अजून काही वर्षांनी...

>> आज आपल्या मैत्रीला काही कोवळी वर्षे पूर्ण झाली!

क्या बात है!!

>> भांडायला शक्यतो वेळ नाही मिळाला तर उत्तम!

सुंदर कविता!!

गुरुवर्य खुप आवडली. जिवनात मैत्रीचे हे आताचे दिवस असेच ठेवता आले तर.
मस्त कविता आहे. कशाची तरी आठवण करुन देनारी. पु.ले.शु.

मस्त रे ...

अप्रतिम !!

सुंदर..!

संध्याकाळी आकाश भरलेलं असलं, तरी दोघांचं वेगळं असेल...
चंद्र घेऊ वाटून तेव्हाही..>> अप्रतिम...

भांडायला शक्यतो वेळ नाही मिळाला तर उत्तम!>> भांडणाशिवाय मजा नाही..

मैत्रिचा पुर्वार्ध आणि उत्तरार्ध ... अप्रतिम..
सुरेख जमलिये कविता...

“मैत्रीचं व्यापलेपण कदाचित तेव्हा समजेल दोघांनाही..
आपण आत्ता कुठे मोठे होऊ लागलो आहोत...”
..... मस्तच

खूप खूप आवडली.

मस्त..

कविता खूप म्हणजे प्रचंडच आवडली.

आपण कितीही मोठे झालो तरी 'झाडांची खोल गाभ्यापर्यंत गेलेली मुळं' विसरुण कशी चालतील..
खरंतर त्याच्यांच आधारावरती अख्ख झाड उभं असतं..मग ते मैत्रीचं असो की जीवनाचं नाही का?

खूप खूप आवडली!

मस्ताय !!!!

मस्तच

मस्तच.. !!

अरे व्वा... नचिकेत... छा गये तुस्सी !

नचिकेत,
फार फारच छान!

"भांडायला शक्यतो वेळ नाही मिळाला तर उत्तम!"

असं सार्‍या "आपल्याला" प्रिय असणार्‍या नात्यांबद्दल वाटतं! भांडण करून-करून एक तर ते नातं आपल्याला दुषित करायचं नसतं किंवा प्रेम समजतच नाही तर भांडून तरी काय 'उपेग' असं वाटू लागतं...

हे अवांतर..

कवितेचा आशय फार भावला...

>> पसेसिव्हनेसचा अर्थ आपण लावलेल्या
>> झाडांची खोल गाभ्यापर्यंत गेलेली मुळं
>> तेव्हा सांगतील आपल्याला...

मस्त!

मस्त

मस्त कविता

मस्त !

खूप छान नचिकेत.

सुंदर! मैत्रीचा गंध मस्त पसरवलाय माबोवर.

संध्याकाळी आकाश भरलेलं असलं, तरी दोघांचं वेगळं असेल...
व्वा!