Submitted by अभिषेक_ on 16 July, 2024 - 12:08
मरगटलेला वृक्ष होतो मी
तू चैत्राची पालवी होतीस
आज पुन्हा एकटाच मी
तू सोबत हवी होतीस..
पाणी नव्हते घोटभर जिथे
तू पावसाची धार होतीस,
दुःखाच्या पुरात बुडताना
तूच माझा आधार होतीस,
दुःखात जीवन कंठत होतो
तू सुखाची चावी होतीस,
आज पून्हा एकटाच मी
तू सोबत हवी होतीस..
वाट चूकलेला वाटसरू मी
तूच माझी दिशा होतीस,
वाट तापली उन्हानं तेव्हा;
तू थंडगार निशा होतीस,
जूनाटलेल्या मनास माझ्या
तू झळाळी नवी होतीस,
आज पुन्हा एकटाच मी
तू सोबत हवी होतीस...
अंधारलेलं जीवन माझं
तू आशेचा दिवा होतीस,
बेसूर बेताल जीवनात माझ्या
तू सुमधूर पावा होतीस,
दुःखाची रात्र होती आयुष्यात
तू सुखाचा रवी होतीस,
आज पुन्हा एकटाच मी
तू सोबत हवी होतीस..
विषय:
शब्दखुणा:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
छान !
छान !
आभार कुमार१!
आभार कुमार१!
>>> आज पुन्हा एकटाच मी
>>> आज पुन्हा एकटाच मी
सार्वकालीन प्रातिनिधिक व्यथा मांडणारी ओळ! छान कविता!
=====
लोकशाहीत अभिव्यक्ती स्वातंत्र्य असताना साहित्यात गूढता कशाला असायला हवी, या माझ्या प्रश्नाची सोबत करणाऱ्या काही कविता अलीकडे वाचायला मिळाल्या, त्या स्वरूपाची हीपण एक!
छान
छान
खुप आभार बेफ़िकीर!
खुप आभार बेफ़िकीर!
धन्यवाद Meghvalli.