साधी सोपी रोजच्या वापरातील इंग्रजी भाषा

रैना,सर्वांचे पोस्ट्स वाचले.. सर्वांनी चांगल्या टिप्स सांगितल्यात. मी इन्डोनेशियाला अ‍ॅडल्ट्स करता इन्ग्लिश कन्वरसेशन क्लासेस चालवत असे. तेंव्हा मीही अल्फाबेट्स ची ओळख न देता कोलोक्विअल संभाषणापासून सुरुवात केली होती. अगदी गुडमॉर्निंग पासून सी यू टुमॉरो सार्खी बेसिक वाक्यं, मग रोजच्या वापरातले शब्द, वेळ सांगणे, दर आठवड्याला ( कारण क्लास फक्त शनिवारी असायचा) ५ नवीन शब्द/वाक्यं इन्ट्रोड्यूस करायचे शिवाय आधी शिकलेल्या शब्दांची पुन्हा पुन्हा (आपण न कंटाळता )उजळणी करायची,शेवटी हळूहळू कामापुरतं ग्रामर इन्ट्रोड्यूस केलं. वर्षं,दोन वर्षात शिकण्यात इन्टरेस्ट असलेल्या लोकांना चांगलं बोलता येऊ लागलं.
तेंव्हा शाळेतून ९वीच्या कोरिअन विद्यार्थ्यांना ESL शिकवतांनापण हीच मेथड वापरली.

वर्षू नील, नेमका मुद्दा हे हा,
अहो आमची मातृभाषा देखिल, आधी आम्ही बोलायला शिकतो, मग नन्तर लिहायला!
पण काही बोलताच येत नस्ताना एबीसीडी पासुन ग्रामरपर्यन्त अक्षरओळख माथी मारल्यावर नन्तर बोलता येणे अवघड होत जाते. तेव्हा कोणत्याही वयाच्या विद्यार्थ्यास शिकवताना, बोलता येणे-शब्दसन्ग्रह-वाक्यरचना यास प्राधान्य देऊन, आवड निर्माण झाल्यावर थोड्या काळानन्तर अक्षरओळख दिली तर ती जास्त प्रभावी ठरेल असे वाटते!

लिंबुजी धन्स..

लिंबूचा हा मुद्दा मलाही बरोबर वाटतो - आधी बोलायला आणि नंतर लिहायला जमणे जास्त सोपे असावे.

लिंबुचा मुद्दा एकदम पटला.

रैना
'अमेरिकन नवरा मिळवायला लागेल' तितपत(च) इंग्रजी ...
अजून या विषयावर माझं संशोधन/प्रयोग चालू आहेत.. थाय्,कोरिअन्स,इन्डोनेशिअन्सना इग्लिश शिकवायला तितकसं भारी पडलं नाय्..पण आता चायनीजना शिकवताना अक्षरशः नाकी नऊ येतात.,. त्यांना न,ल,र आणी जोडाक्षरांचा उच्चार काही केल्या जमत नाही.. खैर वो फिर कभी.. आता विषयांतर होतयसं वाटतंय

आमचे जपानीचे सर (रैना, सर :- आशुतोष ) आम्हाला मराठी/इंग्रजीमधूनही अर्थ समजावून सांगायचे. समजायला सोपं जाऊ शकतं..
पण, जास्तीत जास्त वेळ ते आमच्याशी जपानीमधूनच बोलायचे. सुरुवातीला मराठी/इंग्रजीतुन, मग हळूहळू कमी करत फक्त जपानीमधे आलं सगळं..
बाकी रोजच्या वापरातली वाक्यं सारखीसारखी म्हणायला सांगायचे.
आमच्या ग्रुपमधले मित्रही उत्साहाने सतत सराव करायचो. त्यामुळे खुप फायदा झाला. त्यामुळे सातत्य आणि सराव करा यासाठी सरांनी प्रोत्साहन देणे(मागे लागणे!) गरजेचे आहे.

>कोलोक्विअल
आईग्गं! कस्लं नॉस्टॅल्जिक! आमचे सरही सारखं, तुम्हाला लँग्वेजचा 'फील' आला पाहिजे. त्यासाठी 'कोलोक्विअल' जॅपनीज शिकायला हवं.

मस्त धागा आहे रच्याक

या धाग्याचा सध्या खूप उपयोग होतोय.

बेसिक करिक्युलम
numbers
colours
days
months
family - relationships
friends
ourselves
house/kitchen
office
shop
hospital
time
body parts

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

याला पूर्ण अनुमोदन. ते झाले की पुढची लेवल रिलेटेड वर्डची.

पाचवी ते सातवी लेवलला रिलेटेड वर्ड साम्गा. असे प्रश्न असतात. उदा. स्काय ... मग याला बर्ड, ब्ल्यू, क्लाउड, रेन...... अगदी गॉड, स्टार, प्लॅनेट काहीही चालेल. असे वीस तीस शब्द भराभर लिहिता आले पाहिजेत.

मीनव्हाइल, साधा वर्तमान आणि चालू वर्तमान काळ शिकवा. हे दोनच काळ आले तरी बोलता येऊ शकते. ७०% वाक्ये याच दोन काळात असतात. उरलेली भूतकालातील वाक्ये. भविष्यकाळ त्यामानाने अगदी नगण्यच वापरला जातो.

मग रिलेटेड शब्द जोडून वाक्ये तयार करणे.

http://www.youtube.com/watch?v=tmdPj_XbF30

३४: ४८ च्या पुढचे बघा.

ते वर कोणी लिहिले आहे तसे मिन्ग्लिश, हिन्ग्लिश, इ. चा उपयोग होणार नाही का ?
म्हणजे सरळ देवनागरीमधे शब्द, वाक्ये लिहून द्यायची.
उदा. आय अ‍ॅम स्टडिन्ग इन्ग्लिश लॅन्ग्वेज, इ.
वाक्यांचे वेगवेगळे पॅटर्न्स बनवायचे आणि सांगायचे की या पॅटर्न मधे फक्त वेगवेगळे शब्द टाकून वापरत जा.
उदा. आय अ‍ॅम स्टडिन्ग हिस्टरी, इ.
जपानी शिकताना अगदी सुरूवातीला मी हा मार्ग वापरला होता स्वतःसाठी.

रूनी पॉटर यांच्या मताशी सहमत.
लिहिता वाचाता येत नसली तरी , लहान मुले बोली भाषा ऐकून ऐकुन आणि बोलून बोलून पाच वर्षांची होईतोवर बर्‍यापैकी शिकतात हे आपण अनुभवतोच.

अहो आमची मातृभाषा देखिल, आधी आम्ही बोलायला शिकतो, मग नन्तर लिहायला

>>
अहो ती २४ तास कानीकपाळी ऐकू येते म्हणून. जे ऐकू येते तेच बोलता येते. इंगलंडमधील अशिक्शीत माणसेही अस्खलित इंग्रजी बोलतात