मराठी गझल उमलत आहे

मी सच्चा आहे, पण जगाने मला जाणले नाही, हे असले जग मी तुच्छ लेखतो.

मराठी गझलने हे सांगणे केव्हाच थांबवलेले आहे.

मराठी गझलेला प्रेयसी, गमे-रोजगार, सामाजिकता, निसर्ग, जातपात, नोस्टॅल्जिया, चमत्कृती, पचण्यास सुलभ असा स्पष्टवक्तेपणा हे व इतर कित्येक असे अनेक कोन लाभलेले आहेत.

वैभव देशमुख आणि सतीश दराडे ह्यांच्या गझला माणसातील हारवलेले माणूसपण जागवत आहेत.

डॉ. अनंत ढवळेंची तर परंपराच वेगळी निघालेली आहे.

डॉ. समीर चव्हाण गझलेत सूक्ष्म भावनिक कंगोरे आणत आहेत.

डॉ. कैलास गायकवाड ह्यांची गझल परखड होत चाललेली आहे.

एकाच आकृतीबंधात इतके वैविध्य दिसणे खचितच आनंददायी आहे.