कृष्ण विवर

कृष्ण विवर

न राहिले स्वत:चे काही
उरलीय एक निर्वात पोकळी
गूढरम्य लोभसवाणी
परिघामध्ये अडकून पडलेली...

विस्मयकारी चमत्कारी
तेजोमय दुग्ध प्रवाही
असंख्य तारकांची स्वप्नं वाही
नीलकणांत पसरून देई...

अस्तित्त्वासाठी धडपडणारी
स्वावलंबी, न भीती कुणाची
क्षितिजास तोडून, मुक्तवेगी
त्या काळडोहाने गिळलेली...

वेडे मन असे काही
त्यात गुंतते, गुरफटते
नियम आकर्षणाचे मोडूनी
नित्य विघटीत होत राहते...