तू फुलात तू कळ्यांत तू दवात आजही
तू धरेत अंतरात तू नभात आजही
साद घालतो तुला सये जरा निघून ये
संगती न तू कधी परी मनात आजही
रोज गोड स्वप्न पाहतो तुझ्याच दर्शना
रोजचा उशीर थांबली प्रभात आजही
आर्त दाह जाळतो उरास आठवांसवे
धाडशील पावसास ? मी उन्हात आजही
एकदा तरी पहा कवाड खोलुनी जरा
वादळे किती समावली उरात आजही
----- वैभव फाटक ( ८-४-२०१२ ) -----
सूर पक्का लागला जर ज्ञात नाही
का म्हणावे बेसुरा मी गात नाही ?
साबुदाणा चापला अन वर म्हणालो
"आज तर 'एकादशी', मी खात नाही"
चाललो मी, जर तुला झालो नकोसा
त्याग हा तर, तू दिलेली मात नाही
भ्रष्ट नेता पाहुनी जनता म्हणाली
" 'कमळ' परवडले परंतू 'हात' नाही"
काय तुलना जीव जडल्या झोपडीची ?
भव्य प्रासादातही 'ती' बात नाही
वास्तवाशी आज नाते जोडले मी
कल्पनाविश्वात आता न्हात नाही
चंद्रम्याला एकदा ना धाडते पण,
धाडला ना 'दिवस' ऐसी रात नाही
----- वैभव फाटक ( ५ मे २०१२) -----
हासणे खोटे फुकाचे.....आज येथे टाळतो..
पापण्यांना भार होता.....आसवे मी गाळतो....
संपते ती लांबलेली.....भेट प्रेमाची जरी..
जीवघेण्या त्या कटाक्षा.....पाहुनी रेंगाळतो....
लाख डोळे पाहती.....त्यांना कसा मी आवरू.. ?
या तुझ्या फोटोस आता.....दृष्ट मी ओवाळतो....
जाहले जाणे तुझे.....आयुष्य हे भासे रिते ..
गांजलेल्या या व्यथेने.....स्वप्न माझे जाळतो....
प्रेमरंगी रंगताना.....आणभाका घेतल्या..
विस्मरोनी मुक्त तू.....मी शब्द माझा पाळतो....
मी तयारी दाखवावी.....दैव का नाही म्हणे..?
वाटते नेण्या मला.....मृत्यूच हा ओशाळतो....
