कविता
'अथ समाप्ती' म्हणत
डायरीचं पान उलटलं तरी
मुद्दाम केलेले उल्लेख,
आणि अनुल्लेखही
बेगुमानपणे थडकू लागले
न भरलेल्या पुढील पानांवरही...
ठसका लागून श्वास अडकावा
तशी पावलोपावली
अडखळू लागली लेखणी...
भरून यावे माथ्यावरती
थबकलेले जलद थोडे
नयनातील अश्रूत सुटावे
गहन घनाचे अवघड कोडे
बहरातल्या फुलांची छाया
पानगळीवर व्हावी नक्षी
टपटपत्या फुलांत मिळाव्या
बरसण्याच्या अक्षय साक्षी
हलकासा तरंग तरी
भरून यावे, भारून जावे
कुणी इतकंही हळवं असू नये…
तुझ्या मनावर ओरखडे पडतात
प्राजक्ताची फुलं अंगावर उधळली की…!
वारा उडवून लावतो बाभळीगत काटेरी
मनभर पसरलेली स्वप्ने पाचोळ्यागत
भर पावसात काच तडकल्याचा
अश्रूंचा ओसरला पूर
मी निष्कारण चिंतातूर
लाख निसरड्या जागा अन्
मी माझ्या चालण्यात चूर
जवळ तुझ्या मी आलो की
स्वतःपासुनी जातो दूर
प्रेमाच्या आधीच गड्या
कुठे आग अन् कोठे धूर
मृत्यू आला जवळ तरी
जगण्याचा गवसे ना सूर
या दु:खाने जाइल प्राण
त्या दु:खाने फुटेल ऊर
-नितीन भट
खूप आनंदात जातो काळ आता
हिंडतो मी फक्त रानोमाळ आता
लेखणी होतीच या हातांत माझ्या
आणि धरला नांगराचा फाळ आता
पावसाळी मेघ तर नाहीच कोठे
हाय! आकाशात उठतो जाळ आता
गाव हे सारे जरी अंधारलेले
सूर्य हो तू, तूच तू तेजाळ आता
लागते इथलीच माती या कपाळी
टेकतो येथेच मी हे भाळ आता
-प्रमोद खराडे
हा कुठला साज निराळा, का घेतला जन्म नवा
तू चंद्राचे नाव वेगळे, कलेस त्याच्या बदल हवा
कधी शब्द हे पूर्ण पौर्णिमा, कधी चंद्राची कोर
कधी गगन हे गर्द निळे, कधी रात काळी भोर
कधी मुके हे होती शब्द, कधी खळखळ झरा
मी प्रश्नांना म्हणालो, एकदा तरी एकटं सोडा!
जाता जाता हसत म्हणाले, " वेडा रे वेडा.."
मी हट्टालाच पेटलो, कडी कुलूप लावून,
अडगळीच्या खोलीत, अगदी गुपचूप बसलो.
त्यांच्याशी पुन्हा आता, बोलणार नाही कध्धी,
पुन्हा पुन्हा का ओठांवरती तुझेच येते नाव...?
पुन्हा पुन्हा का वाटेवरती तुझाच लागे गाव...?
पुन्हा पुन्हा का मनी जागतो तुझाच हळवा सूर ?
पुन्हा पुन्हा का तुझ्या स्मृतींचे धुके आणखी धूर ?
पुन्हा पुन्हा का तो आठवतो अर्ध्यावरचा डाव....?
शेवटची विणली वीण
कवचांकित मी मज केले
माझे सरपटणारे
मीपण अभंग झाले
विश्वाशी तुटली नाळ
वेदना मुळीच नव्हती
संवेदन बधीर होता
शल्यांची कसली भीती?
भय इथले संपविले मी
जिंकले दुर्बल न्यून
माझाच मी खरा झालो
ना उरले कसले भान
फुलायचे असेल तर अजूनही विचार कर
लगेच लागतील दर.. अजूनही विचार कर
मुळात पापण्या अशा, जशी सुसज्ज तोरणे
तश्यात आर्जवी नजर? अजूनही विचार कर
उरास चूड लावुनी मजेत हिंडतोस तू
जळेल रे उभे शहर.. अजूनही विचार कर
