोतारे अंते सोसला हेळतारे, नम्म आंटी इगे हेळिद्रू.

मी पण केला सुशीला, डाळ्याच्या कुटामुळे मस्त, वेगळी चव आली. धन्यवाद प्रीति.

छान