चोऱ्यामाऱ्या

माणसांच्या जातीत माणसे आहेत थोडीच , उरलेली सर्व आहेत न उलघडणारी कोडीच
माणसाने कसं माणसासारखं वागावं , चोऱ्यामाऱ्या कराव्यात आणि दुसऱ्याला नागवावं
माणसांच्या वस्तीत माणूसच नसतो , चुकून जर भेटलाच तर आपणच टाळत असतो
माणसाला नेहमीच अनंताची गोडी , मिळवण्यासारखं अनंत असतं पण वेळ असते थोडीच
एकटा असताना माणूस केविलवाणा दिसतो , माणसांच्या गर्दीत तो माणूसघाणा होतो
माणसाचं माणसाशी नातं तसं एकच असतं , एकमेकां वाचून त्यांचे काहीच चालत नसतं
माणसाचं स्वतःचे असे एक तत्वज्ञान असतं ,बोलायचे एक आणि करायचं दुसरंच असतं