अक्कलकोट

चालली आरती
सळसळे वट
कृपेचा वर्षाव
देवाच्या दारात

काय हवे तुज
विचारते ज्योत
मागता येईना
विसरलो खंत

मागितले प्रेम
तयाच्या नामाचे
ज्ञान भक्ती अन
वैराग्य ते साचे

फुटावे अंकूर
बुद्धीला भाग्याचे
पानांतून यावे
आशिष प्रेमाचे

आणि काय हवे
ओढाळ मनाला
परत बोलावी
तुझिया पदाला

विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in

आम्ही पुत्र स्वामींचे
अक्कलकोट वासीचे
आम्हा जन्म मृत्यूचे
भय नाही
धन्य आमुचा जन्म
झाले जन्माचे कल्याण
दृढ धरिता चरण
स्वामींचे
तुटली अवघी बंधन
संसार जाहला खेळण
जाता स्वामींस शरण
संपूर्ण
गेली मनाची तळमळ
सरली बुद्धीची खळखळ
शांती भोगतो निखळ
स्वरूपी
सुख दाटले आत
मावता मावेना मनात
मित्रां सांगतो हि मात
म्हणोनी
मज भेटले काही
वाटे भेटो तुम्हाही
विश्व ओसंडून वाही
कृपा त्यांची