'समिधाच सख्या ह्या त्यात कसा ओलावा'

मी आल्या, गेल्या, केल्या अन् झाल्याचा
झटकून निराशा हिशेब जेव्हा करतो
छोट्यातुन मोठी शून्ये उमलत जाती
मी पुन्हा एकदा माझ्यासोबत नसतो

ओठांना तृष्णा शब्दांची मग असते
हृदयास शांतता हवीहवीशी थोडी
ही द्विधा अशी की संचित विसरुन जावे
गुंते ना सुटती, पडती नवीन कोडी

जो समोर असतो रस्ता, समुद्र बनतो
गाड्यांच्या अगणित लाटांमागुन लाटा
दृष्टीस किनारा ना कुठलाही जवळी
संतत आवाजाचा असतो सन्नाटा

ही शून्य स्थिती ना उदास ना आनंदी
मी माझ्यापासुन मुक्त, नसे मी बंदी
मी समोर माझ्या क्षण असतो मग नसतो
जणु दुरून कोणी गाभाऱ्याला वंदी..

....रसप....
०६ मे २०१३