प्रेमाची गोष्ट

चित्रपटाच्या संवादांच लेखन चालू आहे, सोनलला संवाद लिहून पूर्ण कर म्हणून आग्रह करणारा राम या दोघांकडे आळीपाळीने बघणारी रागिणी. चित्रपटाच्या शेवटाकडे जाणारा सिन शेवट अनेकवेळा समजावून सांगून थकलेला राम वैतागतो तेव्हा सोनलच्या तोंडातून बाहेर पडलेलं वाक्य, "तुझा हिरो खोटा आहे, राम".

अनयुज्वल शेवट दाखवणारा चित्रपट.

हे अगदी साधं सोपं असतं आपण त्याला काँप्लिकेटेड करून ठेवत असतो.
नाती संपली तरी प्रेम असतच
आपला हात धरून चालणारं कोणितरी हवं असतं

प्रमोशनल संवादात साधारण कल्पना येऊन जाते, आणि म्हणूनच पहावा वाटतो

नळातून पडणारं थेंब थेंब पाणी.. त्या थेंबा-थेंबाचा आवाज.. 'ट्रिप्.. टप्..' मला तर फार आवडतो. एक वेगळाच गोडवा जाणवतो त्या आवाजात. पण किती वेळ ? १५-२० मिनिटं.. अर्धा तास.. नंतर मात्र तोच आवाज त्रास द्यायला लागतो. कंटाळा येतो.. च्यायला ! बादली पण भरत नाही, आवाज पण थांबत नाही ! किंवा... एखाद्या अत्यंत गोड बोलणाऱ्या व्यक्तीचं घ्या. सुरुवातीस त्याचं ते मधाळ बोलणं खूप छान वाटतं.. मग मात्र त्या 'गोडबोले'गिरीचा कंटाळा येतो, जरासा रागही.. येतो ना ? तो खोटेपणाही वाटायला लागतो.. हो ना ?