मिल्या यांचे रंगीबेरंगी पान

मूळ गझल : माझीच गझल पाठीमागे

सरदाराचे ’हात’ बांधले पाठीमागे
स्वत:च डावे उलटे पडले पाठीमागे

जरा कुठे तो शाहिद विद्येसोबत दिसला
पेव कसे अफवांचे फुटले पाठीमागे

पाठ फिरविली तिने जरी माधुरी प्रमाणे

चाल : तुझ्या उसाला लागंल कोल्हा

बघ सांभाळ लिखाणास नीट
तुझ्या कथेला लावंल नाट गं
तुझ्या कथेला लावंल नाट ॥

मूळ लिखाण साधं सोपं
वर प्रतिसाद मिळती मोपं
हे कुणाच्या डोळ्यात खुपं

मूळ गझल : इलाही जमादारांची सुरेख गझल अंदाज आरश्याचा

अंदाज ढापण्याचा, वाटे खरा असावा
बहुतेक सुंदरीचा, तो चेहरा असावा

जखमा कश्या हजारो झाल्यात थोबड्याला
केलेत वार ज्याने तो वस्तरा असावा

आपल्या धर्माप्रमाणे वाग तू
जीवना नाहीस पाणी! आग तू

उसळण्याचे विसरलेल्या सागरा
वादळे माझ्या जवळची माग तू

भेटण्याचे वचन जे होते दिले
येउनी स्वप्नात त्याला जाग तू

सारखा बाजार उसळे वर तरी
घसरणारा खालती समभाग तू

तुमको देखा तो ये खयाल आया ह्या गजलेचा स्वैर अनुवाद

तुला पाहुनी वाटले त्या क्षणाला
तुझी सावली तप्त ह्या जीवनाला

मनी आज जागे नवी एक आशा
पुन्हा मीच खुडले नव्या अंकुराला

उमजले तुझी पावले दूर जाता

मूळ गाणे

आवड मला ज्याची मी त्यालाच आणलं
तुझ्या गं बोलण्याला आता मी मानलं
शेजारची ही काळी मैना लागली डोलायला
तवा लागली डोलायला
जवा नविन पोपट हा, लागला मिठू मिठू बोलायला

काय सांगु तुला ह्या दोघांची गोष्ट

रंगीबेरंगी चे पान मिळून खरे तर एक वर्ष होउन गेले पण त्यात कसे रंग भरावे कळत नव्हते आणि अजूनही कळत नाहीये.

विडंबने इकडे टाकली तर गुलमोहर सोडून लोक इकडे येउन वाचतील ह्याची खात्री नाही ... मग काय लिहावे बरे?