व्यक्तीपरिचय

शेताच्या बांधावरुन चालताना रमाईने गरज नसताना डोक्यावरचा पदर सावरला आणि ती झपझप चालू लागली. आठ दिवसापुर्वीचा प्रसंग तिच्या डोळ्यासमोर आला.

पाटील,"रमाबाई, अवो बामणाच्या बाईने कसल हो शेत कसायच? असल्या नाजुक हातानी काय काम करणार तुमी आन काय ती जुंधळ पिकवणार? मला कसायला द्या, सगळा खर्च करुन तुमच्या वाटणीच देतो की जुंधळ आणुन अगदी घरपोच"

रमाईच्या पोटात तुटल, काशीनाथराव असताना कधी हा माणूस आपल्याशी तोंड वर करुन सुद्धा बोलला नाही आणि आज सरळ सरळ आपल्या शेतावरच हा टपलाय.पाटलाला दुखवुन देखील चालणार नव्हत कसा ही असला तरी शेजारी शेत होत त्याच आणि अडीअडचणीला त्याच्याकडे मदत मागायला जाव लागणार होत.