विकेट

प्रेम नावाची गोष्ट कधी पियुष च्या जिवनात येइन असे कोणालाच सांगुनही खरे वाटले नसते. कारणच तसे होते, कॉलेज चा सर्वात डांबरट म्हणुन ओळखल्या जाणा-या, आपल्याच मस्तीत राहणा-या, दारुचे बंपर चे बंपर हे हे म्हणता-म्हणता रिते करण्यारा,टीचर लोकांची मजा घेणा-या, अभ्यास न करताही पहिल्या दहात राहणारा आणी प्रेमात पड्लेल्यांची सदा उडवणा-या पियुष उर्फ़ "पिया" ची पण दांडी उडेन असा कोणी स्वप्नातही विचार केला नसेन.

_______________________________________________________________________________

पियुष आणी मी सर्वप्रथम हॉस्टेल मधे भेटलो. एकच ब्रान्च असल्याने सोबत येणे जाणे व एकच रुम असल्याने तसेच स्वभाव जुळत असल्याने आम्ही लवकरच चांगले मित्र झालो. आत्ता पर्यंत वडिलांची सेनेतली बदलीची नोकरी व थोड्या वेगळ्या स्वभावामुळे पियुष चे असे मित्रं खुप काही नव्हतेच, त्यामुळे कॉलेज मधे पण तो खुप मित्रं बनवायच्या भानगडीत नाहिचं पडला. त्यात त्याच्या (अप) किर्तिमुळे मुलीदेखिल त्याच्या पासुन दुर पाहायला राह्यच्या. त्यामुळे प्रेम हे कधी पियुष च्या नजरेत नव्हतेच, पण मुलखाचा डॅम्बिसपणा आणि लफ़ंटरपणा हे त्याचे गुण त्याला कधी ती कमतरता जाणवुचं नाही द्यायचे.
______________________________________________________________________________

"अबे भडव्या उठ, संध्याकाळचे ६ वाजत आहेत. कमनिय बांध्यांच्या ललनांची स्तुती करायला जायचं नाही का.?", आपली पेटंट शीवी देत, माझ्या पार्श्व-भागात एक सणाणती लाथ देत पियुष ओरडला.

"काय आहे बे, झोपु दे नं, आज देसायाने चार वाजेपर्य़ंत पकवलां.", मी पांघरुण ओढत म्हणालो.

"देसायाची आय...., तु उठतोस की आता बादली ओतु.?"

हा धोक्याचा इशारा होता. पियुष जे म्हणायचा ते खरा करायचा. याचा अनुभव एकदा माझ्या डोक्यावरचे
कुरतडलेले केस, दरवाज्याची तुट्लेली कडी, फोडलेलं कपाट या गोष्टींमुळे मला होता.

एकदम उठुन बसत मी विचारलं, "कुठे जायचं बे..?"

"तिथेचं, जिथे रोज जातो..", पिया डोळे मिचकावत म्हणाला.
_______________________________________________________________________________

मोनु ची टपरी म्हणजे आमचा रोज संध्याकाळचा अड्डा आणी पिया साठी माल (म्हणजे मुली हो) टापण्याची जागा. सिगारॆट पित आणी पाजत पियुष माझ्या सोबत बसायचां आणी येणा-या जाणा-या मुलिं बाबत अत्यंत कल्पक भाषेत वर्णन करायचा. जसे की, "ती बघ, ती आज बॉयफ़्रेंडसोबत भांडुन आली आहे.. " किंवा, "ती बघ, ती नक्की सिगरेट पिणारी आहे.".

मात्र आज पियुष खास मुड मधे दिसत होता. नेहमिच्या मोठ्या गोल्ड ऎवजी जेव्हा साहेबांनी आज मॉन्ड घेण्याचे ठरवले, तेव्हाच माझ्या लक्षात आले.
“ए हिरोइण..!”, पियुष ने रस्त्याने जाणा-या ३ मुलींपैकी एकिकडे पाहुन ओरडला.
पियुष चे नेहमिचे उद्योग जाणुन असणारे हसले, काहिंनी दुर्लक्ष केलं.
मुली नेहमी प्रमाणे मान खाली टाकुन निघुन जाणार असे समजुन मी एक कश मारणार तेवढ्यात,

“ एक्सक्युस मी, तुमच्या पैकी कोणी आत्ता मला हीरोइण म्हणुन आवाज दिला..?”, असा मधुर पण माझी पुर्णपणे टरकावुन लावणारा मुलीचा आवाज आला.
तिचं मुलगी वळुन आता आमच्या समोर आली होती आणी रागाने पाहत होती.

“मी होतो तो, तु छान दिसणारी वाटली म्हणुन हीरोइन म्हणलं. जर तुला चांगल नसेल वाटलं तर तु छान दिसणारी नाही असं समजु?”, इति पियुष.

“पोलिस स्टेशन इथुन खुप दुर नाही आहे मिस्टर मजनु..”

“सॉरी प्लिज, मी माफी मागतो. तुम्ही जा.”, माझी पोलिसांच्या नावाने फाटुन हातात आलेली पण पियुष महाशय अगदी बिनधास्त.

“ ऍकच्युली, मला तो विचार मनात आलाचं नाही, माझ्या मनात तुला कॉफी साठी कुठे ऑफ़र करायची याचा विचार सुरु आहे.”

“आपली लायकी आहे का पाजायची कॉफ़ी.?”

“सायली चल इथुन”, आता मात्र त्या मुलिच्या मैत्रिणी तिला थांबवायचा असफल प्रयत्न करत होत्या.

माझे अर्थातच थांबले होते व त्या जागी मोठा आ वासला होता. कारणच तसे होते, मी आत्तापर्यंत पियुष सोबत इतक्या निडर पणे बोलणारी मुलगी पाहिलिचं नव्हती.

“कॉफी तर मी तुझ्या सोबत तुझ्या फ़्रेंडस ला पण अफॉर्ड करु शकतो, प्रश्न हा आहे की तु येशिल की नाही.”

“चला मुलिंनो, हे महाशय आपल्याला कॉफी ऑफर करत आहेत.”

मी चमकुन मान वर केली..
पियुष पण थोडा चमकलेला दिसला पण लगेच सावरुन घेत मला म्हणाला, “तु पण चल बे, इथे एकटा बसुन काय करशिल.?”,

_________________________________________________________________________________
दुस-या दिवशी, “अबे हरामखोरा, हे पहा तिचा मेसेज आलायं, भेटायचं म्हणते, साल्या तुझा काळा टी-शर्ट दे नं.” पियुष राव ओरडत रुम मधे घुसले.

“कोणाचा रे बाबा..?”

“तिच रे, सायली.., कालची.. काय मुलगी आहे यार. बिलकुल बिन्धास्त.. आपण तर पुरे फ़्लॅट... सांग ना यार काय म्हणु तिला ते..?”, पियुष अगदी आतुरतेनी बोलत होता.

“चला आणखीन एक (की दोन) विकेट पडली...”, मी मनातल्या मनात हासत म्हणालो आणी टी-शर्ट घेण्यासाठी कपाटाकडे वळलो.

-------------------------------------------समाप्त-------------------------------------------------------------