हिंदोळे

हिंदोळे

आज तिचं लग्न होतं .
तिचं - जिच्याशी त्याला लग्न करायचं होतं .
होतं ! कारण सकाळीच तिचं लग्न लागलं होतं आणि आता तर संध्याकाळ झाली होती . दिवसभर त्याने कसातरी तळमळत काढला होता . तो बाहेर पडला. हवा अजूनही उष्ण श्वास सोडत होती . त्याच्या मनातही उष्ण खळबळ.
तो उगा इकडे- तिकडे भटकत राहिला . दुकानं , माणसं, गर्दी पहात . त्याच्या डोक्यात मुळात काही घुसतच नव्हतं .
तो चालत एका बारपाशी आला . जुनाट ,कळकट बार .रया गेलेला . आधी त्याच्या ते लक्षातही आलं नाही . इतकं त्याचं डोकं गच्च झालेलं होतं . त्याच्या नकळत तो आत शिरलादेखील .
एक मात्र होतं - आत गार्डन होतं . निवांत बसण्याची सोय होती. तो तिथे बसला . शांत . शांत होण्यासाठी .
त्याने ऑर्डर दिली . पहिला घोट त्याने घेतला अन त्याचं लक्ष बाहेर गेलं . समोर एक बिल्डिंग होती . तिच्यावर मोठ्या लोंबत्या लाईटच्या माळा सोडलेल्या होत्या. त्या वाऱ्यावर हलत होत्या . पुढे- मागे . त्याच्या मनातही तिच्या आठवणी हिंदोळे घेऊ लागल्या .
त्या लाईटच्या माळा म्हणजे - कोणाचं लग्न ? ... हा योगायोग असला तरी वाईटच होता .
त्याने त्याचं दुःख दारूत बुडवायची सुरुवात केली .
--------
त्याचा फोन वाजला . तिचा होता. अनेक वर्षांनी आजच .
‘ कसा आहेस ? ’ तिचा आवाज . त्याचा हात थरथरला .
“ मी… मी… छान आहे. तू कशी आहेस ?’ त्याने विचारलं .
मग ती बोलत राहिली .नोकरी, संसार ,सारी धावपळ .तो ऐकत होता .
ती म्हणाली ,’आज माझा लग्नाचा वाढदिवस आहे.’
‘ओह ! … हॅपी वेडिंग ऍनिव्हर्सरी ! मग आज काय विशेष ?’
‘काही नाही रे. किती वर्षं झाली आता लग्नाला .पण आज तुझी आठवण आली .माझ्या लग्नाच्या दिवशी मी तुला फोन करीन म्हणलं होतं .आणि तो राहिला ; पण माझ्या लक्षात होतं .’ पुढे ती बोलत राहिली .
मग त्यांचं संभाषण थांबलं. तो निघाला .त्याच जुनाट बारकडे. तो बार अजुनी तसाच होता . तो त्यासमोर उभा राहिला. त्याच्या डोळ्यांत पाणी आलं. त्याने ते पुसलं .
मग तो स्वतःशीच हसला .
तो आत गेला नाही . तो उलट फिरला आणि घराच्या दिशेने निघाला.